Psikopat

3.Bölüm: Sıkıntılı Karar

Hemen yattığım yerden kalktım. Haven beni salona götürdü. Televizyon açıktı ve sabah haberleri yayınlanıyordu. Bu...

Haven bana baktı ve, "Bu cinayetin dün gece senin geldiğin saatlerde olmasının tesadüf olmadığını düşünüyorum." dedi.

Haklıydı. Dün geceki herif televizyondaydı. "Evet." dedim ve yutkundum. Arkasından sadece "Bu o." geldi. Ne yapacağımı bilemiyordum, polisler olayı araştırmaya başlamıştı. Görünüşe bakılırsa Haven'ın da yapılması gereken hakkında bir fikri yoktu. Hissediyordum. Bana yardım etmek istiyordu ama nasıl yapacağını bilemiyordu. Biraz düşündüm ve, "Sanırım gitmeliyim." dedim.

"Nereye? Kendi evine mi? Tek başına burada olduğundan daha mı güvende olacaksın?" diye endişeli bir şekilde çıkıştı.

"O anki panikten arkamda iz bırakmış olabilirim. Beni her koşulda bulabilirler. Senin de başını belaya sokmak istemiyorum."

"Beni düşündüğünü biliyorum ama olmaz Zahir. Benim içim rahat etmez. Sana elimden geldiğince yardım etmek istiyorum. Gerekirse sen uyurken uyumam yine de-" Sözünü kestim:

"Peki kaçacak mıyım? Kaçarsam nereye kadar olacak? Veya doğru olacak mı?"

"Ama isteyerek yaptığın bir şey değildi. Hem izini bulamayabilirler de."

"Buldukları zaman da arayıp 'Merhaba Zahir, biz senin izini bulduk geliyoruz haberin olsun.' demeyecekler herhalde." dedim ve odaya televizyonun sesi hakim oldu.

Kısa bir süre sonra Haven bana sarıldı. Sessizce ağladığını "Gitme." deyişinden anladım. Gözlerim doldu. Çok garip bir histi. Sevdiğim kız bana yardım etmek istiyordu ama bu olursa ben ona yardım edemeyecektim. Kalbim onun varlığının bana huzur verdiğini söylüyordu. Ne kadar endişelensem de Haven'ın yanından ayrılmak istemedim. Ve en sonunda "Peki." diyebildim.

Biraz oturup kendimize geldikten sonra birlikte kahvaltı yaptık. Akşama kadar havadan sudan sohbetlerle ve televizyonla zamanı geçirdik. Her ne kadar rahat davranmaya çalışsak da gün boyu her saniye içimizde bir gerginlik vardı. Akşam haberleri başlarken televizyonun başına geçtik yine. Bir gelişme varsa belki belirtirler diye. O haberi bekliyorduk ki kapı çaldı. Biraz klişe olacaktı ama "Birini mi bekliyordun?" dedim.

Endişeli bir şekilde "Yoo." dedi Haven. Pencereye gidip perdenin arkasından çaktırmadan kapının önüne baktı ve hızla bana dönerek, "Polisler!" dedi.

DEVAM EDECEK...