Kara ve Gök

13.Bölüm

Hepinize merhabalar! Yeni bölüme hoşgeldiniz canım okuyucularım🫶

Okumaya başlamadan oy atarsanız sevinirim, artık gerçekten emeğimin karşılığını almak istiyorum. Bir bölümü yaklaşık 150- 200 kişi okuyor ama sadece 15 - 20 kişi oy veriyor, eğer oylar çoğalırsa daha önce dediğim gibi bölümlerde daha çabuk gelir❣️

Bölüm şarkısı:
Âşık - Ebru Gündeş

__________

Bugün burda son günümüzdü, şu an hangarda T-41D uçağına binmek için bekliyorduk Asyayla. Umarım son şansını iyi değerlendirirdi, eğer uçuşu iyi geçmezse maalesef notu pek iyi olmayacaktı.

"Hazırmısın Harbiyeli!"

"Hazırım hocam."

"Hadi o zaman, bileğine kuvvet"
Diyip uçağın kapısını açtım ve sağ tarafına oturdum, o da yanıma geçince son kez dün öğrendiği bilgileri tekrar anlattım.

Motoru çalıştırırken elleri titriyordu,
"Sakin ol Asya" dediğimde ise kısa bir süre gözlerini kapatıp geri açtı,

Uçağı yavaş yavaş piste getirdiğinde kuleden izin alıp kalkışa geçti, lövyeyi kendine doğru çektikten sonra ise uçak havalandı.

"İyi gidiyorsun, sadece yarım saat sonra geri dönücez."

"Tamam hocam."

Herşey yolundaydı, yaklaşık on dakika sonra iniş planlıyorduk.

Piste yaklaştığımızda
"İniş takımlarını açabilirsin Asya." Dedim

"H-hocam iniş takımı açılmıyor"

Hemen uçağın iniş takımlarına baktım, gerçekten açılmamıştı. Pnömatik sistemle, yani sıkıştırılmış hava ile çalışan mekanik sistemle iniş takımlarını açmaya çalıştım. Ama yine olmadı, pas geçmemiz gerekiyordu. Hemen durumu kuleye bildirdim, gövde üzerinden iniş yapmamız gerekecekti. Bunun için ekipler piste kaygınlaştırıcı bir madde sürmesi gerekiyordu, bu uçağın alt tarafının sürtülmesini engelliyordu.

"Kule, Üsteğmen İpar Gök konuşuyor."

"Kule dinlemede üsteğmenim"

"İniş takımları açılmıyor, pas geçiyoruz. Gerekli ekipler hazır olsun"

"Anlaşıldı"

Pas geçtikten sonra yaklaşık on dakika daha havada kaldık, yakıtın azalmasını beklememiz gerekiyordu. Eğer ağırlık azalırsa iniş daha kolay gerçekleştirilecekti,

"Asya, senden sakin olmanı istiyorum. Uçağı gövdesi üzerine indireceksin, piste yaklaştığında çok sert olmayacak bir şekilde ilk önce uçağın burnu yere deyecek. Eğer yapamazsan ben müdahale edicem, ama yapacağana inanıyorum."

"Tamam hocam" dedi kendine güvenir bir şekilde, işte benim öğrencim diye geçirdim içimden.

Pist görüş açımıza girince uçağın hızını azaltıp yavaş, yavaş alçalmaya başladı. En sonunda uçağın burnu yere deydi, olası bir hata gerçekleşirse diye tetikte bekliyordum.
Ama öyle olmadı, uçağı başarıyla gövdesinin üzerine indirdi. Pistin sonundaki ekipler bizi bekliyordu, uçak tamamen durduktan sonra Asyaya döndüm,