WEST COAST

1 yeni mesaj (trink trink)

Olur, güzelim xx

Eğer aklında daha iyi bir kafe varsa oraya da gidebiliriz :)

Aslında başıma bir iş gelmeyecekse benim biraz erken ayrılmam gerekiyor xx

Neden?

Biliyorsun bebeğim,  dünya kupası xx

Telefonu sertçe yatağa fırlatırken aklımdan sadece her mesajın sonuna cümlelerin sertliğini azaltma amacıyla koyduğu ‘xx’ geçti. Ne diyebilirdim ki bu bizim ikinci senemizdi. Koskoca iki sene. 24 ay. 730 gün. Çok fazla abartıp abartmadığımı düşündüm. Sonra çok fazla düşünüp düşünmediğimi. Belki de biraz saçmalıyor olabilirdim. Zaten onu ilk gördüğüm gün de beni çeken şey kendine has umursamazlığıydı. İnsanların ne dediği zerre umurunda olmazdı. Sevdiği şeyler belliydi. Kaliforniya, Parliament, Chevy Malibu, Vanilya ve beni severdi. Beni gerçekten severdi. Beni sevdiğini biliyordum. Bunu bana söylemezdi. Ama bunu tüm kalbimle hissederdim. Hakikaten bana beni sevdiğini söylediği zamanlar ne kadar da azmış. Edward. Hayatımda doğru giden tek şey. Tanrıdan bana bahşedilen en mantıklıca şey. Onu sevdim. Onu hala seviyorum. Onu çok seviyorum. Onunla özgürmüşüm ve aynı zamanda da hiç olmadığım kadar güvendeymişim gibi hissediyorum. Birlikte gittiğimiz yerlerin hiç önemi yok. Eğer onunlaysam ve bir şeyleri birlikte yapıyorsak yaptığımız şeyin ne olduğu hiç önemli değil. O bir şekilde sizi mutlu etmeyi ve eğlendirmeyi bilir. O beyaz tişörtü, blue Jean’ı ve siyah deri ceketi olan cool bir erkek arkadaş. Her ne kadar şikayet ettiğim bir çok yanı da olsa onsuz bir hayat düşünemem. Eğer dakika başı sevgilinizin size “seni seviyorum bebeğim, sensiz yaşayamam, seni özlüyorum” tarzında mesaj atmasını bekleyen romantik kızlardansanız beni pek de anlayabileceğinizi düşünmüyorum. Bu arada ben Lana. Bu da benim Brooklyn'deki hayatımdan bir parça..