Az, çok yorum görürsem çok mutlu olurum <3 İyi okumalar!
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Bazen, bazı insanlar birbirleri için en şifalı ilaçtan farksız olurlardı.
İşte, Park Jimin içinde sağ kaşının üstünden yanağının ortasına kadar incecik bir yara izi taşıyan adam tam olarak böyleydi. Bir ilaçtı.
Şüphesiz Min Yoongi için de dolgun dudaklarına yayılan gülüşüyle beraber gözleri kısılan çocuk tam olarak böyleydi.
Öyle ki çocuk; büyüğüne içine kapattığı sıkıntısını anlattıktan sonra ertesi güne kadar ve hatta o gün doktora gidene kadar da, ufak mide bulantıları dışında, hiç bir şekilde kusma isteği hissetmemişti.
Buruk kalan neşesi yine yerine gelmiş, bununla beraber sevgilisinin de içinin huzurla dolmasını, zihninde dolaşan binbir sıkıntılı işi kenara itmesine yardım etmişti ve bu da kendisinin, küçüğüne işlerini ve başına açılan sıkıntılarını yansıtmamak için giriştiği tüm çabaya epeyce yardım etmişti.
Yoongi, Jimin'i her daim ve de her anlamda korumaya yemin etmiş bir adamdı ve gerekmedikçe, ki gerekmemesi için büyük bir uğraş veriyordu çünkü takdir edilir ki Jimin; büyüğü ile aynı yerde olduğu her anda ondan bir an dahi ayrılmamak için her şeyi yaptığından dolayı sevgilisinin bu uğraşını farkında olmadan zorlaştırıyordu, yine de bazı durumlar küçük olanın kulağına gidiyordu. Onun tek endişesi ise, büyüğüne gelebilecek en ufak bir zarardı, başka hiç bir detay dikkatini çekmiyordu. Çekse bile Yoongi'nin kolları arasına girdiği an her şeyi unutuyordu zaten.
Tıpkı şu an özel kliniğin koridorundaki koltuğunda, sevgilisinin kolları arasında olduğu gibi.
Jimin, çıkış zilini duyduğu anda zaten toplamış olduğu çantasını sırtına takmış, arkadaşları Jungkook ve Hoseok ile vedalaşarak koşar adımlarla sınıfı terk etmişti. Bugün, önceki günler gibi çıkışta bir kaç dakika dahi olsa arkadaşları ile aylaklık yapıp kıkır konuşup gülüşemeyecek ve bu durumda da sevgilisini fazladan bekletmeyecekti. Bunun sebebi ise geç kalmayı istemediği doktor randevusuydu.
Büyüğünü bekletirdi, hemen her gün Yoongi onu hemen hemen on ile on beş dakika kadar beklerdi ve bundan hiç bir şekilde şikayet etmemesiyle beraber bu yaptığı küçüğünün sebebsizce çok hoşuna gidiyordu. Minik beden şımardıkça şımarıyor ve bindiği arabada kıkır kıkır gülerek sevgilisine gününü anlatıyordu, eh, elbetteki bu esnada onu beklettiği tüm o dakikalarda ne yaptığını da anlatmayı ihmal etmiyordu.
Bugün erkenden okuldan çıkmasının sebebi ise, sevgilisini bekletsede, kendisine özel olarak ayarlatılan geniş zamanlı doktor randevusundaki doktoru ne olursa olsun bekletmek istememesiydi. Neyse ki bekletmemişti de.
Özel kliniğe gelmişler ve çoktan doktor muayenesinden geçmişlerdi. Küçük olan bir kaç tahlil için de kan vermişti. Şimdi ise doktorun odasının olduğu koridorda bulunun konforlu deri koltuklarda dipdibe oturduğu büyüğünün onu sıkıca sarmalayan kolları arasında dinleniyor, adamın korumalara aldırttığı atıştırmalıkları kendisine usul usul yedirmesinin keyfini çıkarıyordu.
