Game on✔️

11.

Boven in heb ik een foto geplaatst van Dylan O'Brien, in dit verhaal ook wel Matthew.

Vrolijk loop ik met Kelsey, Lola, Mel en Charlotte over straat.
Ik heb mijn jasje van mijn uniform thuis laten liggen want het is echt bloed heet.
'Dus Matthew?'
Ik wiebel wat met mijn wenkbrauwen.
'Hoe gaat het daar mee?'
Mel strijkt een plukje haar achter haar oor waardoor haar kuiltjes zichtbaar worden.

'Gaat wel goed denk ik.'
Een warme glimlach ontstaat op haar gezicht.
'Wel goed?'
'Okay, ik vind hem best wel heel erg leuk, maar ik weet niet of hij mij leuk vindt?'
'Het komt allemaal wel vanzelf.' Zegt Charlotte.

'Precies.'
Wij zijn weer aangekomen bij het grasveldje waar je kan sporten en dus ook kan luieren.
'Trouwens morgen avond is er een feest.'
Met een enorme glimlach kijk ik naar Mel.
Ooeeh! Wat heb ik daar zin in. Een feestje! Gewoon even lekker los gaan.
'Wij gaan!' Schreeuw ik enthousiast.
'Mooi zo.'
Ik maak de riem los van Kelsey en Lola en laat ze lekker rondrennen op het grasveld.

'Ik zeg 15 minuten. Deal?'
Charlotte en Mel wisselen een blik.
'Is goed.'
Ik laat mijzelf neervallen in het gras en sluit mijn ogen.
Dit is pas leven!
Het geluid van plezier hebbende kinderen op de achtergrond, de warmte van de zonnestralen op je huid.
Heerlijk!

Opeens voel ik iets tegen mijn zij aan knallen.
En natuurlijk is er altijd wel iets dat een perfecte moment in mijn leven moet verpesten.
Met tegenzin open ik mijn ogen en ga ik rechtop zitten.

Naast mij ligt een voetbal. Vanuit de verte zie ik Dylan op mij af komen rennen.
Geïrriteerd sta ik op en pak ik de voetbal beet.
Charlotte en Mel zijn ook opgestaan aangezien ik in hun zon stond.

'Sorry, mag ik die terug.' Zegt Dylan.
Ik kijk van de voetbal naar Dylan.
'Uhm nee.'
Dylan's gezicht vertrekt.
'Aah kom op!'
'Ik wil niet veel zeggen maar jij bent hier de gene die de bal tegen mij aan schopte.'
Dylan haalt duidelijk geïrriteerd een hand door zijn haar.

Opeens word de bal uit mijn handen getrokken. Ik kijk om en zie Charlotte vrolijk met de bal rennen. Mel rent er achteraan en samen beginnen ze te voetballen.
'Ik denk dat hij nu van ons is.'
Onschuldig haal ik mijn schouders op.
Dylan draait zich om en loopt terug naar het officiële sportveld.

'Pass!'
De bal wordt mijn richting op geschoten door Charlotte. Ik moet toegeven die meid heeft skills.
Ik stop de bal met mijn rechter voet.
Opeens schiet de bal onder mijn voet vandaan waardoor ik bijna val.

Jake staat voor mijn neus met een grijns en de bal onder zijn voet.
Zonder oogcontact te breken schiet hij de bal naar achteren en neemt Dylan hem over.
'Jij weer.' Mompel ik.
Jake knipoogt naar mij en draait zich om.
Zonder erbij na te denken steek ik mijn voet naar voren zodat hij erover struikelt.

Jake valt bijna op zijn bek.
Ik sla een hand voor mijn mond om mijn lach in te houden.
Met een grote stap loop ik over hem heen.
'Als jij dat nog een keer doet!'

Ik draai mij om en zie Jake zichzelf overeind trekken.
Ik speel wat met een plukje van mijn haar en kijk hem speels aan.
Jake daarentegen, zijn blik staat op onweer.
Ik draai mij om en loop heupwiegend naar de andere toe.
Ik voel Jake zijn ogen op mijn billen branden.

Opeens wordt ik vast gepakt bij mijn heupen en wordt ik tegen Jake aan geduwd.
In een halve slag draait hij mij om en pakt hij mijn kont beet.
'Jake laat los!' Sis ik.
'Alleen als jij mij nooit meer laat struikelen.'
Hij geeft een zacht kneepje in mijn kont waardoor een kleine gil mijn mond verlaat.

'En daarnaast dit voelt best comfortabel.'
Ik draai met mijn ogen.
'Laat los!' Commandeer ik.
Ik probeer mijzelf los te wringen, maar dat gaat nogal moeilijk.