စစ်တပ်ဆရာဝန် ရှေးခေတ်က မိထွေးဖြစ်လာခြင်း

Chapter -11

Chapter -11 တန်ခိုးကြီးသူတစ်ယောက်အတွက် စိတ်အေးလက်အေးနေပါ

ရထားလှည်းထဲတွင် Ning Yue သည် ဖယောင်းတိုင်မီးထွန်းပြီး သူမ၏ ရှေးဦးသူနာပြုစုကိရိယာကို ထုတ်ယူလိုက်သည်။  ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ အထဲမှာ ဆေးဘက်ဆိုင်ရာ ကိရိယာ မျိုးစုံ ရှိတယ်။  မျက်လုံးအထင်အရှားဆုံးမှာ ငွေထိုးအပ်တန်းများဖြစ်ပြီး ဒါဇင်များစွာသော အကြီးအသေးများဖြစ်သည်။

သူမသည် ကောင်လေး၏ အင်္ကျီကို ကြယ်သီးဖြုတ်လိုက်ပြီး အားနည်းနေသော ရင်ဘတ်မှာလည်း စိမ်းပြာရောင်ပြောင်းလာသည်ကို တွေ့လိုက်ရတော့ အံ့အားသင့်သွားသည်။

အဆိပ်သည် သူ့ရင်ဘတ်ကို လုံးလုံးလျားလျားနီးပါး ကြေမွသွားခဲ့သည်။  သူ့ကိုယ်တွင်းအင်္ဂါတွေ အဆိပ်သင့်ပြီး ပုပ်သွားတဲ့အခါ ဒီကလေးဟာ သေဆုံးသွားလိမ့်မယ်။  နတ်ဘုရားတွေတောင် သူ့ကို မကယ်နိုင်တော့ဘူး။

Ning Yue မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်သည်။  သူမသည် ငွေအပ်တစ်ချောင်းကို ကောက်ကိုင်လိုက်ပြီး ချောင်းပေါက်တစ်ခုထဲသို့ မထည့်မီ အချိန်အတော်ကြာအောင် သေချာစွာ စဉ်းစားခဲ့သည်။

အနက်ရောင်သွေးများသည် ငွေထိုးအပ်မှ အနံ့အသက်များနှင့်အတူ ချက်ချင်း စိမ့်ထွက်နေသည်။

အပ်ကို စိုက်ထည့်ရင်း ဂရုမစိုက်ရင် အသက်ရှုကြပ်ပြီး ဒီကလေးကို သတ်မှာကို ကြောက်တယ်။

အချိန်ကုန်သွားတယ်။  Ning Yue သည် ကုသမှုတွင် လုံးဝနှစ်မြှုပ်နေပြီး အချိန်ကို သတိမထားမိပေ။  သူမ၏ တစ်ကိုယ်လုံး အေးစက်သော ချွေးများဖြင့် ဖုံးလွှမ်းနေပြီး ဒူးများလည်း နာကျင်နေပါသည်။  ခါးနာတယ်။

“အကြီးဆုံး သခင်ကြီး၊ ဒီလူက သခင်ငယ်လေး ကို ဆေးကုပေးနေတာ ကြာပါပြီ၊ ဒါပေမယ့် လှုပ်ရှားမှု မရှိပါဘူး။  သွားကြည့်ချင်လား!”  ဦးလေးစုက မထိန်းနိုင်တော့ဘူး။  Ning Yue သည် ဆေးပညာကို သိပုံမပေါ်သော်လည်း လူသတ်သမားဖြစ်နေသည်ဟု သူခံစားမိသည်။

တကယ်တော့ Jiang Ying လည်း စိတ်ပူနေမိသည်။  အနည်းငယ်ဖြူဖျော့နေသော သူ့မျက်နှာသည် အေးစက်သော အခိုးအငွေ့များဖြင့် စွန်းထင်းနေသည်။  သူက ရထားလှည်းကို စိုက်ကြည့်နေတယ်။  Xiaochi တစ်ခုခုဖြစ်ခဲ့ရင် ဒီလူတွေကို ချက်ချင်းသတ်ပစ်လိမ့်မယ်။