Yorgun ruhunu korumak istemiş [Bbangkyu+Junew]

Nasıl çıktın o sahneye?

"Sesin gerçekten de güzelmiş."

Chanhee piyanodan ellerini çekerken gülmüştü. Changmin onu rahatsız etmemek için müziğini bitirene kadar beklemişti.

"Şüphen mi vardı?"

Omuz silkti, elbette vardı. İkisi de gülerken Changmin yanında getirdiği pizza kutusunu önüne itmiş ve oturmasını işaret etmişti. Saçları artık siyah olan beden yorgunca kendini yere atarken arkadaşının kutuyu açmasını beklemişti sabırsızca.

"Ne zamandır söylüyorsun?"

Kendini bildi bileli şarkı söylerdi Chanhee ama müziğini sadece piyanolar duyardı, bir de Juyeon. Sıcak pizzayı kavramaya çabalarken umursamazca cevap vermişti.

"Ailem elime müzik aletlerini tutuşturduğundan beri."

"Neden müzikle uğraşmak yerine sahneyi seçtin peki?"

Changmin ilgiyle gözlerine bakarken siyah saçlı düşünmeye başlamıştı, henüz yeni tanıştıklarını ve birbirleri hakkında hâlâ öğrenmedikleri bir sürü şey olduğunu yeni fark ediyor gibiydi. Güldü.

"Bu uzun hikayeyi dinlemek istediğine emin misin?"

Gamzeli omuz silkti.

"Seni daha fazla tanımak dışında yapacak başka işim yok."

Kahkaha atmıştı Chanhee. Changmin de onun gibi aynı şeyleri fark etmiş olmalıydı.

"Bilmiyorum, yetenek sınavlarına katıldığımda amacım sadece müzik yapmaktı aslında."

Güldü aklına gelen anılarla.

"Hatta elektro gitar çalacaktım, bir müzik grubunun parçası olurum sanıyordum. Ama sınavın olacağı gün yanlış binaya girdim, konservatuvar bölümü yerine sahne sanatları bölümünün seçmelerinin olduğu yerdeydim."

Derin bir iç çekti, iştahı kaçmıştı sanki. Gözleri dalıp giderken sessizce anlatmaya devam etti.

"Dans bölümü ve tiyatro bölümü için ortak seçme yapıyorlardı, sahneye her baktığımda ya biri dans ediyordu ya da biri oyunculuk yapıyordu."

Gülümsedi usulca.

"Onları izlerken sahnenin ortasında tek başıma durmak istemiştim ben de. Tam çıkacakken sahnede birini gördüm, dans ediyordu."