The Revenge of the Moon Warrior ✔

Chapter 20

"M-mommy d-dad?" Lahat kami napalingon sa pinto ng mansion. May batang babae at karga karga nito Ang kababatang kapatid na lalaki.

Lahat kami natigilan na tumawa ang batang lalaki na. Marami nagulat Ang nanay nito ay naiiyak at napahawak pa sa bibig.

"Kuwawa ang mga bata walang kaalalam alam kung ano ang nangyayari."

"They're all look innocent..."

Napahinto ako sa mga naririnig ko. Kumabog ang dibdib ko. What's this feeling?

"Please wag ang anak namin!" Sigaw nila at pilit makawala sa hawak.

Dahan-dahan ako punta sa dalawang bata at ngumisi. Pinantayan ko sila para makausap sila ng maayos.

"Kira don't," banta ni Reid. Hindi ko siya pinansin.

"W-what's happening to m-my mommy?" Tanong niya sa akin. Tinaasan ko ito ng kilay.

"Wag ang anak ko! Mapapatay talaga kita!" Sabi ng general. Tumawa nalang ako.

Nagpalit ang mga mata ko kaya napaatras ang mga bata sa takot.

"Hey, your parents are sucks do you know that? And because of that, I will kill you two for them." Sabi ko. Bigla umiyak yung babae. Iniiwasan ko tumingin sa batang lalaki.

"Rhianne! Wag na wag mo itutuloy yang binabalak mo." Hinawakan ako ni Reid sa braso.

"Let me go asshole!" Tinulak ko siya Kaya napatalsik siya. Sinamaan Niya ako ng tingin, I can even see his veins.

"Hayaan niyo ang general at kaniyang asawa panoorin ang gagawin ng pinakamamahal nating Reyna." Ngising Sabi ni William.

"Wag ang anak ko hayop ka!" Sigaw ng ganeral.

Napaluhod ang asawa nitong babae.

"I'm begging, just kill us please..." natawa nalang ako.

"Would you shut up?" Sabi ko.

Bumalik naman ang atensyon ko sa dalawang bata. Karga karga nito ang kaniyang kapatid na umiiyak. Pareho sila magkayap at nakapikit at hinihintay ang aking gagawin.

"W-wag ang anak ko parang awa mo na, sila ang buhay namin." Umiiyak na sabi ng ina. Bigla ako natigilan na hindi malaman.

Tumawa ako ng mapakla.

"You should've put that in your mind first before you decided to do something bad to others." Sabi ko at humarap sa kanila.

Tinitigan ko sila sa mata. Nagbuntong hininga ako at umirap. Binato ko ang dagger kay Reid at naglakad palayo sa mga bata.

"Pakawalan niyo na sila at sa susunod na may gawin sila, tell me and I will be the one who will kill them." Sabi ko sa mga kawal. Tumango ito at pinakawalan sila.

Tatalikod sana ako ng bigla lumuhod ang asawang babae sa harapan ko.

"M-maraming salamat mahal na reyna!" Sabi nito.

What the hell is this feeling? It's warm and overwhelming feeling.

Iniwas ko ang tingin ko.

"Tumayo na riyan bago magbago ang isip ko." sabi ko at umalis na.

Sumalubong sa akin si Reid na nakangisi at pinaglalaruan ang dagger na hinagis ko sa kaniya kanina.

"I told you, you can't kill anyone." Sabi niya at ngumisi.

"I can, actually." Sabi ko na walang emosyon.

"No, you can't, Kira. You can't kill anyone because you used to tell me that." sabi niya. Naginit ang ulo ko at humarap sa kaniya.

Kinuha ko yung dagger at sinaksak ito sa bandang tiyan niya.

"Damn..." Daing Niya.

"I can kill anyone here within seconds. I can even kill you right here, remember that." Sabi ko at iniwan siya duguan. Umirap ako.

Hindi siya mamatay dahil sa saksak dahil mas masahol pa siya sa masamang damo.

Napansin ko ang paglakagulo ng iba lalo na si William. Ano nangyayari?

"Hey! What's happening?!" Tanong ko. Lahat sila ay naghahanda na tila may paparating.

Nagulat ako na hinila ako ni William.

"Kinakailangan na natin bumalik sa palasyo" sabi nito.

"Can you at least tell me what's going on?" Tanong ko pero hindi siya niya pinansin. Ang higpit ng hawak niya sa akin at parang bang may iba kukuha sa akin.

Ganon pa rin ang ginagawa nila. Naghahanda hanggang makabalik kami sa palasyo. Nang bumalik kami nakita ko kung paano mag panic si William habang si Reid at nakasandal at nakangisi.

Bumalik si William sa kaniyang trono.

"Humanda na kayo dahil paparating na sila." Sabi ni Dave. Nagugulahan ako na tumingin sa kaniya.

Naghihintay kami kung sino dadarating. Umupo ako sa mesa at naghihintay. Im not really sure about this. Bakit para ng may nararamdaman akong iba?

"They're here..."

Sabi ni Fleyn sabay ang pagkabukas ng malaking pinto namin. Agad ako napatayo at nagpalit ang aking mga mata at naninilisik ito. Ramdam ko rin ang mga ugat sa ibaba nito.

Kinuyom ko ang mga kamao ko.

"Its our honor to finally meet you the lord of the Black Blood." Nakangising sabi ni Blake na pulang pula ang mga mata. Nanikip ang dibdib ko na dumapo ang kanilang tingin sa akin.

"Naririto kami para sabihin na humanda na kayo. Dalawa lang kami naririto pero sa mga paligid doon sila ay nagtatago." Seryosong sabi ni Brianna. Kinuyom ko ang mga kamao ko.

Ano ibig sabihin niya? Damn!

Hawal hawak niya ang wand at naninilisik rin ang mga mata.

Narinig ko na tumawa si William. Kaya nakitawa na rin ako at masamang tumingin sa kanila.

"A vampire and a witch? It's been decades since I saw a couple like this." Sabi ni William kaya ngumisi ako.

"Amazing isn't it? Are you jealous? " Ngising sabi ni Blake at nag kibit balikat pa. Nahinto kami sa pagtawa.

"Enough, iyon lang ang nais naming ipaalam. At mag ingat kayo dahil nasa tabi tabi lang kami nanonood." Sabi ni Bea.

"Seriously? Who do you think you are?" Sabi ko. Tinaas niya ang kaniyang kilay.

"Me? I'm just a friend who wants to bring her old friend back." Sabi niya kaya nawala ang mga ngisi saaming labi.

"What the hell?!" Sigaw ni William.

"Bitch!" Nawala bigla si Fleyn sa tabi ko at sunulpot sa harapan nila. Nagtataglay ito ng kakaibang bilis.

Nagulat kami na bigla sumulpot kung saan ang babae na pamilyar ang mukha. Nagulat rin si Fleyn. Sinakal niya si Fleyn at inayos pa ang buhok nito at ngumisi.

It can't be...

Rachel?

Malakas niyang binato si Fleyn kaya agad kami natinag.

"The game is now begin. When we get our hands on her, you lose." Sabi ni Rachel Habang nakangisi.

Inakbayan niya si Blake at nakangisi sila umalis habang hawal hawak rin ni Blake sa kamay si Bea.

Mabilis sila naglaho sa paningin namin.

At dahil doon, ako ay nanghina.

~~••~~