Here I am

Seen

//Allen

"Well?" She asked in a not-so-polite way. I narrowed my eyes on her and I can feel a crease forming on my forehead.

"Ang sungit," bulong ko na lang bago tumayo.

"You know," bigla niyang sabi pagkaalis ko sa pagkakasandal sa kotse niya, "you can always tell your parents how you feel."

Napakunot lalo ang noo ko. Narinig niya ba ang pinag-usapan namin ni Sena? Did she eavesdrop?

"Thanks, but don't mind me," sabi ko na lang saka maglalakad na sana palayo sa kanya pero nagsalita pa siya.

"It's not your fault to want to hide it but, I think, it's better to come out of the closet." Natigilan ako.

"What the hell?" I asked in a very calm voice pero sa totoo lang nauubos na ang pasensya ko. Akala niya ba talaga ay bakla ako? Dahil lang sa umiiyak ako ay bakla na agad ako? Fuck! Hindi naman kahinaan ang pag-iyak at hindi dahil umiiyak ang isang lalaki ay bakla na agad siya. (No offense meant sa 3rd genders pero naasar lang talaga ako sa babaeng ito)

"What?" She asked at medyo nanlaki pa ang mga mata niya.

Dubdub. Dubdub.

"I'm a straight man, miss and I just had a closure with the girl I love so, do yourself a favor and shut up," masungit kong sinabi.

Pero pamilyar talaga ang mga mata niya sa akin.

Dubdub. Dubdub.

Tumalikod na sa kanya para balikan na sila Mom and Dad pero hinarap niya ulit ako sa kanya.

"You're such a meanie!" Sinabi niya iyon nang nakatingin sa mga mata ko bago ako sinapok.

Para akong nasa black hole. Pakiramdam ko nasa isang butas ako na sobrang lakas ng pressure kaya unti-unti akong nahihila. Unti-unti akong hinihila pabalik sa gabing iyon.

Those black eyes. Those eyes so shallow I can't even see my reflection on.

Wala sa sarili ay hinawakan ko ang mukha niya para mas matitigan ang mga mata niya.

Dubdub. Dubdub. Dubdub. Dubdub.

Shekinah? Heck. It's Shekinah's eyes. Oh, God! How can that be possible?

"Excuse me, I know this may sound weird and creepy but what's your name?" I said with too much confusion written in my voice.

"My name is never you mind," sabi niya saka binuksan ang pinto ng kotse niya at pumasok doon.

Shit. I'm sure na mata iyon ni Shekinah pero imposible talaga. She's dead. I frequently visited her grave when I stayed back in America even after the operation. I have even befriended her mother and learned a lot about them.

"Wait!" Hinarang ko ang kamay ko bago pa niya maisara ang pinto at halos mapamura ako sa sakit. Successful naman ang pagpigil ko sa kanya at bumaba siya sa sasakyan niya para i-check ang kamay ko.

"Oh my! I'm sorry," sabi niya saka hinatak ang kamay ko para tignan. Hindi naman masyadong masakit pero kailangan ng exaggeration para lumabas siya.

"No, it's fine," kunyari ay nagpipigil ako ng sakit sa pagkakasabi ko. "It's my fault anyway." I tried to smile and she just rolled her eyes heavenward.

Magsasalita pa sana siya kaya lang ay biglang may nagclear ng throat.

"Son," si Dad. Napatingin ako sa kanya at nakitang nakatingin siya sa amin ni... Never-you-mind-girl. Magkahawak pa pala ang kamay namin kaya hinila ko na palayo pero hinila niya pabalik.

"Still, mister. It's my obligation to see that your hands weren't that injured. I shut the car... My car. Your hand was almost broken. Come with me." She insisted while pulling me to her car. Pareho sila ni Shekinah na persistent.

"Dad, I'll follow home later. I have some business with her," seryosong paalam ko kay Dad bago sumakay sa kotse nitong babaeng pareho ang mga mata sa babaeng kumakatok sa puso ko.

"About earlier," bigla siyang nagsalita na naman. Ang daldal niya, pareho ni Shekinah. "I apologize for intruding your moment and for every thing after that." She looked at me which made me have chills.

"Are you a Filipina?" I suddenly asked. I mentally punched myself. I was gonna ask if she knows Shekinah.

"No," she answered while firing the ignition of her car.

I looked at her. Tanned skin, cute nose, dark hair, her height must be 5'2.

"Are you kidding me?"

"No, I'm lying to you," seryoso niyang sabi at saka nagdrive palabas ng parking lot.

God! How can this be possible? She even tells mix lies and truth.

"Eh bakit ka english nang english?" Hindi ko mapigilang itanong. Kahit naman nasa US ako for a couple of years, mas gusto kong gamitin ang sariling wika hangga't maaari.

"Ikaw kasi," tumingin siya sandali sa akin, "mukha ka kasing amerikano or kung ano mang foreigner kaya naman... You know. Para hindi ako mapahiya." She giggled. Giggling, that's one of Shekinah's thing.

"Can I ask, nanggaling ka na ba sa US?"

Napapreno siya bigla kaya halos tumilamsik ako papunta sa windshield kung hindi ako nakaseatbelt.

Ilang segundo lang ay nagdrive ulit siya na parang walang nangyari.

"No," sabi niya ulit.

"You're lying," sabi ko na lang at saka nanahimik sa kinauupuan ko dahil biglang nag-iba ang mood niya.

I smiled to myself. I think I found a part of a part of me.