အပိုင်း ၁၉

7.8K 272 1
                                    

"နွယ့်ကို ပြောစရာမရှိဘူးလား အသွန်"

ခဏကြာတိတ်ဆိတ်နေပြီးမှ နွယ့်ဆီမှထွက်လာသောအသံ။သူသက်ပြင်းမသိမသာချမိသည်။

"ဆွေးနွေးချင်တဲ့အရာက ဘာများလဲနွယ်"

"အမေးကိုအမေးနဲ့တုံ့ပြန်နေတာပဲ နွယ်သာမပြောရင် အသွန့်မှာပြောစရာဘာမှမရှိဘူးပေါ့"

"မပြောသင့်တဲ့စကားတွေက မပြောတာအကောင်းဆုံးမလား"

နွယ့်ကိုကြည့်လို့ သူမေးမိသည်။

"ပြောသင့်တယ်မပြောသင့်ဘူးဆိုတာ ဘာနဲ့ဆုံးဖြတ်ရတာလဲ"

"မဖြစ်သင့်တာတစ်ခုကို မပြောသင့်တဲ့လူရှေ့မှာ ငါပြောမထွက်ဘူး"

"ယောကျ်ားတစ်ယောက်ကိုမချစ်သင့်တာလား ချစ်နေကြောင်းကိုမပြောသင့်တာလား"

နွယ်ကတော့ နွယ်ပါဘဲလေ။တစ်နာရီမပြည့် ခင် သူ့ရင်ထဲကအရာအားလုံးကို မြင်ပြီးသွားပြီ။

"နွယ်..."

"နွယ်ပြောပြီးပြီပဲ အသွန့်အကြောင်းကိုနွယ်ကအသိဆုံးပါလို့ အသွန့်စိတ်ထဲဘာရှိလဲဆိုတာ နွယ်တစ်ချက်ကြည့်ရုံနဲ့ သိခဲ့တာချည်းပဲ"

"တောင်းပန်ပါတယ်နွယ်"

ခေါင်းငုံ့မိလိုက်ခြင်းက အမှားလုပ်ထားတာကြောင့်မဟုတ် အားနာခြင်းကြောင့်သာ။သူ့ကိုချစ်ခဲ့ခြင်းကိုတော့ အမှားဟုမသတ်မှတ်ခဲ့ဖူးပါ။

"ဘာအတွက်လဲ"

"သူ့ကိုချစ်ခဲ့မိတာကိုတော့ အပြစ်လို့မထင်တဲ့အတွက် မတောင်းပန်နိုင်တာကိုနားလည်ပေးပါနွယ် အခုတောင်းပန်တာက နွယ်နဲ့မိဘတွေကိုကတိပေးထားပြီး ကတိမတည်နိုင်တဲ့အတွက်..."

"နွယ့်ကို စွန့်လွှတ်မယ်ပေါ့"

မသိသာတဲ့အဖြေကို တန်းရိပ်မိသည်အထိ နွယ်ကတော်ပါတယ်။

"ကိုယ်ကတိအတိုင်းလက်ထပ်နိုင်တယ် အချစ်တွေ တစ်ခြားတစ်ယောက်ဆီ ထားခဲ့တာကလွဲလို့"

"ဒါဆို ဘာကြောင့်လက်ထပ်နေသေးတာလဲအသွန် "

"နွယ့် ပတ်ဝန်းကျင်မှာ"

"ပတ်ဝန်းကျင်ကိုဂရုစိုက်ပြီး အချစ်မပါတဲ့လူတစ်ယောက်ကို နွယ်ကလက်ထပ်ရမယ်ပေါ့ သိသိကြီးနဲ့လေ"

သူကြီးသားကဆိုးလိုက်တာ(Complete )Where stories live. Discover now