Psikopat

2.Bölüm: Yardım Eli

Olay yerinden çıkar çıkmaz hemen Haven'in evine doğru yürümeye başladım. Haven, Fransız asıllı İngiliz bir kızdı. Açık kumral saçları vardı. Barda Giray ile hakkında konuştuğumuz "Sevdiğim Kız" idi.

Nihayet evine geldiğimde zile bastım. Işıklar kapalıydı. Muhtemelen uyuyor olmalıydı. Biraz bekledim. Bir hareketlilik olmayınca zile iki kere daha bastım. Işıklar yandı ve Haven kapıyı açtı. Uykulu gözlerle şaşırmış bir şekilde bana baktı. Kaşları hafif çatıktı. "Zahir?"

"Haven, çok kötü bir şey oldu." dedim biraz endişeliydim.

Ne olduğunu anlamamışçasına, "Ah, içeri gel." dedi. İçeri girdim ve kapıyı arkamdan kapattı. "Bir şey ister misin?" diye sordu hiç üşenmezcesine.

"Hayır, teşekkür ederim. Uyandırdığım için özür dilerim."

"Önemli bir şey varsa sorun değil." dedi gülümseyerek.

"Aslında var."

Yüzü ciddi bir ifade aldı. "Nedir?"

"Haven, uzun zamandır sana aşığım ve seni çok sevdiğimi bilmeni istiyorum."

Şaşırmamış bir şekilde "Biliyorum." dedi.

"Ne?"

"Çok belli ediyordun, salak."

"Buna rağmen tavırların değişmedi?"

Gülümsedi, "Çünkü sana değer veriyorum." dedi. Şaşırmış, ağzım hafif açık bir şekilde ona bakakalmıştım. "Ne oldu? Anlat bana." dedi.

Yutkundum. Derin bir nefes aldım ve hafif masum bir bakışla "Birini öldürdüm." dedim.

Gözleri açıldı. Kaşlarını hafif çattı ve bir süre bakıştık. Sonunda diyebildiği tek şey "Ne?" idi.

"Nasıl oldu, bilmiyorum. Bana bıçakla saldırdı ve ben de ters çevirip bir an ona sapladım... Ve öldü..."

"Emin misin?"

"Evet, nabzını kontrol ettim."

"Bıçağı ne yaptın?"

"Cebimde."

Doğruldu ve elini uzatıp avucunu açarak "Ver bana." dedi. Bıçağı cebimden çıkardım ve ona verdim. Gidip içeride eline eldiven aldı ve bezle bıçağı sildi. Daha sonra bezi yıkadı. "Bugün bende kal." dedi. 1-2 saniye geçti ve ikimiz de güldük. Çünkü: İsmi, Haven'in anlamı "Sığınak" idi.

İçerideki odalardan birine geçtik ve bana yatmam için bir çekyat hazırladı. O gece orada kaldım. Sabah uyandığımda Haven yanıma geldi ve "Bunu görmen lazım." dedi.

DEVAM EDECEK...