စစ်တပ်ဆရာဝန် ရှေးခေတ်က မိထွေးဖြစ်လာခြင်း

Chapter -9

Chapter -9 အစွမ်းထက်သူတစ်ယောက်အတွက် စိတ်အေးလက်အေးနေပါ

“ဟုတ်ကဲ့ အကြီးဆုံး သခင်‌ကြီး” ဦးလေးစုက ပြန်ဖြေပြီး ရထားလည်းပေါ်မှ ထွက်ကာ ကန့်လန့်ကာကို လှန်လိုက်သည်။

အဖြူရောင် ဘရိုကိတ်ရှပ်အင်္ကျီဝတ်ထားသည့် အမျိုးသားတစ်ဦး ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး ရထားလည်းပေါ်မှဆင်းရန် ငုံ့ကြည့်လိုက်သည်။  သတိလစ်နေသော ကောင်လေးကို သယ်ဆောင်လာခဲ့သည်။

Ning Yue သည် မူလက အလုပ်များသူ မဖြစ်ချင်သလို သူမကိုလည်း အလွန်အကဲကြည့်ချင်သည်။  သို့သော် လရောင်အောက်တွင် လူသည် အမှန်တကယ် ချောမောလှသည်။  လရောင်သည် သူ့အပေါ်တွင် ပျော့ပျောင်းသော အလင်းရောင်အလွှာကို ချပေးပုံရသည်။  သူ့မျက်နှာက ကျောက်စိမ်းနဲ့တူပြီး သူ့က ရုပ်ချောပြီး အရပ်ရှည်တယ်။  သူ့ခန္ဓာကိုယ်က နေမကောင်းသလိုပဲ ပျော့ညံ့တဲ့ခံစားချက်ကို ထုတ်ပြတယ်။

အဲဒီလူက လေးငါးနှစ်အရွယ် သတိလစ်နေသောကောင်လေးကို သူ့လက်ထဲမှာ သယ်ထားတယ်။ 

ရထားလည်းပေါ်မှ ဆင်းပြီးနောက် သစ်ပင်တစ်ပင်ဆီသို့ လျှောက်သွားကာ ထိုင်လိုက်သည်။  သူသည် ပင်စည်ကို မှီ၍ သူ့လက်နှစ်ဖက်ကို ကိုင်ထားသော ကလေးအား စိုက်ကြည့်နေသည်။  Ning Yue သည် သူ့မျက်လုံးများကို မမြင်နိုင်သော်လည်း သူမ၏ ပင်ကိုယ်စိတ်က စိုးရိမ်နေကြောင်း ပြောပြသည်။

ဦးနှောက်ထဲမှာ ပိုးကိုက်သလိုပဲ သူမရဲ့ ခေါင်းက ရုတ်တရက် ကိုက်ခဲသွားတယ်။  စက္ကန့်ပိုင်းလေးအတွင်းမှာတော့ ယောက်ျားလေးရဲ့မျက်နှာက သူ့စိတ်ထဲမှာ ပေါ်လာပေမယ့် သူမြင်နေရတာက အဝတ်အစားကို မဝတ်ထားဘူး။

ထူးဆန်းသည် ။  ဒီလူကို ဒါပထမဆုံးမြင်ဖူးတာ။  ဒီပုံက ဘယ်လိုပေါ်လာတာလဲ။  အရင်က သူ့ကိုမြင်ဖူးသလိုပဲ။

"Yueye ငါတို့ထွက်မသွားဘူးလား"  Ning Guang က Ning Yue ရပ်နေတာတွေ့တော့ မေးတယ်။

Ning Yue သည် ထိုလူကို လှည့်ကြည့်ပြန်သည်။  အဖြူရောင် လရောင်အောက်မှာ သူ့ပုံသဏ္ဍာန် ရွေ့လျားသွားတယ်။  သူ့အကြည့်တွေကို အာရုံခံစားမိသလိုပဲ၊ သူက သူ့ဘက်လှည့်ကြည့်လိုက်တယ်။