Mafyanın Gülü

UÇURUM

Bir anda içeri bir çocuk girdi ve bana sarıldı sonrada kapıda bir kadın belirdi kadında içeri gidi ve bana yaklaştı sonrada yanağımdan öptü ve sarıldı . Şu an neden hiçbirşey yapamıyorum sanki elim ayağım bağlanmış tı

Gözüm biranda Hiraya kaydı ağlamaktan yüzü sırılsıklam olmuştu bana ve kadına bakıyordu hıçkıra hıçkıra ağlıyordu

Çocuk bana

Babacığım seni çok özledim neden gelmiyorsun artık eve dedi

Ama aklım da gözlerim de hiradaydı ne olduysa tepki dahi veremiyordum konuşamıyordum  bana

Bebeğim beni özledin mi dedi ardından da  Hiraya küçümseyerek bakıp  ona

Oyyyy bu mide bulandıran şeyde ne karnımdaki bebeğimi korkutuyorsun ıyyy yıkıl şurdan dedi

Hira göz yaşlarını ne kadar olabilirse sildi ve güçlü kalmaya çalışarak kadına

Asıl sen kimsin yol geçen hanımı burası her gelen giriyor

Kiminle konuştuğuna dikkat et sürtük Burayı bilmem ama senin içine giren giriyor dedi

Kelimelerine dikkat et şu anda seni parçalamıyorsam inan ki karnındaki çocuktandır

Alahala bak sen şu işe fahişe değil misin sen anca paralı erkeklerin altında yatarsın

Senin gibi değilim ben kendinle karıştırma kocamdan da benden  de uzak dur  dedi şimdi seni evden atmadan önce siktir ol git dedi demez olaydı

Hemen ardından kadın ona öyle bir tokat attı ki resmen sesi odada yankılandı ona

Sen kime kocam dediğini unutuyorsun karnımdaki bebeğin ve çocuğumun babasına kocam diyor gelde çıldırma kızım senin gibilerini eş alırlar mı sanıyorsun sana bakmaktan midem bulanıyor sence sana karşı aşk mı beslenir en fazla nefret beslenir ve şimdi ben seni parçalara ayırmadan önce gidiyorsun ve beni de çocuklarımı da kocamı da rahat bırakıyorsun anladın mı  DEFOL  GİT !!! Dedi bağırarak

Hemen  hira ya yaklaştım ki kadın aramıza girdi kadını çekecekken

Hira tokat atıldıktan sonra eliyle yüzünü tutmuştu ve ağlıyordu sonrada bir anda sinirle odadan çıktı

Arkasından baka kaldım en son dış kapının kapanma sesi geldi.

Elim kolum yok gibiydi ellerimi hissetmiyorum kan devretmiyordu
Hareket edemiyorum kadın bana yaklaşıp

Kocamın intikamını başka türlü alamazdım dedi ve çantasından çıkardığı enjektör ile bir sıvı koluma enjekte etti ardında  da bana

İyi uykular Aras kaya dedi ve beni yatağa attı sonrası karanlık .....

HİRADAN DEVAM

Şu an ne yapacağımı nasıl davranacağımı bilmiyorum hayatım bir uçurumun kıyısında dolanıyordu gördüklerim yaşadıklarım herşey gözümün önünden film  şeridi gibi geçti küçüklüğüm ki küçüklük denirse
O canilerin elinde nasıl şiddet gördüğüm nasıl sevilmediğim hor görüldüğüm her akşam ölmek için yalvardığım anlar,duvardaki yerdeki kapıdaki sopada yada kemerdeki kanlarım yalvaran sözlerim ve ölümün eşiğinden sonra kurulan asla gerçekleştirilemeyen hayallerim ... Çocukluğumun elimden alınmış  özgürlüğüm sadece iki kişinin iğrenç dudaklarındaydı  ve o özgürlük sadece ölümle gerçekleşecekti ve bu özgürlüğü her zaman dilememi sağladılar her gece sopa kemer bıçak tuz yada ateş ile bedenimi  de ömrümü de tükkettiler... o  zamanlar yaşadığım ,nefes aldığım her bir saniye bir damla zehirdi ve beraber beni küçücük yaşımda zehirlediler ... ta ki bir ara bir kurtarıcı gelene kadar , beni sevdiğine inandırdı beni o canavarlardan kurtardı yeni bi hayat yeni bir yaşam huzur mutluluk vaat etti biraz zaman sonra artık mutluydum mucizevi bir şekilde gülüyordum eğleniyorum çocukluğumda yaşamadılarımı az da olsa yaşadım hiçbir erkeğe besleyemediğim duyguları ona besledim kimseye vermediğim sevgiyi ona verdim ona güvendim hemde ölümün pahasına ama bilmediğim hesaba katamadığım bir şey vardı  bu kurtarıcının o iğrenç iki canavardan daha beter olacağı .hiç insan kendi celladına aşık olur mu ben olumuştum işte ....en azından diğerleri vurur kırar dökerdi ...en azından sevmediklerini  en başta söylemişlerdi boş hayaller kurmamı engellemişlerdi bu yaşıma kadar olan zaman zarfında kendi kurduğum üzüldüğümde üzerime geldiklerinde sığındığım küçücük dünyamda ne kadar saçma olursa olsun düşlediğim tek bir hayalim vardı her zaman kötü olunca bir yere dalınca uyumadan önce o hayalimi düşünür öyle yatmaya çalışırdım Hayalim bu dünyaya göre saçma ve gerçekleştirilemeyecek kadar zor ve bir o kadar da masumdu avukat olup zulme şiddete karşı masumları korumak sonrada beni seven sevgi dolu kendi sevdiğim aşık olduğum bir adamla evlenmek beraber mutlu günler yaşamak özgürce dolaşmak çocuk yönümü ona açmak onla çocuk olup onla yaşlanmak ....çok şey istemiştim galiba  bazen sokakta gülerek oynayan çocukların sesi gelirdi camdan bakardım hep . Acaba bende onlar gibi özgür sevilen eli ayağı temiz en azından şiddet görmeyen biri olur muydum diye düşünürken cama gelip beni çağırırlardı bende çocukluk işte giderdim eğlenirdim onlarla sonrada bir an izleniyormuş gibi hisseder etrafıma bakardım iki canavar beni camdan izlerdi sonrada camı açar çağırırdı işte o an dünyanın en iğrenç en çaresiz duygularını barındırırdım içimde daha küçücük yaşta bunları yaşamak ,anneni babanı canavar gibi görmek nasıl bir duygudur bir ben bilirim birde bunu kaderim  kılan Allahım bilirdi....şimdi ise kahraman sandığım deli gibi aşık olduğum beraber hayaller kurduğum adam tarafından aldatılmıştım. Hani insan bazen düşünür ya ben neyim? kimim? neden varım ? ne olacam ? Sahi ben kimim? neyim ? Ne olacam ? Bu soruların cevabını çok aradım ben kim miydim kimsenin sevmediği sevemediği her zaman ezilen zavvalı kimsesiz salakça  hayalleri olan biriydim gerçi bir birey olmak için saygı görmem yada en azından sevilmem lazımdı onu da geçtim yaşamam lazımdı ama değil birey daha hiçbirşey  değildim hiçlik ten ibaretttim insanların böyle davranmasına karşı hep sessiz kalır onlarınları kırmamak için çabalar kendimi ezdirirdim sahi ben  kendimi seviyor muydum ki çevremden sevgi bekleyeyim daha beni annem babam olacak mahlukat lar sevememiş diğerlerine ne diyebilirim ki bir insan seni sevmiyorum dese benim yüzümden üzülse o kadar fazla kendimden nefret eder beddua ederdim ki . Daha kendi kararlarını veremeyen sürekli ezilen hor görülen kimsesiz ve  bi okadar da  masum ve sessiz biri için bu yaşadıklarım adil miydi ? Aklım da günlerce aylarca aynı soru acaba neden kimse beni  sevmiyor cevabını ben bile veremeyorum ki insanlardan alayım . Çaresizliği iliğime kadar hissettiğim şu siktiğimin hayatında hiç mi gülmeyecek yüzüm hiç mi sevilmeyecem aklım almıyordu hele ki tek yaşama sebebim olan insandan bu darbeyi almak evet artık yaşamam için bir sebep yoktu en azından insanlara yük yapmamam lazımdı her gelen  hayatımın içine sıçtı yemin ediyorum ki şu kısa ömrümde hayattayken öldürdüler beni yaşama sevincim alındı sonra da sebebim o kadar tükendim ki o kadar yıprandım ki oturup saatlerce ağlasam yine içimdeki yangın geçmez artık herkese herşeye karşı yeter diye bağırmak istiyorum yada en basitinden hayata veda etmek zaten uzatmanın bir lüzumu yok şimdiye kadar olmadı bundan sonra da olmaz sizden tek birşey istesem küçük birşey ve bunu hiç görmedim bu kalbim buna  muhtaç o kadar zavallıyım ki artık dile getirdim lütfen az da olsa beni "sever misiniz ?"ölmeden önce 😟😥