Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
elsa & emilie, au volant
lana del rey, cinnamon girl
Sırf daha çok parla diye alacakaranlık çökecekse, lanet olsun öyle geceye.
İn gökyüzünden seni bekleyen buz tutmuş ellerime.
İncinmeyeceksin inan hiç avuç içlerimde.
10. YILDIZLARIN UYKUSU
♫chloe george ─ ghost town (voice memo)
Üzüntünün bir haddi olur muydu?
Bir yerden sonra kırılmayı bırakır mıydı insan?
En azından tepki vermeyi, uzun uzun düşünmeyi?
Ben bırakmıştım çünkü.
O sabah yılın ilk gününe uyanmıştım ve yanağım yastığımda, tek bir noktaya bakarken hiçbir şey hissetmemiştim, uzun uzun düşünmemiştim.
Dün gece hüngür hüngür ağladığımdan herhalde, göz yaşlarımı tüketmiştim.
O boşluk hissiyle ne kadar orada uzanmıştım bilmiyordum ancak kapım tıklatıldığında gerçekliğe dönmüş ve babaannem içeri girdiği anda yattığım yerden doğrulmuştum.
"Günaydın kuzum," derken temkinliydi sesi, dün geceden sonra hâlâ kırgın olmamı bekliyordu ancak onu gördüğüm anda gülümseyerek beni bile şaşırtan şekilde ona selam vermiştim.
"Günaydın babaannem!"
Coşkumun ve gülümsememin doğal olduğunu iddia edemezdim fakat öyleymiş gibi davranmak en işime yarayacak stratejiydi.
Hem boşluk hissininin farkında olmak iyi değildi, kara delik misali içine çekilebilir ve belirsiz bir süre için yolumu kaybedebilirdim. Ki bu, şu anda ihtiyacım olan son şeydi. Öyle bir ruh halinden, özellikle de o hale düşmekten olabildiğince kaçınmalıydım.
Neyse ki o günü evde geçirmemem gerekmemişti. Babaannemin yengemin bizi kahvaltıya davet ettiğini söylemesinden önce kütüphaneye gitmeyi düşünmüştüm fakat yeni plan çok daha iyiydi. Hemen kalkıp banyoya koşmuş, yüzümü yıkadıktan sonra da odama geri dönmüştüm.
