Door Of The Shelter; 2/5

442 37 64
                                    

Selam!!!

Arkadaşlar bu bölüm bir öncekinin devamı niteliğinde olacak yani günler arasında pek bir zaman farkı olmayacak. Kısa bir fic de olsa yazacağım bölümler birbiri ile bağlantılı olacak gibi durduğu için bu şekilde ilerlemeye karar verdim.

Bunu açıklamamın sebebi Love and Daddy issues'da bölümlerdeki her günü bağımsız yapmış olmamdı. Okuyanlar bilir zaten.

Her neyse bu kadardı, iyi okumalarr

Ağır ağır esen rüzgar oradan oraya durmadan koşan küçük çocuğun saçları arasından sızıyor ve sarı tutamları savuruyordu

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Ağır ağır esen rüzgar oradan oraya durmadan koşan küçük çocuğun saçları arasından sızıyor ve sarı tutamları savuruyordu. Okulun geniş bahçesinde kendi kendine küçücük bir alanda koşturan çocuk neşeliydi. Yalnızdı, yapayalnızdı ama herkesten uzakta tek başına geçirdiği vakit onu mutlu etmeye yetiyordu.

Maalesef ki bu mutluluğu uzun sürmemişti.

Tombul bacaklarında hissettiği sert bir baskı ile öne doğru savrulurken ellerini ileri doğru atarak yüzünü ve kafasını sert zeminden korumuştu. Dizleri ve avuçları üzerinde zemine sertçe çarpmış ve o henüz ne olduğunu kavrayamamışken arkasından o sesi işitmişti. "Noldu çekik, uf mu oldun?" Ardından ise birbirine karışan kahkaha sesleri.

Küçük çocuk gözlerini sıkıca kapatarak, göz pınarlarına toplanmak üzere tüm yaşları geri göndermek için çabaladı ve acıyan dizilerini, avuç içlerini umursamadan ayağa kalktı.

Arkasına döndüğünde önündekilere bakmadan ilerlemeye başlamıştı ki kolu sıkıca kavrandığında adımlarını durdurmak zorunda kaldı. "Nereye kaçıyorsun şişko çinli?" Konuşan ve ne dediğine bakmadan ona gülen diğer kişilere bakmadan konuştu sarışın çocuk. "Çin değil, koreliyim ben." Pekte iyi olmayan ingilizcesi ile cevap verdiğinde kolunu ondan kurtarmak adına sertçe kendine çekmiş ve başarmıştı, bununla beraber de tedbir amaçlı bir kaç adım geriye gitmişti hızla. "Ne fark eder? Ucubenin tekisin sen işte Jimin. Kabul et."

Cevap vermeden oradan uzaklaşmaya başlayacaktı ki o çocuğun arkasında kalanlar ondan hızlı davranarak sarışının etrafında halka oluşturmuş, onun için tüm yolları kapatmışlardı. "Kabul et Jimin." Yeniden ısrarla onu sıkıştıran çocuğa karşı başını iki yana sallamıştı.

Door Of The Shelter | YoonminHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin