Yorgun ruhunu korumak istemiş [Bbangkyu+Junew]

Ruhuma tutun ve dinlen,

"Bir süre dinlenmek eminim sana da iyi gelir."

Juyeon hocasının söylediklerini duymuyor gibiydi. Öylece oturduğu yerden duvarı izliyordu.

"Sadece bir buçuk ay zaten, ara tatile..."

Artık tamamen kesilmişti sesi. Gözleri yürümesini kolaylaştırması için verilen değnekteydi. 

"Juyeon? Sana sesleniyorum."

Omzuna dokunan parmaklarla irkildi, hocası sonunda dikkatini çekebilmişti. 

"Demek istediğim senin kısmını artık başkası yapacak."

"Hyunjae."

"Ben Joon'u seçmeyi düşünmüştüm oysaki,"

Değneğine uzanırken derin bir iç çekmişti.

"Kaçırdığım pratiklerde bana o yardımcı olmuştu, Joon'dan daha hızlı öğreniyor ve zamanımız kısıtlı. O daha hızlı öğrenecektir."

"Doğru dedin bunu hiç düşünmemiştim, yarın onunla görüşürüm."

"Sen de çok dert etme, notunu farklı değerlendireceğim zaten."

Teşekkür etti sessizce ardından odadan çıktı. İçine düştüğü durum o kadar zoruna gidiyordu ki midesi bulanmaya başlamıştı, vücudu baştan sona titriyordu. Üzüntüden hastalanacaksın demişti annesi, haklıydı galiba. Soğuk havaya aldırış etmiyordu yinede, banklardan birine attı yorgun bedenini. Neden böyle olmak zorundaydı?

Ayağına değdirdi gözlerini yine, doktor eğer sağlığına dikkat ederse kemiklerinin daha hızlı iyileşeceğini söylemişti. Parmaklarını saçlarına daldırdı öfkeyle. O kadar yorulmuş ve bitkin hissediyordu ki konuşmaya bile hali yoktu. 

Kendi kabuğuna öyle çok çekilmişti ki çevresinde kimse kalmamıştı sanki. Kafasını her kaldırışında büyük bir boşluk karşılıyordu onu. 

"Hey..."

Chanhee'nin sesiydi kulaklarını dolduran. Kapalı gözlerini araladı, pembe saçlı elleri montunun cebinde hemen önünde duruyordu, yüzünde gördüğü endişe onu rahatsız etmemişti. Normalde bütün ruhunu baştan sona rahatsız ederdi birilerinin onun için endişe etmesi, özellikle bu durumdayken ama Chanhee söz konusu olduğunda bu farklıydı.

Kimse için var olmak istemiyordu Juyeon ama Chanhee için orada bir yerlerde var olmayı diliyordu. 

Gözleri uzunca bir süre kitli kalmasına rağmen ikiside ses etmiyordu, Chanhee bu savaşın en büyük galibi olurdu hep fakat bu sefer kaybeden o olmuştu. Gözlerini çekmiş yanına oturmuştu. Gözleri alçılı ayağına değmemişti hiç, Juyeon'un bu konuda konuşmak bile istemediğine emindi.