Yıldızların Aşkı

Sessizlik

Robert Clay 

Bu lanet olası yerde kapana kısıldık. Ne bir adım geri atabiliyoruz ne de ileri. Aylarca verdiğim uğraşın sonucu bu kadardı. 

Akşam oluyor, ikindi vakitleri eski dünyama oranla daha uzun sürüyor. Dünyadaki aşıkları buraya gurup vaktini izlemek için buraya getirtebilseydim. Şimdi praya para demezdim. Ne de olsa nerede aşk orada gereksiz harcama. Ah hala çok iyiyim. Kendi kendimi güldürebildiğim için çok şanslıyım. Asahi ne yapıyor öyle. Asahi'nin başına gidip yaptığı işi dikkatlice izlersem mutlaka dili de çözülecek, yaptığı işi anlamam da...

Asahi'yi dikkatlice izlediğimde yaptığı işten gözü bir an ayırıp bana bakıyor.

-Sen bu zamana kadar nasıl yaşadın Robert?

-Nasıl yani ?!

-Bu kadar tutarsız olup, yine bir o kadar da tutarlı kararlar alabilmeni kast ediyorum. 

Yine biri beni övüyor. Artık övgülü eleştirilere kapalı olduğumu söylesem mi? neyse boş ver. 

-Ne yapıyorsun?

Yüzünün bir tarafı sırıtarak, işine baktı.

-R98 robotuyla dünyada olup bitenler hakkında daha fazla bilgi alıyorum. 

-Ve sonuç??

-Dünyada orta sınıf çocukların zihinlerini oyun merkezli sistemlerle savaş için asker üretildiğini gösteren haber kanalları mevcut. Bu çocukların zihinlerini kontrol edebilmeleri için sanal savaş yerleri yerine farklı gezegenler seçiyorlar. Bu da dünyadan farklı gezegenlerde insan ırkının yeni savaşlara hazırlandığı belirtiyor.

-Bizim gibi diğer gezegenlere de insan ırkını göndermişler demek ki. İşte bu çok iyi.

-Çok iyi olan şey ne?

-Yaşadıklarımızı yaşayanların olması ve eğer onlarla iletişim kurabilirsek yaşanılabilir bir gezegen bulabiliriz?

-Doğru söylüyorsun ama onlarla nasıl irtibat kurabiliriz ki?

-Bilmiyorum ama bir yolunu bulacağız.

Emily:

-Yeni bir gelişme mi var?

-Sanırım kurtulduk? 

Umutlu sevincimi ona gösterdim. Asahi gelişmeleri anlatmaya geçmeden önce Feray'ı da çağırarak tüm gelişmeleri sırayla anlattı. Tabi benim dahiyane fikrimi de ekleyerek. Feray küçümser gibi baksa da yine de fikrimin mantıklı olduğu kanaatine vardı. Emily sadece kafasını sallıyordu. Bu da beni çok sinir ediyordu. Çünkü olacakları ve olabileceklerin sonuçlarını çoktan kabul etmişe benziyordu. 

-peki zengin çocukları ve fakir çocuklarının buradaki rolleri ne? diye sordu Feray.

-Zengin-fakir çocukları denmiyor orada asil-bitik  çocukları deniyormuş. Tabi yönetimi ve yürütme her zaman asillerin elinde oluyormuş.  yani aslında asil çocukları  bilge olarak yetiştiriyorlar. Bitik çocuklar ise kötü insan diye ayırıyorlar. 

Feray:

-İnsanlık gittikçe utanç çağına dönmüş görünüyor desene.

Asahi Feray'ın gözlerinde derin bir mana arar gibi "maalesef" dedi.

Asahi'nin Feray'ın benliğini okumaya çalışan gözleri miğdemi bulandırınca dışarısını izlemek için camın karşısına geçtim. İçeridekilere "Sanırım bir sorumuz daha var." diyerek dışarıdaki durumu işaret ederek:

-hass*k*tir...