Sensizlik yordu beni
Hiç olmadın ki yanımda
Dinlemeyin kollarında
Bırakayım bedenimi ruhuna
Teslim olurdum sana
Gelip de sorsaydın bana
Beni kullanmaktansa
Önce alsaydın avcuna
Sensizlik yordu beni
En kötüsü de
Dinlenecek kimsem yoktu yanımda
Kimsesiz dediler bana
Dönüp bakmadım ardıma
Baksam da sen yoktun orda
Ne anlamı vardı ki diğerlerinin
Bakmaya tahammül edemedim
Kimsesiz dediler bana
Sormadılar aslında
Kim bıraktı beni kimsesiz
Uyurken kollarında
Yine kimsesisizim
Yine kimsem yok benim
Yine bitkin ve argın
Yolunu gözlerim
Hayır hala onu seviyorum
Koşsa bana
Atsa bir adım daha
Alasa kimsesiz bedenimi kollarına
Gitmese birdaha
Bırakmam asla
Ama gelmedi ki bana tutayım onu yanımda
Sonsuza dek kollarımda
Uyutayım onu
Sevginin şevkatli kollarında
