Illotis manibus

Aut viam inveniam, aut faciam

1. Raak niemand aan
2. Vermijd mogelijk vervuild voedsel of water
3. Draag wegwerphandschoenen als je voorwerpen aanraakt.
4. Was je handen voor het eten met zeep of alcohol. (Gebruik water uit afgesloten flessen)
5. Raak nooit in paniek
6. Bedenk doelen, hou hoop.
7. Toiletbezoeken zijn uitgesloten, doe het buiten
8. Denk niet te veel na
9. Overleef
10. Vind iemand, zoek overal, winkels, ziekenhuizen, bioscopen, musea, boerderijen, benzinestations, kantoorgebouwen, restaurants, sportscholen etc.

De zon daalt langzaam in mijn achteruitkijkspiegel. Ik schud mijn hoofd en kijk naar voren. Het is lang geleden dat ik mijn lachspieren heb gebruikt, maar op een dag zal ik ze weer gebruiken, ik ben niet alleen. Toen ik vanochtend de helikopter zag, voelde ik weer iets ontkiemen. Het feit dat er hier een helikopter vloog, betekent dat er een plek is waar hij opsteeg. Mijn telefoon is leeg, het busje heeft geen gps, maar stel ik rij naar Schiphol? Amsterdam, naar het noorden. Als er ergens veel leven was, was het daar. Maar als er ergens een virus snel verspreid, is het de hoofdstad. Misschien moet ik juist naar een afgelegen plek? Ik rij al een uur over de derde rijbaan. De eerste twee staan vol met gesneuvelde auto's. A2, Amsterdam 15. Ik rij 80, voor het geval ik iets zie van leven. Twee dagen geleden zag ik honden over straat struinen. Hoe graag ik ook naar gezelschap verlang, ik raak ze niet aan. De stilte op de snelweg bezorgd me kippenvel. Inneens ontstaat er rook in de motorkap. 'kut kut kut kut kut!'. Ik trap op het rempedaal en zonder verstand van auto's te hebben stap ik uit en open de motorkap. Met mijn handen wuif ik de rook weg, die ontzettend stinkt. De rook neemt toe en ik kan door de grote hoeveelheid niet precies zien waar het vandaan komt. Ik klap de motorkap dicht en verzamel snel mijn essentiële spullen. Met twee tassen ren ik de weg af, dan maar de middle of nowhere in. In de verte, aan het eind van de akker, staat een boerderij. Ik wandel door het droge gras, en even lijkt alles heel normaal. Geen lijken, geen ellende, maar leven. Gras, bijen, koeien in de verte, vogels, en diep in mijn hart weet ik dat ik niet alleen ben. Er zijn daar ergens mensen, dat weet ik zeker.