Gecenin Ucunda | Texting

1.8

o kadar listelere ekliyorsunuz bence bir yıldıza da dokunursunuz

***

Maç günü gelmişti. Ömer'in kazanırsak İzmir basketbol takımının antrenörleriyle birebir görüşeceğiz dediği ve aynı antrenörlerin de bugünkü sahada olacağı maç gelmişti.

Okuldaki herkes sabahtan beri bir koşuşturmaca içerisindeydi. Dokuzuncu sınıflardan onikinci sınıflara kadar herkes bir şey için uğraşıyor, maça katkıda bulunuyordu.

Her ne kadar kendi içerisinde gruplaşmaların ve çatışmalarım bulunduğu bir kolejde okuyor olsak da dışarıya karşı birlik beraberlik içerisinde kendi küçük milliyetçiliğimize sahiptik.

Özellikle karşı takım şu anda olduğu bir tık ezeli rakibiz oluyorsa...

Okul bir devlet okuluydu. Oyuncuları iyiydi. Gerçekten iyiydiler. Ancak bir sorun vardı ki pek tekin tipler değildiler. Daha önce, geçen yıllarda yapılan maçların sonları iyi bitmemişti. Sahada olmasa bile maç sonları bizim takımdakilerle kavga etmeye kalkmıştı. Bizim takım da durur mu? Vermiş veriştirmiş ve karakolluk olacak raddeye kadar kavga etmişlerdi.

Neyseki iki okulun müdürü iş oraya varmadan olaya el atmış ve engel olmuştular.

Şimdiyse aynı okulla yarı final maçı vardı. Herkes aşırı gergin ve çok heyecanlıydı.

Ben mi?

Sahadaydım.

Gelmeyeceğim dediğim maça sırf Ömer'i izleyebilmek için gelmiştim.

Ona gelmeyeceğim dememe rağmen kendimi tutamamış ve Elifle birlikte spor salonuna giderken bulmuştum kendimi.

Elif zaten çoğu zaman Arda için katılıyordu maçlara. Ama benim ilgimi çeken bir aktivite değildi çok da. Ömerden hoşlanmaya başlayışımla basketbolla alakadar olmuştum ama maçlar... İlk kez okulumuzun bir maçına katılıyordum.

Ve ziyadesiyle heyecanlıydım.

Etrafımdaki insanların heyecanı bana da geçmişti. Ama benim asıl heyecanım onu ilk kez bu denli ciddi bir maçta izleyecek olmamdandı.

Yanı başımdaki Elif, sevgilisinin her maçına giderken giyindiği gibi arkasında Arda yazan okul formasını giyiyordu. Ardayla totemleri buydu. Vıcıklar. Hayır ne münasebet kıskanmadım.

Bir gün bende Ömer'inkini giyer miyim diye de düşünmedim elbette.

"Sana maç ruhunu öğretmemiz lazım." Henüz boş olan sahada gezinen gözlerim sağ tarafımda heyecanla yerinde dikilen Elif'i buldu.

"Nasıl olacak o?"

"Beni izleyerek tabikide." Büyük bir gurula elini göğsüne vurdu.

"Holigan olmak istemiyorum Elif sadece maç izleyip gidicem."

"Maç izleyip gidicem ne be! Maç izlenmez."dedi bilmiş bilmiş."Yaşanır."

"Yemin ederim mahalle maçındaki fanatik dayılardan bir farkın yok. Anladık. Tamam. Sevgilin oynuyor. Şu yüzündeki boyalara bir bak!" Yanaklarına takımın renklerinde boya sürmüştü.

"Senin sevgilin yok diye mi böylesin kuşuuum. Ama bak senin de sevdiceğin oynuyor. Yapma böyle. Biraz heyecan lazım sana."