"Efe..." diye bağırarak ayaklarımı kaldırdığımda hızlıca koşarak beni ters çevirdi.
Yerde sallanan kafama aldırmıyordu fakat ben beyin kanaması geçirecek gibi hissediyordum. Yastıkların üzerine kafa üzerine bıraktığında sinirle ayağa kalktım. "Az kalsın bütün yiyecekler kulaklarımdan fışkıracaktı." diyerek saçma sapan bir şey söylemiştim. Kızgınlığım gittiğinde aynı anda kahkaha attık. Markete gittikten sonra geri dönmüş parayı vermiştim. Ardından her gün gitmem kendimi de şüphelendirmişti. Daha sonra ne mi olmuştu. Buradaydık. Yastıklarla buluşuyordum.
"Havin." diyerek seslendiğinde düşüncelerimin arasında irkildim. Tam yanına gidip yapmacık bir şekilde kızacaktım ki kapı çaldı. Hızlı adımlarla kapıya doğru ilerledim. Hızlı bir şekilde açtığım kapıda kimsenin olmamasıyla tekrardan kapatacaktım ki birisi elleriyle bacağıma dokundu. Başım aşağıya doğru kaydığında Beren'le karşılaşmış olmam neşemi tam anlamıyla yerine getirmişti. Eğildim ve tokalarını oynayarak kucağıma aldım. Tekrardan elim kapıya gittiğinde Seren ve Cem hışımla içeriye giriş yaptı.
"Böyle bir şey kesinlikle beklemiyordum." dedim yapmacık bir sesle...
İçeriye girdiklerinde mutfağa geçmelerini söyleyip üzerindekileri askıya astım. Adımlarımı hızlandırdığımda mutfak kapısının önünde bir şey patlamıştı. İçeriye adımımı attığımda Cem Efe'nin üzerinde bağırarak neden tam zamanında patlatmadığını söylüyordu. Süslere bakarak Seren'le birlikte kahkaha attığımızda Beren çığlık çığlığa ağlamaya başladı...
Bitmesini istediğim son değil, bu onun istediği son...
SON
.
