● Wattys2019 Ödülleri - Tarihi Kurgu Kategorisi Kazananı Tacın Laneti'nin Devam Hikâyesidir ●
•
• Okumadan önce Tacın Laneti'ni okumanızı öneririm.
•
•
1530, İngiltere.
O kanlı geceden tam beş yıl sonrası.
Bütün Avrupa, dört bir yanda kasırga misa...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Ara Bölüm Şarkısı; Taylor Swift - Safe And Sound
×××
1519 - İngiltere
A Safe Place
...
Aceline Brunella'nın günleri hep, büyürken annesinden gördüğü ve İngiltere'ye adım attıkları gün uygulamaya başladığı, sabit bir düzene göre giderdi. Gece uyumadan yarın yapılacakları kafasında oluşturur, sabah günün ilk ışıklarıyla kalkarak da düzeni rayına oturturdu. On kadar küçük bir yaşta bunca sorumluluğu üstlenmek zordu elbette, fakat yıllar geçip o küçük kız çocuğunu büyütmüş, Aceline artık on sekizinde genç bir kız oluvermişti. Eskiden olduğu gibi zor gelmiyordu ona. Eskiden olduğu gibi zor gelmemesi gerekiyordu, en basit haliyle.
Düzeni belliydi. Uyanır uyanmaz yatak odasında hazırlanıyor; yatağını topluyor, geceliğini çıkarıp giyiniyor, saçlarını yıkıyor, tarıyor ve topluyordu. Ardından kardeşlerini ya da babasını uyandırmadan mutfağa inip her şeyi kontrol ediyor, gün içerisinde alınması lazım herhangi bir şey var mı diye soruyordu. Yakınlardaki pazardan taze süt, yumurta ve peynir alınması için önceden hesapladığı ve her farklı günü temsil etsin diye ayrı keselere koyduğu paraları vererek çalışanlardan birini gönderiyordu. Çok geçmeden babası uyanıyor, Aceline da kardeşlerini uyandırıp giyinmelerine yardım ediyordu.
Kahvaltı, öğle yemeği, kardeşlerinin dersleri, babasının saraya gidişi derken evin sessizleştiği saatlerini salonda geçirmeyi tercih ediyordu. Leo'nun ağaca tırmanırken söktüğü pantolonlarını dikiyor, Anna'nın istediği elbiseler için kumaşlar kesiyordu. Onları katlayarak kenara koyduktan sonra ise evin gelir ve giderlerini listelediği kağıtları babasının çalışma masasına bırakıyor, yine mutfağa gidiyor, yine eksik var mı diye soruyor, akşam yemeğinde kardeşlerinin canlarının istediği yemeğin pişirilmesiyle alakadar oluyordu. Ders aralarında Leo ve Anna'ya meyve kesiyor, dersleri bitince de tekrarlarını yaptırıyordu.
Akşam olduğu vakit haftada bir kez mutlaka annesine mektup yazardı. Olanları anlatır, annesini bilgilendirir ve Fransa'daki haberleri isterdi. Mektubu yazmayı bitirdiği an mutfağa iner, günlük gelip yemeği halleden Bayan Wylie ve evin temizliğiyle sorumlu kızlarını evlerine uğurlar, babası gelene kadar kapıları kilitler, kardeşleriyle salonda oyalanır ve sohbet ederdi.
Gece rutini de bundan farksız değildi. Akşam yemeği yendikten sonra kardeşlerini yatırıp babasının yanına çıkar ve gün içinde olanlarla ilgili konuşurdu. Evi son kez toparlar, düzenler, mumları söndürüp yorgun bedenini kendi odasına sürüklerdi. Yatağa uzanır, yarını planlar, eksikleri hesap eder ve nihayet gözlerini kapatıp uykuya dalardı.
Peki ya, kendi için yaptığı bir şey yok muydu?
Sevdiklerinin mutluluğu ve refahı onu da mutlu ediyor, yüzlerindeki memnun tebessümlerle kendini şımartıyordu. Bir de bahar vakti bahçeden topladığı çiçekleri evin bazı köşelerine koymaktan hoşlanır, onu da zaten bahar haricinde yapamazdı.
