KAYIP ( düzenleniyor )

yüzleşme

Arkadaşlar fark ettim ki çok az bölümler yazıyorum ama aklıma fikir gelmedikçe uzatmak ta istemiyorum.

Hala aklım almıyordu
Nasıl olurda benim yalan söylediğimi anladı bilmiyordum . Derin bir nefes verip arkamı döndüm şaşkınca. yüzüme öyle bir baktı ki kendimi aptal gibi hissetmeme neden oldu o bakış .

N-ne ? Ama ama ben , Konuşamıyordum ,
Kekeliyordum , neden ki nasıl ki nasıl oldu ki bu nasıl anladı

Ama sen bana bile bile uyduruk bir yalan söyledin, diye gülümsedi.

Bunu sen nerden bilyorsun .

Sence de artık bana doğruları söylemenin zamanı gelmedi mi ?

Sende bana yalan söyledin değil mi
Sesim baya öfkeli çıkmaya başladı, ve daha da yükseldi .

Sakin ol Lila, ben buna kızmadım hayır aslında kızdım eğer ben senin dosyanı incelememiş olsaydım buna saf gibi inanıcaktım . Neden Lila niye yalan söyledin.

Söyledim çünkü burdan gitmek istiyorum.

Bana doğruları söyleseydin seni göndermezmiyim sandın?

Hayır bak öyle değil. Derin bir nefes aldım ve verdiğimde gözümden yaşlar dökülmeye başladı.

Yapma ağlama, ağlama çünkü yalan söylemeyi sen istedin

İstemedim . Yalandan nefret ederim mecbur kaldım

Neden

Gel otur anlatıcam. Odadaki büyük koltuğa oturdum doktorda yanıma oturdu artık nolursa olsun ona güvenmek zorundaydım hem burdan çıkmak için hemde kardeşimi bulmak için zaten bana ihanet etse bile umurumda olmaz sevdiğim onca kişi ihanet etmişken bana bir yabancı ihanet etse bile acıtmaz acıtmaz değil mi ?

Derin nefes aldım.

Ben, aslında ailemi trafik kazasında kaybetmedim . Yıllar önce 15 yaşıma girdiğimde doğum günümde cehennemi yaşadım. Ama o alevdan gazabını annem ve kız kardeşim aldı . Babam hala sağ yaşıyor ve nefes alıyor bu kirli dünyaya hala kirli bir nefes veriyor . Annem ve babam her zaman kavga ederdi , ben ve kız kardeşim için bu artık fazla sürpriz bir şey değildi annem boşanmak istedi ama o izin vermedi. Keşke verseydi.
O adam annemi aldatıyordu hatta ona şiddet bile uyguluyordu. Bir zamandan sonra annem bu acıya alıştı ama ben hala alışamadım.
Kardeşim travma yaşıyordu gece kabuslar görüyordu , uyuyamıyordu .

Ve o gün 8 Şubat'ta doğum günümde arkadaşlarım annem babam ve kardeşim okuldan birkaç kişi geldi güzelce eğleniyorduk .

Ben daha çok dışa dönük bir yapıya sahiptim arkadaş çevrem baya çoktu fakat kardeşimin anksiyete bozukluğu vardı.

Annem ve babam akşam saatine doğru gözden kayboldu bunu anca odalarından gelen kavga sesleriyle anladım hatta anladık. Sadece kardeşim ve ben . İtibarımızı kurtarmak için arkadaşlarım fark etmeden müziğin sesini daha da açtım.

Mutfakta içecek bittiği için eve en yakın olan markete gittim . Sadece 15 dakika da herşeyimi kaybettim .
Eve döndüğümde gördüğüm manzara çok korkunçtu insanlar evimizin önünde şaşkınlık ve korkuyla bağırıyordu . Ben hala şaşkındım sesim çıkmıyordu elim ayağım titriyor ve yürüyemiyordum . Evimiz yanıyordu çocukluğum gençliğim herşeyim ailem ... Birden kapıda babamı ve yanında iki polisi gördüm sadece o yaşıyordu. Annem ve kardeşim ölmüştü arkadaşlarıma hiç bir şey olmamıştı çünkü yangın sadece 2. Katta çıkmıştı.