Since 1945

2

Steve'in dedikleri üzerine Daisy hızla Bucky'e temiz kıyafetler bulduktan sonra hazırlanmaya başladılar. İkiside hazır olunca birlikte çıktılar ve kendilerini bekleyen arabaya bindiler. Kısa süre sonra gidecekleri mekana vardıklarında erkekler içeriye girerken kadınlar dışarıda kalmıştı.

"Ona söylemelisin Daisy."
"Hayır Peggy hiçbir şey belli değil."
"Her şey ortada Daisy, Bucky'nin bilmeye hakkı var."
"O şehre dönmeyi istemeyecek Peg."
"Denemekten zarar gelmez."

Peggy'nin dedikleri üzerine içeriye girdiler, bakışlar ikiliye dönerken kapının kenarındaki Steve ve Bucky'i görmezden gelip masalarına oturdular. Steve ve Bucky'de yanlarına geldiğinde aralarında sessizlik olmuştu, Peggy ve Daisy göz göze geldiğinde Daisy yapması gerekeni anlayıp ayağa kalkmıştı.

"Ben içecek bir şeyler alacağım."
"Ve bende sana eşlik edeyim."

Birlikte ayağa kalktıklarında bar kısmına doğru ilerlediler, Daisy bir şey söylemezken Bucky kendine bira istemişti.

"Bucky sana bir şey söylemem gerekiyor."

Bucky yanındaki kadının üzerinde gezinen bakışları fark ettiğinde belinden tutup kendine çekince Daisy ellerini adamın göğsüne koydu.

"Seni dinliyorum bebeğim."

Kadın parmaklarını adamın kolunda gezdirirken konuşmaya başladı.

"Şehre geri mi dönsek? Artık yapman gereken bir şey kalmadı."
"Tabii ki hayır Diana, Steve buradayken ben şehre geri dönemem."
"Ama artık Steve kendi başının çaresine bakabilir, yanında Peggy ve Howard var."

Bucky derin nefes alıp kadının önüne düşen saçlarını kulağının arkasına sıkıştırdı.

"Üzgünüm bebeğim ama onları burada bırakamam, neden şehre dönmek istiyorsun?"
"Yeterince şey yaşamadık mı? Yapman gerekeni yaptın ve şimdi şehre dönmek istiyorum, benim isteğimin bir değeri yok mu?"

Bucky'nin anında kaşları çatılırken konuşmaya devam etti.

"Tabii ki isteğinin bir önemi var bebeğim ama arkadaşlarım bu durumdayken onları bırakamam."

Kadın midesinin bulandığını hissedince bir adım geri çekildiğinde bu hamle karşısında Bucky'nin kaşları daha çok çatılmıştı.

"Ben biraz hava alsam iyi olacak."

Kadın titremeye başlayan ellerini adamın kolundan çektikten sonra hızla restorandan çıktı, Bucky şaşkınlıkla kadının arkasından baktıktan sonra onu takip edip o da çıktı. Daisy yüzüne vuran rüzgarla rahatlarken biri onun kolunu tuttuğunda hızla bakışlarını o tarafa çevirdiğinde Bucky olduğunu gördü.

"Bir şey var ve bana söylemiyorsun, neler oluyor?"

Daisy derin nefes aldıktan sonra elini Bucky'nin koluna koydu, nefesi titrek bir şekilde dışarıya verirken adamın gözlerinin içine bakıp konuşmaya başladı.

"James sanırım hamileyim."

Bucky duyduğu şeyle yavaşça kadının kolundan tuttu ve kenara geçtiler, adam ne diyeceğini bilemezken dudaklarını yaladı.

"Gerçekten mi?"
"Peggy ve Howard'a göre öyle ve sanırım haklılar."
"Bu yüzden mi şehre dönmek istiyorsun?"

Daisy yavaşça kafasını evet anlamında sallayınca Bucky kafasını geriye atarak derin nefesler aldı.