Mafya bey (18+) (Yeniden Yazılıyor)

42. bölüm

Düz uzun bir koridor, etraf göz gezdirdim sade bir dekorasyona sahipti. Biraz daha yürüdüm karşımda siyah bir kapı, derin bir nefes aldım, kapıyı iki kez tıkladım gel komutu gelince içeri girdim. Elinde bir kalem ve defter bir şeyler yazıyordu ayağa kalktı. Beni gördüğüne sevinmişti "hoş geldin kızım" dedi güler bir yüzle.

Gözlerinin içi gülüyordu bu benim istemsizce mutlu yapmıştı "geç otur kızım!" Dedi eliyle koltuğu göstererek.

"Bir şeyler içermisin sana meyve suyu getirsinler mi?" Dedi istemiyordum hiç bir şey kafamı iki yana sallayıp "hayır istemiyorum" dedim ona baktım yutkundum. Derin bir nefes aldım "ben gidicem, ama önce bana doğu düzgün bir açıklama yap...anne" istemsizce anne demiştim ama kalbim o kadar hızlı atıyordu ki, özlemle doluyordu kalbim. "Güzel kızım, ben her zaman senin yanındaydım her zaman gözüm senin üstündeydi!" Bu korumakmıydı? yada yanımda olmakmıydı cidden.?

"Yanımda olmak bu değil ama, sesini duymamak elimi tutamamak bu. Ben senin, benim saçlarımı okşamanı özledim" kafamı iki yana salladım "sen beni hiç sevmedin" ayağa kalkacağım an "özür dilerim ben seni çok seviyorum güzel kızım annen seni çok seviyor bunu unutma gitmek istersen git ama ben öldüğüm zaman çete lideri sen olucaksın ve burdaki insanlara sen yardım edip onları korayacaksın" demesiyle kaşlarımı çattım kimden neyden korayacaktım? Hem böyle bir şeyde istemiyorum ben "hayır istemiyorum kabul etmiyorum" dedim ayağa kalkarak geri çekildim.

"o insanlar sana ve bana muhtaç. Bu insanların hepsi benim kapımı çalarken ne haldelerdi biliyormusun? Kimisi diğer kadın satan çetelerden kaçıp geldi kimisi kocasının işkencelerinden. Gerisini sen düşün."

Bu üzücüydü ama hayır istemiyorum Jennifer var o annemle çok yakın. Hem neden şimdi bu konuyu açtı ki.

"Neden bu konuyu şimdi açtın ben ölünce derken ne gibi bir şey bu?."

Bana baktı gülümsedi oturduğu yerden kalkıp yanıma yaklaştı "bilmeni istedim sadece senin benim bu yaratığım ailenin başında olmanı istiyorum" bana tebessümle bakan gözleri o kadar içten parlıyorduki. Kafamı eğdim ona Karşı bir adım attım kafamı iki yana salladım. Kolarımı özlemle anneme sardım. Onun kokusunu içime derince çektim bana sıkıca sarıldı ağlamak istemiyorum, belime okşadı, daha sonra saçlarımı "saçlarını okşayıp yatırabilirmiyim güzel kızım" çok özledim bu hissi yaşamayı çok özledim "lütfen... Anne beni uyut" gözümden bir damla yaş akarak söyledim annem saçlarımı öpüp.

Odada bulunan yatağa oturdu annem, onun dizine koydum başımı yavaş yavaş, çekine çekine. Saçlarımı okşamaya başladı "uyu benim güzel kızım, annen hep yanında" dedi, annemin bana bu sözü, çocukken beni nasıl uyutuğunu aklıma getirdi. Hep bana uyu benim güzel kızım, annen hep yanında derdi. Ama yanımda olmadı hiç bir zaman bana destek olmadı, tek başıma büyüdüm ben o yoktu. Gözlerim kapalıydı ama göz yaşım hala akıyordu sessiz bir şekilde göz yaşı döküyordum. Kendimi sadece beni masumca okşayan ellere bıraktım gözlerim karanlığın en dibine batmıştı kafamdaki tüm her şey silinmişti.

...

Konuşma sesleri uykumu bölen olmuştu. Gözlerimi yavaşça araladım karşımda, eli cebinde Hazar, diğer tarafta ellerini bağdaç yapmış olan annem vardı "onu alıp gidicem bir daha da bize yaklaşmicaksınız, ne sen ne de babam!" Dedi Hazar sakin kalmaya çalışıyordu ama sakin değildi öfkeliydi. Oda benim kadar şok olmuştu babası ondan çok şey saklamıştı.

Annem ellerini indirip sakin bir sesle "o benim kızım onu ben doğurdum, yanında değildim doğru ama bu onun korumadığım anlamına gelmiyor!" Dedi sakın tok bir sesle "o artık benim koruma altında sen ve o adam benim karımdan uzak duracaksınız yoksa-!" Demesine izin vermeden "Hazar!" Dedim sakin ve uykulu bir sesle. İkiside bana dönüp baktı Hazar'ın sinirli bakışı bana bakarken sönmüştü bile. Yatmış olduğum yerden doğrulup üzerimdeki battaniyeyi üzerimden ittim. Ayağa kalkıp onlara biraz yaklaştım. "Hazar... Anne!" Dedim Hazar bana bakıp dişlerini sıktı, kafasını benden çevirdi. Anneme bakıp "biz gideceğiz anne, sende buna karışmayacaksın!" Dedim istemeyerek ondan ayrılmak istemiyordum ama en doğrusu buydu. Eğer burda kalırsam babamın bana ölmeden önce verdiği cesaret veren sözleri bir köşeye atıp, bizi yarı yolda bırakan annemin yanında... asla kalamam bunu babama yapamam bunu.