CHAPTER 6
Nikka’s POV
Sabay-sabay kaming tumakbo papalayo kay Ms. Ramos kani-kanina. Paano ba naman, masyadong epal. Feeling bata. -_____- Pero bata pa naman si Ms. Ramos, fresh grad pa lang siya . Kaso di lang naming trip minsan ang ugali niya.
Nakalabas na kami ng cafeteria. Kasabay ko si Mika at Ivan. Tss. Epal talaga tong lalaki na to.
“Nikka! Tara hatid na kita sa classroom niyo.” Ivan
“Ayoko nga. Dun ka nga! Layuan mo ko!” Sigaw ko sa kanya.
“Ang sama mo talaga pagdating sakin. *pout** sagot niya sakin.
“Oo nga Nikka. Ang mean mean mo kay Ivan.” Mika
“Tignan mo. Pati si Mika nahahalata na.” Ivan
“Ewan ko sa inyo! Magsama kayong dalawa!”
Agad na kong naglakad papalayo sa kanilang dalawa.
Argghh! Nakakainis naman kasi! Ano bang hindi nila maintindihan na si Baby Ian nga ang gusto ko at hindi si Ivan. Kahit na, na-basted na ako kay Baby Ian.
Oo. Ako ang na-basted. :’(
Hindi ko na kasi napigilan. Nag-tapat na ko ng nararamdaman ko sa kanya noon. Yung nga lang, hindi naging pabor sakin ang naging sagot niya.
*Flashback*
(1st year days)
“I-ian.”
“Hmmp?”
“Uhm. Ah- ano kasi. M-may g-gusto sana akong s-sabihin sayo.” Sabi ko sa kanya habang nakatungo. Nahihiya kasi ako sa kanya.
“Ano yun? Tsaka bakit hindi ka mapakali?”
“Ah. Eh.” Sabay kamot ko sa batok ko
“What?”
“Ian. I.LIKE.YOU! SUPER! I can’t help it. I really like you. W-wag ka sanang magagalit.”
“…..”
“Ian?”
“Uh. Nikka. I don’t know how to say this in a good way but, I’m so-.” Hindi ko na siya pinatapos sa sasabihin niya. Alam ko na kasi ang kasunod nito at ayaw ko ng marinig pa.
“It’s okay Ian. I understand.” Pero parang wala siyang narinig at bigla niyang hinawakan ang kamay ko.
“Nikka. Look.” Pero nanatili pa rin akong nakatungo
“Nikka. Look at me.” Hinawakan niya ang baba ko at dahan-dahan na
itiningin sa kanya. Nakatingala na tuloy ako sa kanya.
“Nikka. I’m sorry. I know na ayaw mong marinig but I need to. Ayaw naman kitang paasahin. You’re like a little sister to me and I don’t want to lose that relationship we have.”
“A-a LITTLE SISTER? JUST A LITTLE SISTER?!” hindi ko na napigilan ang sarili ko sa pagsigaw ko.
“Yeah? A little sist-.”
“Stop it! I don’t want to hear it!” at tinakpan ko ang dalawang tenga ko ng kamay ko.
“Lalalala.Wala.Wala akong narinig. Lalalala” naiiyak na ko sa mga ngyayari. Konti na lang at magc-crack na ang boses ko.
“Nikka. I’m sorry. Please.”
“Lalala-.” At tuluyan ng nagc-crack ang boses ko. Hindi ko na kinaya. Gusto ko siya. No erase that, GUSTONG-GUSTO ko siya na sobra-sobra na kong nasasaktan sa mga naririnig at nangyayari ngayon.
