Chapter 11

38.9K 181 14
                                    

i never thought it felt so good.

to be held in somestrange arm , i mean hindi ko alam sino tong naka yakap sakin but i feel so comfortable , i never allow anyone to hold me this close , well no one dares naman kasi hello i'm a total loser way back then until now naman. wait is this for real some strange man is hugging me right now OMG baka isa siyang Psycho,maniac or what as soon as i realize that i break the hug

"exc--.." hindi ko pa man natapos ang sasabihin ko ng nakita ko si kuyang pogi na worried na worried ang mukha..

"uy sorry , kung may nasabi man ako or nagawang mali sorry talag , hinfi ko naman alam na iiyak ka pala sorry talaga." siya na parang naiiyak na ewan kasi yung pagsosorry niya para  " oh love of my life please don't do this don't leave me " parang ganon at nakita ko namang sincere siya , amyways hindi naman niya kasalanan kung bat ako umiyak diba?

" kuya akala ko naman sinong yumakap sakin ikaw lang pala, and kuya bakit ka nagpapasorry? wala kanamang ginawa eh " paliwanag ko sa kanya pero kahit ganon ang init ng mukha ko nung sinabi ko yung yakap thingy...

"ah... ano kasi.. amm... " siya na nauutal wow first time in history nautal si kuyang pogi

"kasi diba nabasa ko yung diary mo tapos tinawanan ko pa , pinaiyak kita so technically kasalanan ko and sorry talaga hindi ko naman sinasadya eh at hindi na mauulit promise wag kang magagalit sakin pretty please, and ....yung ano...yung" siya ulit na nauutal habang namumula ba o namumutla?

"and ano kuya?" ako yan wait pansin niyo hindi nako nauutal pag kausap ko siya at parang normal nalang kaming tao , i mean normal naman kami talaga basta hindi na gawa ng una gets niyo? pandin niyo din ba yon o ako lang?

"yung...." ang tagal ah i patiently waited while giving him the " im listening so spill it look"

"yung yakap ewan ko ano bang pumasok sa utak ko ,yon lang kasi ang unang bagay na naisip kong gawin dahil umiiyak ka ..."

TING

at don lang ulit namin na realize na nasa loob padin pala kami ng elevator at thank you dahil may gagamit na meto kasi naman nag moment kami sa loob ng elevator awkward nga kasi medyo parang nakayakap pa sakin si kuya ng pumasok ang TEACHER haha labas agad kami ni kuya kasi yung tingin nung teacher iba eh parang" PDA bawal yan mahiya naman kayo " something like that.

at dahil gabi na pala eh nagpaalam nako kay kuya na mauuna nako at sinabing okay lang talaga ako na hindi ako galit sa kanya at hindi naman talaga niya kasalanan

"sige kuya una nako ingat ka po "

sabay babay sa kamay

" uy teka hatid na kita sa inyo " siya yan

Diary ng PangetUnde poveștirile trăiesc. Descoperă acum