The contract

Πρόταση Part 2

(αντε σήκω επιτέλους)
Μία αντρική φωνή με κάνει να τιναχτώ... Ανοίγω τα μάτια και κοιτάζω τριγύρω... Στην αρχή τα βλέπω θολά αλλά σιγά σιγά η όραση μου καθαρίζει... Βρίσκομαι πάνω σε ένα παλιό κρεβάτι και το δωμάτιο τριγύρω φαίνεται παλιό... Μουχλιασμένο
(καλημέρα)
Γνωστή φωνή αυτή... Στρέφω το κεφάλι και βλέπω κάτι που με κάνει να σαστίσω
(εσύ;)
Ψελλίζω και αμέσως ανακάθομαι ενώ εκείνος γελάει
(δεν το περίμενες ε;)
(μα μα πως)
(ειλικρινά είστε τόσο χαζή και περισσότερο εκείνος ο μαλάκας ο Paul... Υποτίθεται θα σε προστάτευε... Βλακείες)
(γιατί βρίσκομαι εδώ;)
Ρωτάω και εκείνος έρχεται και κάθεται δίπλα μου
(είσαι εδώ επειδή το αφεντικό θέλει να σε δει... Μάλλον θέλει να σου κάνει μια πρόταση)
Λέει και τα μάτια μου γουρλώνουν
(ποιο αφεντικό σου;... Τι πρόταση;... Τι είναι αυτά που λες;)
Ρωτάω τελείως μπερδεμένη και εκείνος γελάει
(ηρέμησε κοριτσάκι... Θα τα μάθεις όλα πολύ σύντομα... Μην βιάζεσαι)
Λέει χαλαρά ενώ σηκώνεται και βαδίζει προς μια σιδερένια πόρτα που δεν είχα προσέξει πως ήταν ανοιχτή
(Nathan πες μου γαμώτο... Μην με κρατάς σε αγωνία πρέπει να ξέρω)
Λέω ενώ σηκώνομαι και πηγαίνω από πίσω του... Ξαφνικά εκείνος στρέφεται και με αρπάζει δυνατά από τον λαιμό
(αυτό σου το χρωστάω... Ήθελες να μπλέξεις με τον κόσμο μας... Να γίνεις η κυρία Knights... Τώρα τις δικές σου μαλακίες πληρώνεις)
(μακάρι να ήταν τώρα εδώ ο Alex και να σε έβλεπε... Να έβλεπε τι φίδι έτρεφε μέσα στον κόρφο του)
Ξαφνικά το χέρι του προσγειώνεται στο μάγουλο μου κάνοντας με να σαστίσω... Γαμώτο τα νεύρα μου... Αμέσως αρπάζω δύο τούφες από τα μαλλιά του και τις τραβάω δυνατά... Εκείνος βγάζει ένα επιφώνημα πόνου και αφήνει τον λαιμό μου... Κάνω να τρέξω προς την έξοδο αλλά προλαβαίνει και με αρπάζει από την μέση
(βοήθεια... Βοήθεια)
(σκάσε ηλίθια δεν θα σε βοηθήσει κανείς)
Λέει ενώ με πετάει πάνω στο κρεβάτι και έρχεται από πάνω μου
(πως τόλμησες να το κάνεις αυτό;... Νόμιζα ότι ήσουν φίλος με τον Alex και τώρα τον προδίδεις με τον χειρότερο τρόπο)
(αν θες να ξέρεις... Μπορεί να του το έπαιζα φίλος αλλά στην πραγματικότητα ήμουν ο μεγαλύτερος εχθρός του)
Λέει ενώ το βλέμμα του γεμίζει με θυμό... Τα μάτια μου ανοίγουν διάπλατα και σταματάω να αντιστέκομαι
(τι εννοείς;)
(πάντα ο παλιό πούστης ήθελε να το παίζει αφεντικό... Αυτός έχει εξουσία αυτός έχεις τα πάντα... Κι εγώ;... Τι κάνω εγώ γαμώτο μου)
Λέει ενώ χτυπάει το στρώμα με την γροθιά του κάνοντας με να τιναχτώ
(ο Alex ήταν ένας μεγάλος μαλάκας... Και χαίρομαι που κατάφεραν να τον σκοτώσουν)
Και εκείνη την στιγμή μου έρχεται στο μυαλό... Όχι
(εσύ τον σκότωσες;)
Ρωτάω και ένα στραβό αλαζονικό χαμόγελο εμφανίζεται στα χείλη του
(πες μου)
(ίσως)
Λέει ενώ γελάει σιγανά... Όχι θεέ μου όχι... Αμέσως τον χτυπάω με τις γροθιές μου στο στήθος του κάνοντας το γέλιο του να δυναμώση
(νομίζεις ότι με πονάς τώρα;)
Ξαφνικά αρπάζει τους καρπούς μου και τους ακινητοποιεί πάνω από το κεφάλι μου
(άφησε με... Τέρας)
(όχι μικρή... Ο άντρας σου ήταν το τέρας)
Γαμώτο ο θυμός μου είναι τόσο μεγάλος που θα μπορούσα άνετα τώρα να τον σκοτώσω... Δεν το πιστεύω... Γαμώτο θα μου το πληρώσει... Το ορκίζομαι πως θα μου το πληρώσει
(αρκετά... Άφησε την Nathan)
Η φωνή του Leonardo με ξαφνιάζει... Εκείνος αμέσως σηκώνεται από πάνω μου και ανακάθομαι
(Leonardo;)
(ναι πριγκίπισσα... Να φανταστώ δεν το περίμενες)
Λέει με σαρκαστικό τόνο ενώ με πλησιάζει με αργά βήματα
(μα πως;)
(αφήστε μας μόνους)
Προστάζει ενώ συνεχίζει να με κοιτάζει επίμονα και αμέσως όλοι φεύγουν από το δωμάτιο αφήνοντας μας μόνους
(φοβάσαι κυρία Knights;)
Ρωτάει και γνέφω αρνητικά
(ωραία... Τώρα θα κάνουμε μια μεγάλη συζήτηση εμείς οι δύο)
Λέει ενώ παίρνει μια ξύλινη καρέκλα και την φέρνει μπροστά μου... Κάθεται και το βλέμμα του συναντάει το δικό μου
(τι θέλεις από μένα Leonardo;)
Ρωτάω και γελάει σιγανά
(εσένα φυσικά)
Ορίστε;
(σου το ξανά πα... Δεν θα είμαι ποτέ και για κανέναν λόγο μαζί σου)
(μην βιάζεσαι να μιλήσεις πριγκίπισσα... Λοιπόν θα σου το θέσω απλά... Αυτό)
Κάνει μια παύση και μου δίνει έναν κίτρινο φάκελο
(είναι ένα συμβόλαιο... Διάβασε το)
Συνεχίζει και το ανοίγω... Αρχίζω να διαβάζω και πραγματικά νομίζω ότι θα καραφλιάσω
(τι λέει αυτό εδώ;)
(λέει ότι αν υπογράψεις θα γίνεις γυναίκα μου και η περιουσία σου αυτόματα θα περάσει σε μένα... Η περιουσία του Knights δηλαδή)
Τι;... Καλά ο άνθρωπος είναι τελείως παρανοϊκός... Χωρίς να το ελέγξω αρχίζω να γελάω
(και νομίζεις πως τώρα θα δεχτώ;)
(αν δεν το κάνεις τότε θα σε σκοτώσω και θα πλαστοποιήσω την υπογραφή σου... Η επιλογή είναι δική σου)
Τι;... Η ανάσα μου σκαλώνει στον λαιμό μου και ουσιαστικά παύω να αναπνέω... Τι λέει;
(δεν θα τολμήσεις)
Λέω με σιγουριά αλλά εκείνος γελάει ανατρέποντας τα λεγόμενα μου
(ω πριγκίπισσα... Δεν ξέρεις για πόσα είμαι ικανός... Ακούω)
Τι να του απαντήσω... Και τα δύο σημάνουν τον θάνατο μου... Καμία επιλογή δεν με συμφέρει... Κουνάω το κεφάλι και του δίνω το συμβόλαιο
(αυτό μπορείς να το κάνεις ότι θέλεις... Εγώ πάντως δεν θα το δεχτώ)
Λέω με αποφασιστικό τόνο και εκείνος γελάει αλαζονικά
(θα δεχτείς πριγκίπισσα... Πίστεψε με... Λοιπόν εγώ θα ξανά έρθω σε τρεις ημέρες... Εσύ θα μείνεις εδώ μόνη σου... Εκεί υπάρχει ένα μπουκάλι με πόσιμο νερό)
Λέει ενώ μου δείχνει με τον δείκτη του προς ένα σιδερένιο τραπέζι όπου πάνω του υπάρχει ένα μεγάλο πλαστικό μπουκάλι νερό
(για τρεις ημέρες θα έχεις μόνο αυτό... Φυσικά δεν υπάρχει θέρμανση η φως εδώ μέσα και φυσικά δεν θα σου φέρει κανείς φαγητό)
Τι;... Μα αυτό... Αυτό είναι απάνθρωπο
(ελπίζω μέχρι να ξανά έρθω... Να έχεις σκεφτεί καλά την απάντηση σου)
Και με αυτά τα λόγια βγαίνει από το δωμάτιο και κλειδώνει την πόρτα... Δηλαδή τώρα με φυλάκισε;... Γαμώτο ότι και να κάνει δεν πρόκειται να παραδωθώ... Θα το παλέψω μέχρι το τέλος... Κάνω βόλτες γύρο από το δωμάτιο και κοιτάζω οπουδήποτε... Κάτι για να μπορέσω να ξεφύγω... Πρέπει να υπάρχει κάποιος τρόπος... Μα τι λέω... Είναι ένας εγκληματίας... Ξέρει τι κάνει... Ωραία λοιπόν αυτό ήταν το τέλος μου... Πηγαίνω και κάθομαι στο κρεβάτι... Και τώρα τι κάνουμε;... Ο Paul σίγουρα θα με ψάχνει... Γαμώτο αν μπορούσα να τον βρω... Να τον ειδοποιήσω κάπως... Ανάθεμα ανάθεμα... Γαμώτο δεν το πιστεύω και ο Nathan στο κόλπο... Ω Alex... Αν ήξερες... Τώρα όλα θα ήταν διαφορετικά... Που είσαι γαμώτο μου Alex... Τώρα είναι που σε χρειάζομαι και εσύ λείπεις... Κουβαριάζομαι στο κρεβάτι και κλείνω τα μάτια μου... Ξέρω πως δεν θα τα καταφέρω να βγω ζωντανή από εδώ μέσα... Αλλά τουλάχιστον έκανα το σωστό... Έκανα αυτό που έπρεπε...

Οι μέρες περνούν κι εγώ γίνομαι όλο και πιο αδύναμη... Το μπουκάλι έχει τελειώσει... Διψάω και πεινάω... Και αυτό το κρύο... Αγκαλιάζω τον εαυτό μου μπας και νιώσω κάποια ζεστασιά... Ξαφνικά η πόρτα ανοίγει και εκείνος μπαίνει μέσα... Όλες αυτές τι ημέρες δεν είδα κανέναν τους... Ούτε και τον Nathan... Καλύτερα ας με άφηναν να πεθάνω έτσι πάρα να το κάνουν αυτοί
(γειά σου πριγκίπισσα)
Λέει ενώ κάνει μερικά βήματα μέσα στο δωμάτιο
(πο πο έχεις γίνει πολύ αδύναμη)
Προσθέτει ενώ με κοιτάζει από πάνω μέχρι κάτω
(αφήστε μας μόνους)
Προστάζει και οι δύο άγνωστοι άντρες βγαίνουν έξω ενώ κλείνουν την πόρτα
(τι θέλεις;)
(δεν είναι προφανές;)
Ρωτάει με σαρκαστικό τόνο ενώ παίρνει την καρέκλα και την φέρνει μπροστά... Ύστερα κάθεται και ξανά βγάζει τον κίτρινο φάκελο
(λοιπόν;)
Αμέσως το βλέμμα μου ανεβαίνει στο δικό του και χωρίς να το ελέγξω φτύνω στο πρόσωπο του
(γαμώτο)
Λέει και ξαφνικά με αρπάζει από τους καρπούς και με ξαπλώνει πάνω στο στρώμα ενώ έρχεται από πάνω μου
(τι διάολο κάνεις;)
(ειλικρινά θα ήθελα να μάθω πως σε πήδαγε ο Knights)
Γαμώτο αρχίζω να στριφογυρίζω από κάτω του αλλά δεν με αφήνει
(σταμάτα να αντιστέκεσαι... Αφού ξέρεις ότι δεν θα γλιτώσεις)
(αν είναι να κάνεις κάτι τέτοιο... Καλύτερα να με σκοτώσεις τώρα)
Ψελλίζω και εκείνος γελάει... Ύστερα σκύβει και αφήνει ένα φιλί στον λαιμό μου... Όλο μου το σώμα τρέμει ενώ κλείνω σφιχτά τα μάτια... Αυτό το φιλί είναι σαν μαχαίρι για εμένα
(δεν είμαι και τόσο τέρας πριγκίπισσα)
Μουρμουρίζει και σηκώνεται από πάνω μου... Αμέσως παίρνω μια βαθιά ανάσα για να γεμίσω τα πνευμόνια μου
(έκανες την επιλογή σου... Και τώρα απλά θα δεχτείς τις συνέπειες)
Προσθέτει ενώ κάνει μεταβολή και προχωράει προς την πόρτα
(πάντως χάρηκα που σε γνώρισα κυρία Knights... Στείλε τα χαιρετίσματα μου στον άλλον κόσμο)
Λέει με ειρωνικό τόνο ενώ βγαίνει από το δωμάτιο... Όλο μου το σώμα τρέμει... Όχι από το κρύο... Αλλά από την αδρεναλίνη... Αυτό ήταν το τέλος μου...

Leonardo POV

Βγαίνω από την αποθήκη και βαδίζω προς το αυτοκίνητο μου
(κάψτε το)
Λέω στον Nathan και αρχικά με κοιτάζει σαστισμένος
(δηλαδή θα)
(ναι... Κάψτε το... Τώρα)
Λέω με πιο προστακτικό τόνο... Εκείνος κουνάει θετικά το κεφάλι και φεύγει με τους υπόλοιπους για να ξεκινήσουν δουλειά... Παίρνουν τα μπουκάλια με την βενζίνη και το ρίχνουν γύρο γύρο από την αποθήκη... Ύστερα παρατηρώ τον Nathan να ανάβει δύο σπίρτα και να τα ρίχνει κάτω... Αμέσως η αποθήκη πιάνει φωτιά και εκείνη την στιγμή νιώθω μια τεράστια ικανοποίηση... Οι εχθροί φεύγουν σιγά σιγά... Θα τους ξεπαστρέψω όλους... Μέχρι να φτάσω στο επιθυμητό αποτέλεσμα... Ο επόμενος στόχος μου είναι η περιουσία του Knights και ο Salvatore φυσικά
(φεύγουμε)
Λέω στον σοφέρ μου καθώς μπαίνω στο αυτοκίνητο... Εκείνος κουνάει το κεφάλι και πατάει το γκάζι... Καιρός να τελειώνω με όλους.