En yakın arkadaşının hattını değiştirmesi sonucu, ona yeni numarasından mesaj atmaya çalışan Ada, aslında mesajı attığı kişinin bir yıldır hoşlandığı, okulun basketbol takımının kaptanı olduğundan habersizdir.
17.01.24
*ilk kitap illaki ufak tefek...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Elif ve Ada vibe verdiler.
***
"Ne demek sana Zeynep dedi!"
"Kızım az sessiz ver şu tepkilerini gözünü seveyim. Bütün okula malzeme oluyoruz sayende."
"Nasıl sessiz olayım ya? Nasıl? Kolaysa gel sen ol. Ömer sana Zeynep demiş ve sen şimdi mi söylüyorsun bunu bana!? Alacağın olsun kızım senin. Arda bana gülümsedi diye söylemediğimde günlerce trip atmış insansın sen." Elif tepkisini ortaya koyar bir şekilde omzundaki çantasını düzeltip bulunduğumuz duvar dibinden ayrılmaya başladı.
Daha ben ona 'yav şuraya geler misin Tulay' diyemeden bir kaç adım atıp köşeyi dönüyordu ki görünmez bir engele çarpmış gibi aniden durdu. Bir an için yüzünü afallar gibi buruşturdu. Ardından ellerini hava kaldırıp bir şeye dayar gibi yukarıda tuttu. Sanki birisinin omuzlarına tutunuyor gibiydi ancak karşısında sadece boşluk vardı.
Benim taklidimi yapıyordu!
Ömerle çarpıştığım andaki halimi canlandırıyordu.
Bana dönüp eliyle sanki karşısında birisi varmış gibi havayı işaret etti ve gülümseyip göz kırptı.
"Kız ben oynarken eriyordum sen nasıl dayandın kanlı canlısına?" Koşarak yanıma geri geldiğinde yüzünde sinir bozucu bir gülümseme vardı.
"Dayanamadın zaten Elif! Bir de bana Zeynep dedikten sonra arkasını dönüp gitti ya düşüp bayılacağım sandım." O anları tekrar hatırlamamla yüz ifadem bozulmuştu. Bana Zeynep demişti. Beni Zeynep olarak biliyordu.
Zeynep Ada olan ismimin sadece Zeynep kısmını biliyordu.
Ağlawak.
Bu gece sadece hüzün.
"Tamam. Bak şimdi. Ada bana bak diyorum gözlerimin içine bak." Elif'in tam arkasında kalan okulun bahçesinde gezdirdiğim bakışlarım yüzünü buldu. Ona dönmemle birlikte Elif'in de hararetli hali bir anlık son bulmuş ve şefkatli bakışlarıyla yüzümü avuçlamıştı.
"Oy benim bir tanem. Şu güzelliği üzmeye değer mi hiç bir şey balım. O Ömer iti bu bakışlar karısında dilini yutmasında ne yapsın?" Yüzümde beliren tebessümle o da genişçe sırıttı. Ama çok sürmedi. Hemen ardından askeri disiplin moduna geri döndü.
"Şimdi beni iyi dinliyorsun." diyerek başladı. "Tüm ipuçlarına ve resmen adını açıklamana rağmen bu çocuk seni Zeynep olarak biliyorsa buradan devam edeceğiz." Nasıl yapıcaz o işi be ablam?
"Sen değil miydin zaten bir anlık cesaretle adını söylediğin için utanan. Tamam işte. Hala senin olduğunu bimiyor öyle düşün. Eğer konuşmanız ilerlerse zaten sen bilirsin neyi ne zaman açıklayacağını." Yüzümü daha sert kavradı. Ancak bakislarinda derin bir kararsizlik hakimdi.
