Yangın Külü/ Berdel✔️

3♤Öfke

Gözlerimi kırpmadan karşımdaki adama bakıyordum. Öfke tüm bedenimi sarmıştı.

Kulağıma doğru yaklaştı. Kısık sesiyle konuştu

"Ve inan bana bende seninle evlenmek için ölmüyorum"

Öfkeyle baktım gözlerine.

Tam ağzımı açıp konuşacakken dedem öksürdü

"Hoş geldiniz Serdar ağa, buyurun geçin" dedi dedem.

Hepsi geçip oturdu

Beni dinleyen olacak mıydı? Sanmam.

Ben daha bu adamın ismini bile yeni öğrenmiştim

Şimdi bana hiç tanımadığın bu adamla evlen mi diyorlar?

"Bir yere giden mi var?" dedi bavulu işaret ederek Serdar ağa

"Hay-"

"Evet" dedim babamın lafını keserek.

Dedemin ve babamın ters bakışları beni bulmuştu.

Arhan denen adam da kaşlarını kaldırarak bana bakıyordu.

"Ben gidiyorum"

Serdar ağa benden bakışlarını çekip dedeme baktı.

"Kızımızın daha haberi yok mu Kadir ağa?"

"Var" dedi sert sesiyle.

"Odana geç Kader, yoldan geldin biraz dinlen" dedi dedem sözlerin üzerine bastırarak

Çok çaresiz kalmıştım

Şimdi çıkıp gitsem bile peşimi bırakırlar mıydı?

Kaç can yanacaktı iki canın sefası yüzünden?

Odama gittim. Kendimi yatağıma attım.

Yastığı ağzıma kapadım. Tuttuğum tüm bağırışlarımı haykırdım. İçimde bir ateş yanıyordu, kimi yakacaktı? Kendimi mi? Yoksa diğerlerini mi?

Kendi yarasına merhem olamayan bir doktordum ben.

O adam neden itiraz etmemişdi? Gücü varken, itiraz edebilecekken sessiz kalmıştı. Onların çıkardıkları ateşte kül olmamıza izin vermişti.

Acıdan değil, öfkeden bağırıyordum. Kızgındım herkese, kırgın olamazdım.

Kapı tıklatıldı, sonra birisi içeri geçti.

Gelip bana sarıldı.

İlayda'm

Göz yaşları düşüyordu saçlarıma. Bende sıkıca sarıldım ona. Kokladım, kokusunu içime çektim.

"Üzülme abla, her şey iyi olacak bir gün"

Bir gün...

"İyi olacaksın"

"Olacağım" dedim gülümseyerek

Sahte tebessümler yorardı insanı.

Sarıldı bana tekrar, saçlarımdan öptü. Kollarının arasında küçücük kalmıştım. Sanki birtek buna ihtiyacım varmış gibi hissettim, sıcacık kollara.

Ve o kollarda uykuya daldım. Hiçbir şey olmamış gibi huzurlu bir uykuya...

Gözlerimi açtığımda yalnızdım. Uykudan uyanmak istememiştim. Bunların hepsinin bir rüya olması diledim tekrar ve tekrar. Ama acı bir gerçekti.

Telefonumun zil sesi tüm odada yankılandı.

Arayan Açelya idi.

"Efendim" dedim kısık sesimle