I miss you, i'm sorry | Mitthy

5

Matthyas 

weer plof ik huilend neer op de bank, waarom moest ik boos op hem worden? hij maakte zich juist zorgen om mij. zou hij me nu haten? 

zijn worden blijven door mijn gedachten spoken ''ik wil gewoon niet dat je jezelf straks nog wat aandoet''.  Milo weet veel over mij, over hoe mijn onzekerheid soms de overheid kan nemen. maar mezelf wat aandoen? denkt hij echt dat ik zoiets zou doen. 

ja ik ben snel onzeker en een best wel emotioneel persoon, maar zo erg is het ook weer niet. Dit is gewoon weer typisch Milo die mij niet begrijpt. Niemand begrijpt mij.

ja ik ben anders dan de rest, ja dit weet ik al praktisch heel mijn leven, maar zo anders voel ik me niet. 

nogsteeds huilend staar ik naar de fotolijstjes met foto's van ons die op het TV meubel staan, ze moeten weg. het moet weg. en de enige manier is dat het kapot moet, iedereen die hier komt mag zien dat Milo mij pijn heeft gedaan. 

de scherven vallen op de grond, de snippers die ooit samen een foto van ons vormde vallen niet veel later op de grond. sneeën in mijn handen van de gebroken glasscherven, fuck wat was dit een slecht idee.

Weer gaat mijn deurbel. Ik verwacht niemand dus doe de deur niet open, zal wel een pakketje voor de buren zijn. mijn telefoon trilt en ik krijg een appje van Robbie 

Robbie

mat doe open, ik sta voor je deur

zuchtend loop ik naar de voordeur, ik heb helemaal geen zin in mensen.

terwijl ik de deur openmaakt trekt rob mij al in zijn armen. ''maatje wat is er toch met je?'' kutzooi wat ga ik zeggen? ''er uh er is niet zo uh veel denk ik, gewoon een beetje uh hoe zeg je dat down?'' mijn stem slaat een paar keer over. ik haat praten over mijn gevoelens. 

''wil je anders even snel binnenkomen en een kopje koffie drinken?'' vraag ik hem beleeft ookal heb ik helemaal geen zin in mensen in mijn huis op dit moment. ''graag'' antwoord hij en loopt mijn woonkamer binnen.

Even was ik de scherven en het papier vergeten, het valt hem hoe dan ook op, alleen zegt hij niks, speelt het op safe denk ik.

Ik rijk hem zijn koffie aan en ik zie hem kijken naar mijn handen, waar veel opgedroogd bloed op zit. ''mat, je handen, en die scherven je het toch niet'' hij praat niet veder. ''ik uh nee ik heb niks opzettelijk bij mezelf gedaan. ik heb uhm ja. ik heb wel die lijstjes kapot gemaakt omdat ik boos ben op miel, maar dat ik daarbij mijn hand openhaalde was niet de bedoeling'' het komt er niet heel geloofwaardig uit naar mijn idee, ookal is het echt de waarheid. 

na een half uurtje loop ik weer met rob richting de voordeur, om hem weer uit te zwaaien. achteraf vond ik het toch best fijn dat hij even langs is gekomen. ''zie ik je van de week weer een keer op kantoor? we missen je allemaal mat'' ''ik denk het, alleen ik weet niet of ik milo weer wil zien snap je?'' ''ja tuurlijk snap ik je, alleen je kan hem niet voor eeuwig blijven ontlopen'' en daar heeft hij wel een punt mee. 

als ik robbie zijn auto weer weg zie rijden loop ik weer terug naar binnen. ik hoor vanuit de woonkamer mijn telefoon afgaan; inkomende oproep: Milo

zonder erover na te denken neem ik de telefoon op. ''matthyas, ik mis jou ook'' en hij hangt weer op. wat moet ik daar nou mee. eerst zegt hij dat het beter zo zou zijn en nu ineens dit.

'' Thought you'd hate me, but instead you called. And said, "I miss you", I caught it''