Psikopat

1.Bölüm: Cinayet

Merhaba. Benim adım Zahir. Arkadaşlar bana Zehir der. 22 yaşındayım. İngiltere'nin Oxford kentinde yaşayan bir Türk'üm. Oxford'ta Bilgisayar Mühendisliği bölümü son sınıf öğrencisiyim. Annem, babam ben üniversitenin ilk sınıfındayken öldüler. Tek başıma onlardan kalan evde yaşıyorum. Burslu okuduğum için ve okul zamanları dışında çalıştığım için kendi masraflarımı karşılayabiliyorum. Anne ve babamı kaybettikten sonra ruhsal bakımdan çöktüm. Psikolojik tedavi görmüyorum. Bana arkadaşlarım destek çıkıyor.  

Bir Cumartesi gecesiydi. Saat 2'de bara gitmemle başladı her şey. Barda arkadaşım Giray ile karşılaştım. Elimi kaldırdım ve selam verdim, "Selam, Giray."  

"Oo, kimleri görüyorum?" dedi samimi bir gülümsemeyle ve elini omzuma koydu.  Birlikte taburelere geçtik. "Ne oldu, konuştun mu kızla?"

 "Evet, konuştum. Bu iş olacak gibi gözüküyor." dedim sırıtarak.   Elini kaldırarak barmene işaret yaptı, "İki bira," dedi ve bana döndü, "Uu, aşk adamıııı." dedi kafasını sağa sola hafifçe sallayarak.  

Kulaklarım ağzıma vardı ve önüme gelen biradan ilk yudumu aldım. "Aşk bir başka oluyor be."  

"Değil mi?"

 "Sizin ne kadar oldu?"

 "Pazartesi 2 yıl olacak."  

"Ne yapmayı düşünüyorsun? Hediye, sürpriz filan?"  

"Evde kutlama partisi yapacağız. Parti sırasında havadan uçakla evlenme teklifi var. Sen de gel."  

"Olur, tabi gelirim. Yüzük aldın mı?"  

"Evet, tek taş."  

"Adam işi biliyor ya." dedim gülerek.    

Sırıttı, "Darısı başına." dedi.  

Ben de sırıtarak karşılık verdim. Yaklaşık 1-2 saat daha konuştuk ve bardan çıkıp ayrıldık. İki ev arasına girdim. Yol çok dardı ama eve kestirmeydi. Karşıma sarhoş bir adam çıktı. "Sökül lan paraları!" dedi yüksek sesle.  

"Yok bende para filan, çekil git yolumdan." diye cevap verdim.  

Verdiğim cevaptan hoşlanmamış olmalıydı ki bıçak çıkardı ve tekrar sordu, "Veriyor musun, vermiyor musun?"  

Yine "Vermiyorum." deyince bıçağı savurmaya başladı. Boşluğumu sıyırıp kanatınca bir an çok öfkelendim ve kolunu tuttum. Kendine çevirip bıçağı ciğerine sapladım. Ağzından kan aktı ve yere düştü. Korkmuştum. Yanına çömeldim ve nabzını kontrol ettim. Atmıyordu. Bıçağı çıkardım ve cebime sakladım. Derhal o iki ev arasından çıktım.  

DEVAM EDECEK...