Mafyanın Gülü

öpücük 😘

HİRADAN DEVAM

Yavaş yavaş gözlerimi açtım başımın ağrısından tekrar kapatmak zorunda kaldım

Sonra da ne kadar zorlansam da tekrar açtım ve yavaşça yerimden doğruldum

Odada tektim burası nereydi başka bir odaydı yavaşça yatağa tutunarak kalktım

Masanın orda duran sudan içtim iyi gelmişti biraz daha

Sonra da odadan dışarı çıktım ve yürümeye başladım

Merdivenleri hatırlamadım nerdeydim acaba

Yavaşça indim ve salona geçtim

Aras nerdeydi gelmedi ama gelmişti gördüm ya rüyaysa diye düşündüm

Kuruyan ve ağlamaktan yanan gözlerimden yaşlar teker teker döküldü ve sonradan sel gibi fazlalaştı

Salonda durmuş çaresizce ağlıyordum  çıkmayan titrek yıpranmış sesimle salonda

Aras diye seslendim bi iki kez

Ses gelmeyince daha da ağladım ve güç almak için koltuğa tutundum bir anda birinin arkamdan sarılması ile ürperdim

Kokusundan belliydi Aras tı bu
Arkadan belime sarılmış ve kafasını boynuma koymuş bi iki kez öptü

Sonra da koltuğu tutan ellerimi tuttu ve bir anda beni kucağına aldı deli gibi ağlıyordum

O benim herşeyimdi onu kaybetme korkusu sarmıştı heryerimi ama şimdi yanımdaydı şu an o kadar büyük bir duygu boşalması yaşıyorum ki normalden daha fazla duygusaldım

Beni kucağına aldı ve yatak odamıza gittik sonra da ben kucağında iken yatağa geçti onsuz  değil nefes almak yaşamayı unutuyorum

Kafamı onun göğsüne yasladım ben sessiz sessiz ağlamarken arasın bundan haberi yoktu

Hıçkırıklar Boğazımda düğümlenmişti Aras bana

Özür dilerim bi tanem yaptığım çok yanlıştı ama acil olmasa yapar mıydım dedi daha beni görmediği belliydi hiç bişey demedim

Yavaşça benden uzaklaştı ve çenemi tutup gözlerine bakmamı sağladı kızarmış yaşlı gözlerle ona baktım

Sinirlenmişti hemen kaşlarını çattı ve bana

Neden ağlıyorsun bebeğim ne oldu dedi artık kendimi saldım ve hıçkıra hıçkıra ağlayarak olayı anlatmaya çalıştım ve ekledim

Aras seni kaybetmekten çok korkuyorum yemin ederim çok korkuyorum sensiz değil yaşamak nefes dahi alamıyorum sensiz yaşayamam sen benim herşeyimsin hayatım yaşama sebebim her şeyim annemden babamdan bile öte canımsın bu gün seni kaybetme korkusu ile başbaşa kaldığımda öldüm Aras ...dedim dahası vardı ama kelimeler boğazımda kalmıştı çok fena ağlıyordum

Aras gözlerime bakıyordu saçlarımı yüzümden çekti ve nefes almamı sağladı sonra da benimle beraber balkona çıktı yoksa biraz daha sinleşmezsem oracıkta ölecem

Balkona çıkardı kafamı onun boynuna koydum ve sımsıkı sarıldım ona

Aras ne olur  beni bırakma dedim ağlayarak saçlarımı okşayarak

Bebeğim seni asla bırakmayacağım sana yemin ederim dedi ve daha da sakinleştirici şeyler söyledi bir yandan saçımı okşayıp bir yandan da bana sarılıyor buna ılık hava ve arasın o naciana kokusu da eklenince sakinleşmemek elde değil

Ağlamam iç çekişlere dönüştü sonra da tamamen bitti arasın omzuna kafamı koymuş bu gün olanları düşünüyorum

Balkondan içeri girdik ve yatağa geçtik