En yakın arkadaşının hattını değiştirmesi sonucu, ona yeni numarasından mesaj atmaya çalışan Ada, aslında mesajı attığı kişinin bir yıldır hoşlandığı, okulun basketbol takımının kaptanı olduğundan habersizdir.
17.01.24
*ilk kitap illaki ufak tefek...
Beklemiyordunuz değil mi? Öyle baskın basanındır işte. Keyifli okumalar 🌙
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
***
Çünkü bu saatten sonra peşini bırakmaya niyetim yok Ada.
Ömer bu sözlerini söyledikten sonra önüne dönüp başka bir şey dememişti. Gecenin karanlığında ilerleyen arabasında ikimiz sakince akıp giden yolu izlemiştik. Ben konuşacaklarımızı biliyordum, ancak nasıl bir şekilde girizgah yapmalıydım onu düşünüyordum. Bara geldiğimde bedenimde bulunan yoğun dozdaki cesaretim ile ağzıma geleni sayıp sövmüştüm. Sayıp sövmüş sonra onu öperek bir güzel sıvamıştım. Ancak şimdi öyle olmayacaktı. İki normal insan gibi konuşacaktık. Düzgünce, birbirimizi dinleyerek ve bazı şeyleri belirleyecektik. Açıklama yapması gereken ben değildim. Asıl Ömer düşünmeliydi aslında neyi nasıl açıklayacağını ancak içimde hala yanıp tutuşan taraf ondan hesap sormak için tetikte bekliyordu. Bu yüzden onun açıklamalarından ziyade benimde sormak istediklerim vardı.
Ömerse heyecanlıydı. Bunu kendisi açıkça söylememişti ancak sürücü koltuğunda kıpır kıpırdı. Hareketlerindeki bariz heyecanı hissedebiliyordum. Baka çaktırmadan baktığı zamanlarda da pekala bana baktığını hissedebiliyordum. Geçtiğimiz kırmızı ışıklarınsa çoğunda zaten aleniydi bu bakışları. Profilime bakıp bakıp sırıtmıştı. Şebek. Öpücüğü alınca nasıl da sırıtıyor ama? Eh öyle bir öpücüğü bende alsaydım bende sırıtırdım dedim.
Kordon'a gelmemizle yolumuz son bulmuştu. Maksimum yirmi dakika olmuştu belki ancak Ömer'in elalarının altında bu yolculuk bana bir saatmiş gibi gelmişti.
Ömer arabayı durdurup bana döndüğünde "Yürüyelim." demiştim ona. Hava serin olabilirdi ama arabada beklemek istemiyordum. Birbirimize çok yakındık. Madem ciddi şeylerden konuşacaktık biraz kişisel alana ihtiyacım vardı. Son bir saatte yeterince işgal edilen kilisel alanıma...
Ömer ile beraber arabadan indiğimizde hala bende olan ceketini ona uzatacaktım ki "Gerek yok." dedi. Ben ısrar edip ona laf ediyordum ki arabanın bagajından bir başka ceket daha çıkarttı. "Yedekte tutuyordum zaten bir tane daha." Ceketini üşüyen kızlara vermek için mi yedekte ceket tutuyorsun diye soramadım tabii.
Saat gece ikiye geliyordu. Yarın okul olmadığı için rahattım. Yolda annemlere Eliflerde kalacağıma dair mesaj da atmıştım. Ancak sorun şuydu ki Ömer ile ayrıldıktan sonra gecenin köründe nereye gidecektim hiç bir fikrim yoktu. Belki Nesli'ye geçerdim. Yolda meraklarından çatladıkları için onlarda ayriyeten bildirim kutumu imha etmişlerdi. İkisininde ne olduğuna dair attıkları neredeyse yüzlerce mesaj vardı. Onlarada hala Ömer ile beraber olduğumu söylemiştim. Elif rahatlayıp mesaj atmayı bırakmış olsa da Nesli hala darlıyordu ara ara.
