The contract

Γνωριμία

Η πόρτα ανοίγει και το σαγόνι μου ουσιαστικά κρέμεται... Αυτό το γραφείο είναι τεράστιο
(κάθισε)
Λέει και τραβάει ευγενικά μια καρέκλα για μένα... Κάθομαι και εκείνος κάθεται δίπλα μου
(και που είναι το αφεντικό;)
Ρωτάω και χαμογελάει στραβά
(αν κάνεις λίγη υπομονή... Θα τον δεις)
Το θέμα είναι πως δεν έχω άλλη υπομονή
(επειδή θέλω καιρό να την κάνω αυτήν την ερώτηση σε κάποιον εγκληματία... Αν σε είχαν απαγάγει και σε απειλούσαν με την ζωή σου τι θα έκανες;)
Λέω και ρουθουνίζει ειρωνικά
(το σίγουρο είναι πως δεν θα φώναζα για βοήθεια επειδή σίγουρα ειδικά αν είναι επαγγελματίες δεν πρόκειται να σε πάνε κάπου όπου θα έχει κόσμο για να σε ακούσουν... Α και για να το ξεκαθαρίσω δεν είμαι εγκληματίας... Απλώς βγάζω το ψωμί μου)
Μάλιστα
(άρα θα δεχόσουν έτσι απλά το τέλος σου;)
(ναι... Στο κάτω κάτω ζω μια επικίνδυνη καθημερινότητα)
Λέει και μου κλείνει το μάτι... Απορώ τι ωραίο βρίσκουν στο να ζουν στην ανασφάλεια... Η πόρτα ανοίγει και τέσσερις μαυροφορεμένοι άντρες μπαίνουν μέσα και στέκονται σε κάθε γωνιά του δωματίου... Ύστερα μπαίνει μέσα ένας ψηλός νέος άντρας με μαύρα μαλλιά που είναι όμορφα χτενισμένα προς τα πίσω... Έχει έναν κρίκο στο δεξί του αυτί και τα γένια των λίγων ημερών τον κάνουν πραγματικά άγριο... Φοράει σκούρο μπλε σακάκι με μαύρη γραβάτα, πουκάμισο και γιλέκο... Στην αριστερή τσέπη έχει ένα μαντίλι όλα στο χρώμα του μαύρου... Ασημένιο ρολόι στο χέρι καλοντυμένος... Ναι αυτός είναι το αφεντικό... Κάθεται απέναντι μας στην δερμάτινη καρέκλα και το βλέμμα του συναντάει το δικό μου
(δεσποινίς Johnson... Καλώς ήρθατε)
Ε φυσικό να ξέρει το όνομα μου... Τι σόι απαγωγέας θα ήταν αλλιώς... Βασικά για μαφιόζος μου κάνει με τέτοιο ντύσιμο αλλά τέσπα
(και εσείς είστε;)
(Alexander Knights... Όπως έχετε πληροφορηθεί θέλω να αγοράσω το καζίνο σας)
(και όπως σίγουρα έχετε πληροφορηθεί και εσείς δεν έχω σκοπό να το πουλήσω το καζίνο ότι και να μου δώσετε)
Αποκρίνομαι και γελάει ειρωνικά... Δεν κατάλαβα που είναι το αστείο;
(έχω δύο επιλογές για εσένα... Μπορούμε να υπογράψουμε ένα συμβόλαιο)
(δηλαδή;)
(μπορείς να κρατήσεις το καζίνο αν μείνεις για έναν χρόνο μαζί μου)
Ορίστε;... Τι εννοεί μαζί του;... Που μαζί του;
(για εξήγησε μου καλύτερα σε παρακαλώ)
(εννοώ πως θα ζεις για έναν χρόνο εδώ μέσα μαζί μου ως σύζυγος μου)
Τι;... Τι λέει ο τύπος;... Είναι τρελός;... Για έναν περίεργο λόγο μου έρχεται η ακατανίκητη επιθυμία να γελάσω... Και αυτό κάνω... Αρχίζω να κακαρίζω σαν την τρελή ενώ όλοι με ατενίζουν εντελώς σοβαροί... Μα συγγνώμη κιόλας πως να μην γελάσω; δηλαδή ποιός λογικός άνθρωπος θα ζητούσε κάτι τέτοιο;... Μετά από μερικά λεπτά σταματάω και τον κοιτάζω αποφασισμένη
(συγγνώμη και τι περιμένεις;... Να σου πω ναι;)
Αποκρίνομαι και ρουθουνίζει ειρωνικά ενώ τραβάει με τα δάχτυλα του το γένι που βρίσκεται κάτω από το χείλος του... Φαίνεται σκεπτικός και το βλέμμα του είναι τόσο άδειο και άγριο ταυτόχρονα... Δεν ξέρω γιατί αλλά έχει κάτι στο βλέμμα του που με τρομάζει
(αν αρνηθείς τότε χάνεις το καζίνο... Ίσως και την ζωή σου)
Τι;;;;;
(δεν μπορείς)
Πετάω σοβαρή και ανασηκώνει ειρωνικά το φρύδι του... Θεέ μου που έχω μπλέξει;
(δοκίμασε με)
(μπορώ να έχω λίγο χρόνο για να το σκεφτώ;)
(όχι)
Τι;... Με εκνευρίζει αυτός ο άντρας... Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα... Βαθιές ανάσες... Γαμώτο ουσιαστικά δεν μου δίνει καμία επιλογή... Η θα κάνω αυτό που θέλει αυτός η αλλιώς μου παίρνει το καζίνο και με σκοτώνει κιόλας
(δεν έχω όλη την ημέρα δεσποινίς Johnson)
Πετάει με αυστηρό τόνο και τον αγριοκοιτάζω... Δεν έχω επιλογή
(εντάξει)
Λέω με βαριά καρδιά και εκείνος χαμογελάει θριαμβευτικά... Γαμώτο θα μου το πληρώσει αυτό... Ύστερα τον παρατηρώ να ανοίγει ένα συρτάρι κάτω από το γραφείο του
(αυτό είναι το συμβόλαιο)
Λέει και πετάει έναν κίτρινο φάκελο προς το μέρος μου... Τον ανοίγω και αρχίζω να το διαβάζω
(μάλιστα για έναν χρόνο δηλαδή θα είμαι η "γυναίκα σου" και θα πρέπει να κάνω ότι μου λες εσύ)
Λέω και τον κοιτάζω
(ακριβώς)
(εδώ επίσης λέει πως θα πρέπει να σου μιλάω στο πληθυντικό και να σε αποκαλώ κύριε η κύριο Knights)
Αποκρίνομαι και γνέφει καταφατικά
(είναι ηλίθιο... Υποτίθεται πως είμαστε ζευγάρι και θα σε φωνάζω κύριο η θα σου μιλάω στον πληθυντικό;... Δεν τον αποδέχομαι αυτόν τον όρο)
(και πως θα ήθελες να με φωνάζεις;)
Λέει απορημένος... Συλλογίζομαι για μερικά λεπτά την απάντηση μου... Θα μπορούσα να τον αποκαλέσω με πολλά ονόματα... Αλλά προς το παρόν
(επιλέγω το Alex)
Αποκρίνομαι και ο τύπος με τα πολλά τατουάζ δίπλα μου με ατενίζει λες και μου έχουν φυτρώσει δύο κεφάλια
(λυπάμαι αλλά αυτό δεν γίνεται)
(τότε κι εγώ δεν αποδέχομαι το συμβόλαιο)
Όλοι στο δωμάτιο φαίνονται σοκαρισμένοι που του πάω κόντρα... Γιατί; επειδή είναι το αφεντικό δεν σημαίνει πως θα αποδεχτώ όλους τους όρους του
(είσαι πολύ πεισματάρα τελικά)
Μουρμουρίζει ενώ παίζει πάλι με το γένι του
(δεν φαντάζεσαι πόσο)
(ωραία λοιπόν... Αποδεκτός)
Ο τύπος δίπλα μου ξεφυσάει λες και ανακουφίστηκε από κάτι... Μα καλά όλοι τον φοβούνται εδώ μέσα;... Συνεχίζω να διαβάζω... Στο τέλος λέει πως μετά από αυτόν τον χρόνο θα μπορέσω να κρατήσω το καζίνο μου και μαζί ένα τεράστιο χρηματικό ποσό
(άλλη ένσταση;)
Ρωτάει κάπως ειρωνικά και σηκώνω το κεφάλι για να τον κοιτάξω
(όχι κύριε Knights... Είμαστε καλυμμένοι)
Λέω και βάζω την υπογραφή μου
(άρα είμαστε σύμφωνοι)
(πρέπει να πάω από το σπίτι μου... Χρειάζομαι μερικά πράγματα και κατά της εννιά θα πάω στο καζίνο)
(ορίστε;)
Λέει και αμέσως σηκώνω το κεφάλι και βλέπω το απορημένο βλέμμα του
(με άκουσες)
(είμαι σύμφωνος με όλα εκτός από το κομμάτι που θα πας στο καζίνο)
(και γιατί όχι δηλαδή... Δεν γράφει πουθενά πως μου απαγορεύεις να εργαστώ)
Λέω ειρωνικά και τα χείλη του γίνονται μια λεπτή γραμμή καθώς σφίγγει το σαγόνι του... Απο ότι φαίνεται κάποιος δεν έχει κέφια σήμερα
(όπως θες)
Αποκρίνεται με ήρεμη σταθερή φωνή... Χμμ πολύ γρήγορα συμφώνησε... Καλή αρχή κάναμε
(τίποτα άλλο;)
(όχι)
(να ξέρεις πως για οτιδήποτε χρειαστείς ο Paul θα είναι δίπλα σου... Θα είναι ο bodyguard σου... Μπορείς να τον εμπιστευτείς)
Λέει αναφερόμενος στον τύπο με τα τατουάζ δίπλα μου... Ώστε Paul τον λένε... Μάλιστα
(είστε ελεύθεροι)
Συμπληρώνει και μας κάνει νόημα με το χέρι του να βγούμε έξω... Σηκωνόμαστε μόνο εγώ και ο Paul και βγαίνουμε από το γραφείο
(τι διάολο πρόβλημα έχει;)
Ρωτάω τον Paul καθώς κλείνει την πόρτα... Με αγριοκοιτάζει
(πρόσεχε τα λόγια σου μικρή... Ο τύπος εκεί μέσα δεν αστειεύεται... Μπορεί άνετα να σε σκοτώσει και κανείς να μην καταλάβει τίποτα)
(δεν με νοιάζει... Στο κάτω κάτω γιατί δεν με σκότωσε αφού είναι τόσο εύκολο για αυτόν;... Και θα είχε το καζίνο και εγώ δεν θα μπλεκόμουν στα πόδια του)
(ναι δεν διαφωνώ αλλά το γεγονός το πως είναι... Τέλος πάντων αυτό που είναι δεν σημαίνει πως σκοτώνει όποιον βρει μπροστά του)
Εντάξει εδώ έχει ενα δίκιο... Για μια στιγμή
(τι εννοείς αυτό που είναι;... Ο τύπος φαίνεται για Ιταλός μαφιόζος πλάκα μου κάνεις;)
Πετάω και εκείνος με ατενίζει με εντελώς σοβαρό βλέμμα... Και τότε συνειδητοποιώ τι μπορεί να συμβαίνει εδώ;
(Paul πες μου τι δουλειά κάνει ο κύριος Knights;)
Ρωτάω αλλά εκείνος μένει για πολλά λεπτά σιωπηλός κάνοντας τις υποψίες μου ακόμα πιο έντονες
(Paul απάντησε μου)
(θα τα μάθεις όλα... Ένα ένα)
(τι εννοείς;... Απλώς πες μου τι δουλειές έχει αυτός ο τύπος εκεί μέσα;)
Λέω με οξύθυμο τόνο και ξεφυσάει
(τις απαντήσεις που θέλεις δεν θα σου τις δώσω εγώ... Αλλά ο ίδιος ο κύριος Knights)
Μάλιστα δηλαδή θα περιμένω μια ολόκληρη ημέρα για να μιλήσω μαζί του... Παίρνω μια βαθιά ανάσα για να με ηρεμήσω... Μπορεί να μην είναι έτσι τα πράγματα... Μπορεί κι εγώ να παρεξήγησα μερικά πράγματα
(συγγνώμη... Απλώς με έπιασε πανικός και)
Μουρμουρίζω και χαμογελάει στραβά
(δεν πειράζει... Αντε πάμε από το σπίτι σου και μετά στο μαγαζί σου)
(πρώτον είναι καζίνο και δεύτερον πρόσεχε τα λόγια σου για την επιχείρηση μου... Στο κάτω κάτω αυτήν θέλει το αφεντικό σου... Αν και πραγματικά απορώ γιατί)
(θα τα μάθεις όλα ένα ένα μικρή)
(το όνομα μου είναι Elizabeth)
(το ξέρω)
(τότε σταμάτα να με αποκαλείς μικρή)
Λέω και γελάει...