His Journal Notebook (Completed)

CHAPTER 9

MATAGAL NA NANG huli akong humagulgol nang ganito katindi. Yun yung time na namatay si Art at sinisisi ko ang sarili ko sa nangyari. It was like that even if it's day or night. Di ko rin alam, basta kapag naaalala ko iyon ay kakaibang sakit ang sumasaksak sa aking puso.

I OPENED MY mouth to yawn. Mukhang nakita iyon ni Art dahil sinabihan niya akong matulog na sa bahay at wag na siyang bantayan. Tumanggi ako. “Ano ka ba, Art? Ayoko nga. Mamaya atakihin ka na naman niyang Lung Cancer mo. Mas mabuti pang nandito ako para mabantayan ka. Saka 'di ba nga nasabi mo na kumakalma yung katawan mo kapag nandito ako? So, nope. Di kita iiwan.”

He sighed. He holds my hand. “Oo, sinabi ko nga. Pero wala akong sinabi na huwag kang magpahinga. Besides, may Thesis pa kayong i-di-defend bukas, 'di ba? Kaya kailangan mo magpahinga.”

“Art, ayoko. Saka maihahabol naman yun bukas. Mas importante ka.”

Tumaas ang kilay niya. “Really? Mas importante ako kaysa sa pag-aaral mo?” Natahimik ako. Lumapit naman siya sa akin. He kissed my forehead that made my eyes shut. “Kyra, alam kong nag-aalala ka sa akin. But I will be okay. I promise to be okay.”

“Sure? E, paano kung umatake nga Cancer mo? Bigla kang di makahinga? Ako lang ang kayang makapag-pakalma sayo, 'di ba?”

“At ang mga doktor hindi?” Tumawa siya kaya hinampas ko siya sa balikat. “Oo, oo. Pero seryoso, kaya na 'to ng mga doktor, Kyra. Huwag ka masyadong mag-alala. Kaya nga pinangalanan itong Lung Cancer eh. Dahil ako'y waLUNG Cancer. At ito ay mawawala kung ika'y magtitiwala LUNG sa akin.”

Tumawa ako. “Corny mo!”

“At least tumawa ka.”

“Sige na, ikaw na panalo. Goodluck na lang sa Thesis bukas.”

“Kaya mo 'yan, ikaw pa?”

“Sige,” I stood up. Kissed him on the lips pero mabilisan lang. “Bye! See you tomorrow!”

“Yeah, see you...”

But that's the last goodbye we have exchanged. Dahil nang sumunod na araw na pagkatapos namin ma-defend ang Thesis namin, saka ko nabalitaan ang nakapagpatigil ng mundo ko.

“Art! Kamusta ka—”

“Kyra,” Umiiyak si Tita sa kabilang linya. Para akong kinutuban doon. “Kyra si Art inatake ng Lung Cancer niya. Sinabi ng mg a Doktor na halos hindi na siya makahinga nang puntahan nila siya—” Para na akong nabingi sa sumunod na sinabi ni Tita. No. This can't be happening, right? Sabi niya magiging maayos lang siya pag wala ako sa tabi niya! Sabi niya kaya na ng mga doktor iyon! Pero...

Wala na. Wala na siya. At kung di lang sana ako umalis nang gabing iyon, sana buhay pa siya. Sana nakakasama ko pa siya.

The heart clenching was familiar after what I remembered, but it was way even more worst pala nang maalala ko si Cleo, sinasabing ginamit niya lang daw ako para maghiganti kay Art. Na lahat ng ipinakita niya ay hindi totoo.

And now I know why I'm hurting. Because I fell in love with him without my knowing.

I GOT MYSELF a Mandarin to English translator through online. May bayad, pero sobrang saya ko dahil napadali ang pagpapa-translate. Sinubukan ko kasing basahin ang Journal Notebook ni Art and parang na-curious ako kaya nagpa-translate ako.and I have discovered a lot of things.

Firstly, the girl named Abby here is what's the first thing how Art and I met. He called me Abby because he thought I am Abby (this is also the reason why I didn't continue translating this for the first time) and the story goes on and on. Secondly, there's something that amazed me which the thing how he applies our old memories here. Isn't he a great writer himself? He never fails to amaze me, to the point akala ko nga siya at ako pa rin ang caharacter sa libro na 'yon. Never tuloy naging abala sa akin na ako ang magtutuloy ntong gawain niya, dahil sobrang in the zone and it gave me comfort put of my heartbreak.