Mahallenin yaptığı yardımları ile dilinden düşmeyen, bütün kızların deli divane olup peşinden koştuğu, ağırbaşlı, yardımsever ve bir o kadar da sert bir ağır abisi ile evlendiğinizi düşünün... Murat Karasu. Namı değer "Kara Murat" ile tanışmaya ne d...
Nasılsınız bakalım? Beni hiç sormasanız daha iyi. Çünkü gerçekten bilmiyorum nasıl olduğumu. Çok yoğunum ve üniversite bir hafta sonra başlıyor. Aşırı derecede stresliyim.
Yeni bölümleri gelecek hafta sık sık atacağım. Çünkü birinci kitabı bitiriyorum. Çok az kaldı. Biliyorum bunun olmasını istemiyorsunuz ve çok üzülüyorsunuz ama beni de anlamanızı istiyorum. Üniversitedeyken bölüm yazmam çok zor olacak. Biraz vakit geçtikten sonra yeniden devam edeceğim. Kendimi toparlamam ve kendime verdiğim sözü tutmam gerekiyor ilk önce.
Hadi o zaman yeni bölüme geçelim. Oy atıp, yorum yapmayı unutmayın. Lütfen! Bazen oy sayı çok düşük oluyor ve bu benim moralimi boza biliyor. Kitabın bölümlerinin sevilmediğini düşünüyorum(
Bu yazar sizi seviyor! 🤍🦋
05.12.2022
Sana seni anlatsam dinler misin beni? Yoksa yine çekip gider misin? Görmez misin beni? Gülüşünü diyorum. Bir ömür oturup izlmeye razıyım. Öyle güzel gülünür mü, kadın? Gülüşün bile beni mahvetmeye yetiyorken...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hayat süprizler ile doludur. Karşımıza ne çıkaracağını asla tahmin edemeyiz. Bu dünyaya daha ilk adımımızı attığımız anda bizi şaşırtmayı başarıyor. Bazılarımızı güzelliklere boğarken, bazılarımızı kaderin ellerine teslim ediyor. Hayat bizi sevmiyor mu? Hayır. Hayat acılı insanları daha çok sever.
Kader beni Hayatın ellerinden teslim alır almaz acılarla dolu günlerin önüne attı. Bu günlere, yıllara katlanmamı istedi. Her düştüğümde elimden tutmadı. Kendi başıma kalkmamı bekledi. Küçük kız çocuğu dizlerindeki acıya rağmen kalkmayı başardı. Ellerinin derisi soyulmuştu, onları üfledi. Canı acıyordu. Küçük kız çocuğunun canı yanıyordu.
Acılar.
Acı.
Bitmek bilmeyen çile gibi.
Ama benim için bitecek gibi. Artık bir daha beni rahatsız etmeyecek gibi. Benim yakınımdan bile geçmeyecek gibi...
Yarın evleniyorum. Aslında mutlu olmam gerek ama içimdeki sıkıntı bitmek bilmiyor. Hissediyorum. Bir şeyler olacak ama ne? Ne bu içimi böyle talan eden duygu? Heyecan? Hayır. Endişe? Hayır. Tedirginlik? Hayır. Korku? Evet.
İçimde korku var. Bu korkunun sırrını bilmiyorum. Belki de gereksiz bir şeydir. Belki yarın geçecek. Belki korku da acı gibi benden uzaklaşacak. Yarın herşey farklı olacak. Olmasını ümit ediyorum.
Rize'ye çoktan varmıştık. Uçak korkum Muratla en son konuşmamız sonucu yok olmuştu. Elini sardıktan sonra tekrar uçaktaki yerimize geçip oturmuştuk. Son konuşmamızdan sonra hiçbir şey hakkında tek kelime bile etmedik. En sonunda ise uyuya kalmıştım. Melis beni uyandırdığında uçağın piste iniş yaptığını anladım. Varmıştık. Nihayet şu lanet olası demir parçasından kurtulmuştum.
