The contract

Σε χάνω

Μένουμε παγωμένοι στις θέσεις μας καθώς εκείνη μας σημαδεύει με το όπλο της... Γαμώτο τι τρέχει εδώ;
(να σου πω... Καλύτερα να κατεβάσεις αυτό το μαραφέτι γιατί αν πατήσεις την σκανδάλη ξέρεις τι θα γίνει)
(γιαυτόν ακριβώς τον λόγο δεν το κατεβάζω... Επειδή ξέρω τι μπορεί να προκαλέσει και καλύτερα από εσάς μάλιστα)
Ορίστε;... Καλύτερα από εμάς;
(ποια είσαι;)
Ξανά ρωτάω μπερδεμένος και χαμογελάει στραβά
(ο χειρότερος εχθρός σας)
(λεγε ποια είσαι γαμώτο)
Αποκρίνεται εξαγριωμένος ο Leonardo ενώ κάνει ένα βήμα κοντά της και εκείνη αμέσως στρέφει το όπλο πάνω του
(σε μένα δεν θα υψώνεις την φωνή... Κατάλαβες;)
(καλύτερα να ηρεμήσουμε και ας συζητήσουμε σαν πολιτισμένοι άνθρωποι)
Λέω και ξαφνικά εκείνη γελάει
(να συζητήσουμε;... Ο πατέρας του δεν έδωσε ποτέ την ευκαιρία στην μάνα μου να συζητήσουν... Την σκότωσε σαν να ήταν ένα τίποτα και μένα με πέταξε σε ένα ίδρυμα)
Και ξαφνικά αρχίζω να καταλαβαίνω
(είσαι η Maria Martinez σωστά;)
Ρωτάω και το βλέμμα της συναντά το δικό μου
(ακριβώς... Και ήρθα για να πάρω εκδίκηση από την οικογένεια Morgan)
Αποκρίνεται ενώ στρέφει το βλέμμα στον Leonardo
(να πάρεις εκδίκηση γιατί;... Εγώ δεν σου έφταιξα σε κάτι... Δεν ήξερα καν ότι υπήρχες)
(δεν με ενδιαφέρεις εσύ... Είσαι το ίδιο αίμα τον Morgan... Κι εγώ δεν θέλω να έχω καμία σχέση με αυτήν την οικογένεια)
(όσο και να το θέλεις δεν μπορείς να αλλάξεις το αίμα σου μικρή... Πίστεψε με ούτε εγώ είμαι περήφανος για τις πράξεις του πατέρα μας)
(δεν είναι μας... Είναι σου... Εμένα αυτός με πούλησε... Σκότωσε την μάνα μου και με πέταξε σε ένα ίδρυμα)
(το ξέρω... Όμως με το να πάρεις εκδίκηση από εμένα... Δεν θα πετύχεις κάτι)
(κι όμως... Θα νιώσω επιτέλους την δικαιοσύνη και την λύτρωση που χρειάζομαι τόσο καιρό)
Λέει και παρατηρώ τα μάτια τις να βουρκώνουν... Αυτή η γυναίκα έχει πονέσει πολύ και τώρα έχει ως σύμμαχο της το μίσος... Αυτό όμως είναι λάθος
(ωραία... Τότε σου δίνω τα πάντα... Ακόμα και την ψυχή μου... Αν νομίζεις ότι έτσι θα λυτρωθείς... Πάρτα όλα εγώ... Δεν θα σταθώ εμπόδιο στον δρόμο σου)
Λέει ο Leonardo ενώ σηκώνει τα χέρια του σε ένδειξη ήττας... Είναι η πρώτη φορά που τον ακούω να μιλάει τόσο ώριμα... Εκείνη κάνει ένα βήμα κοντά του ενώ κατεβάζει το όπλο
(μην νομίζεις ότι με το μετανιωμένο στυλάκι θα με ρίξεις... Είμαι μια γυναίκα χωρίς καρδιά... Οπότε άδικα κουράζεσαι)
(είμαστε αδέρφια Maria... Και αυτό δεν μπορεί να το αλλάξει καμία εκδίκηση... Κανένας νόμος)
Λέει ο Leonardo και εκείνη κλείνει σφιχτά τα βλέφαρά... Σαν να πονάει... Την παρακολουθώ προσεκτικά να κάνει μερικά βήματα πίσω... Ύστερα σηκώνει το όπλο και τον σημαδεύει
(θα τα πούμε στην κόλαση... Αδερφούλη)
Λέει και αμέσως μπαίνω μπροστά στον Leonardo με αποτέλεσμα η σφαίρα να χτυπήσει εμένα... Πέφτω στα γόνατα μου ενώ κρατάω την μέση μου
(γαμώτο Alex... Alex)
Φωνάζει ο Leonardo καθώς παίρνει γρήγορα το κεφάλι μου στα χέρια του και με ταρακουνάει δυνατά αλλά δεν τον ακούω... Ξαφνικά νιώθω τα αυτιά μου να βουίζουν ενώ το σώμα μου μουδιάζει
(Alex κρατήσουμε ρε παρακαλώ... Έναν γιατρό κάποιος)
Φωνάζει και αμέσως αρπάζω το χέρι του... Το αγωνιώδες βλέμμα του πέφτει στο δικό μου
(πες την Elizabeth... Ότι την αγαπώ... Πες της να με συγχωρέσει... Επειδή ποτέ δεν μπόρεσα να της προσφέρω όσα άξιζε)
(όχι όχι Alex... Θα της το πεις εσύ... Δε δεν χρειάζεται... Σε παρακαλώ μην τα παρατήσεις... Μην το κάνεις αυτό)
Λέει και κουνάω το κεφάλι ενώ νιώθω τον πόνο σιγά σιγά να χάνεται καθώς όλο μου το σώμα μουδιάζει
(πες τη το... Σε παρακαλώ)
Ψελλίζω και τα μάτια μου κλείνουν... Το τελευταίο που ακούω είναι τον Leonardo να πονάει... Συγχώρεσε με Elizabeth... Τώρα που νιώθω τον θάνατο να με αγκαλιάζει... Τώρα μπορώ να πω πως την αγαπώ... Γαμώτο γιατί να μην είναι κοντά μου τώρα... Γιατί...

Elizabeth POV

Τρέχω μέσα στους διαδρόμους του νοσοκομείου καθώς ψάχνω για το χειρουργείο... Μόλις το βρίσκω πάω να μπω αλλά κάποιος με εμποδίζει
(άφησε με)
(Liz όχι... Δεν επιτρέπεται να μπεις εκεί μέσα)
(γαμώτο Paul παράτα με... Ο άνθρωπος μου βρίσκεται εκεί μέσα δεν το καταλαβαίνεις;)
Πετάω οξύθυμα ενώ προσπαθώ να ξεφύγω από τα χέρια του αλλά δεν με αφήνει που να πάρει
(Elizabeth σε παρακαλώ σταμάτα)
Η φωνή του Leonardo με κάνει να σταματήσω... Στρέφομαι και τον βλέπω να στέκεται πίσω από τον Paul... Αμέσως ξεφεύγω από τα χέρια του και πηγαίνω να τον πιάσω
(πες μου τι του έκανες;)
(άφησε τον Liz)
Ο Paul προσπαθεί να με απομακρύνει αλλά εγώ συνεχίζω να τον κρατάω από τον γιακά του πουκάμισου του
(πες μου γαμώτο θα σε σκοτώσω... Το ακούς;... Θα σε σκοτώσω)
(δεν το έκανα εγώ)
Λέει και αμέσως σταματάω να τον τραβάω
(τότε... Τότε ποιός;)
Ρωτάω σαστισμένη και ξαφνικά παρατηρώ δάκρυα να κυλούν από τα μάτια του
(λυπάμαι Elizabeth... Πραγματικά δεν ξέρεις πόσο λυπάμαι... Δεν ήθελα ποτέ να γίνουν έτσι τα πράγματα... Ποτέ)
Μουρμουρίζει και για πρώτη φορά ακούγεται πραγματικά μετανιωμένος
(ο Alex μπήκε στην μέση και με έσωσε... Ο ίδιος μου ο εχθρός με προστάτεψε)
Προσθέτει και ξαφνικά τυλίγει τα χέρια του γύρο μου και συνεχίζει να κλαίει στον λαιμό μου... Όπως ένα μικρό παιδί... Κλείνω τα μάτια και αφήνω και τα δικά μου δάκρυα να κυλίσουν... Ξαφνικά ακούγεται η πόρτα και τραβιώμαστε για να δούμε τον γιατρό να μας πλησιάζει
(τι έγινε;)
Ρωτάω γεμάτη αγωνία και κουνάει απελπισμένος το κεφάλι
(ειλικρινά κάναμε ότι μπορούσαμε... Αλλά έχει χάσει πολύ αίμα... Ο εγκέφαλος του έχει νεκρωθεί)
Τι;... Συγκρατώ την άναρθρη κραυγή μου ενώ τα δάκρυα τρέχουν με μεγαλύτερη δύναμη τώρα
(αλλά καταφέραμε να βγάλουμε την σφαίρα)
(μπορούμε να τον δούμε;)
Ψελλίζω και κουνάει το κεφάλι
(σε λίγο θα τον μεταφέρουν στο δωμάτιο... Προς το παρόν θα ελέγχουμε την κατάσταση του για να δούμε πως θα εξελιχθεί)
Λέει και κουνάω το κεφάλι ενώ τον ευχαριστούμε... Ύστερα φεύγει και αμέσως ο Paul έρχεται προς το μέρος μου
(μην ανησυχείς... Θα γίνει καλά... Alex είναι αυτός)
Μουρμουρίζει αλλά τα λόγια του δεν με πείθουν... Φοβάμαι... Φοβάμαι πως τον χάνω... Πάνω που τον βρήκα... Τώρα τον χάνω.

Παιδιά έχω να ανακοινώσω ότι έχουν μείνει δύο κεφάλαια... Όπου να νε η ιστορία μας φτάνει στο τέλος... 😢