KÜÇÜK GELİN

12. BÖLÜM

Bu hayatı ben yaşamak istememiştim, kendim de yaşamak istememiştim.

Herkes gittikten sonra Zeynep odasına çıktı hızla odaya girip kapıyı kilitledi kollarındaki, boynundaki altınları çıkarmaya çalışıyordu bir yandan da sessizce gözlerinden yaşlar akıyordu Zeynep hemen bilezikleri çıkardı boynundaki seti de çıkardıktan sonra yatağa oturdu sessizce ağlıyordu.

"Bu hayatı ben yaşamak istemedim, yaşamak istemiyorum" dedi içinden sessizce, gözleri parmağındaki kırmızı kurdaleli yüzüğe takıldı buğulu gözleriyle parmağına baktı, yakışmamıştı
çünkü o sevdiği adamın yüzüğü değildi kendisi kurban edilmişti babasının kurbanı olmuştu, Zeynep parmağındaki yüzüğün kurdalesini koparıp attı parmağındaki yüzüğü de çıkarıp diğerlerinin yanına koydu. Gözyaşlarını silip yere dikmişti gözlerini.
Niye ... Niye dedi sadece içinden o bunu istememişti ki o böyle birşeyi hiç istememişti Ünal istemeseydi yine de babası Ünal'a mı verecekti Zeynep ayağında ki topuklu ayakkabıyı çıkardı odanın bir köşesine attı elbisesinin fermuarını çekti indirdi elbisesini de çıkarıp attıktan sonra hemen saçını bozdu makyajını sildi daha herkes aşağıdaydı kimse yukarıya çıkmamıştı Zeynep hemen banyoya girip duş alıp çıkmıştı kapısı hala kilitliydi Zeynep üzerine geceliğini giyip saçını kurutup yatağa geçmişti makyaj masasının üzerindeki altınları gördükçe ağlayası geliyordu Zeynep bu düşüncelere daldıkça merdivenden sesler gelmeye başlamıştı. Zeynep hemen odanın lambasını kapatıp yatağa girdi yorganı tepesine kadar çekip yatıyormuş gibi yaptı sesler kapının önüne yaklaşmıştı önce kapıyı çaldılar ses gelmeyince açmaya çalıştılar ama ses yoktu odanın camından da belli olduğu gibi ışıklar sönüktü gelenler Zeynep'in kuzenleriydi Ayşe de vardı Zeynep zaten tüm gün mutsuz ve keyifsizdi kızlar geldiği gibi geri aşağıya inmişlerdi.

Zelal kadın ve Hazal hanım kızların geri aşağıya indiğini görünce ne oldu diye merak etmişlerdi.

"Hayırdır kızım niye geri geldiniz" dedi Hazal hanım avludakiler gözlerini kızlara dikti.

"Vallaha yenge yatmış hemen kapısını çaldık seslendik ses gelmeyince bizde geri indik" dedi Ayşe.
Hazal hanım kafa salladı kızlara oda biliyordu Zeynep bu işi istemiyordu Zeynep'in huyunu da biliyordu.
Murat'ın hoşuna gitmemişti Zeynep'in böyle yapması kimseye belli etmeden Murat merdivenlerden sıvışarak Zeynep'in odasına gitti kapıyı çaldı.

"Uyumadığını biliyorum Zeynep açar mısın kapıyı" dedi Murat. Zeynep Murat'ın sesini duyar duymaz yorganı tepesinden indirdi ama kimseyle konuşacak hali yoktu.

"Evet Zeynep biliyorum durumunu tahmin edebiliyorum ama sen kapıyı açana kadar gitmeyeceğim haberin olsun" dedi Murat.
Zeynep yatakta doğrulup iki dakika boyunca ses etmedi oda biliyordu ki kapıyı açana kadar ikizi gitmeyecekti.
Zeynep yataktan kalkıp kapıya doğru gitti kapıyı açtı Murat'la göz göze geldi Murat kapı açılır açılmaz Zeynep'e baktı Zeynep ruhu çekilmiş gibiydi kapıyı açıp geri yatağına döndü Murat hemen içeriye girdi. Zeynep altınlarını çıkarmış masanın üzerine koymuştu Murat'ın ilk gözüne çarpan Zeynep'in alyansıydı.

"Nasılsın?" Diye sordu Murat. Zeynep'ten ses gelmeyince Murat konuşmaya başladı.

"Niye böyle yapıyorsun Zeynep, neden bizi üzüyorsun biliyorum, hepimiz biliyoruz senin evlenmek istemediğini ama bizden uzak durarak mı çözüm yaratıyorsun kendine" dedi Murat.