Matthyas

"Hoevaak ga je hem je nog pijn laten doen?" De vraag van raoul die ik heb beantwoord met een simpele 'weet ik niet'. Nu weet ik het antwoord wel. Vaak, veel te vaak.

Milo begon steeds vaker agressie tegen mij te gebruiken. Ik kreeg spullen naar mijn hoofd, of hij sloeg. Daarna volgde vaak goedmaak seks. Niet dat ik daarvoor in de mood was, maar het was het enige beetje intieme contact dat we nog hadden.

Ik heb daarom ook maar raoul zijn advies geluisterd. Ik ga het uitmaken. Met pijn in mijn hard, want stiekem hou ik nogsteeds van hem, alleen kan ik niet meer van hem houden. En dat doet nog meer pijn.

Omdat ik weet dat hij op vakantie is besluit ik hem een brief te sturen en die door zijn brievenbus te doen, hetzelfde als wat hij bij mij heeft gedaan.

Ik weet niet zo goed wat wil schrijven, je zou kunnen zeggen dat ik gewoon niet uit mijn woorden kan komen. Het is lastig, maar ik besluit toch wat te op te schrijven gewoon wat ik kwijt wil.


Milo,

geen lieve, of miel gewoon Milo. 

Je doet mij pijn, met hoe je doet. Je houd niets achter maar toch kan je er niks over zeggen. 

Waarom Milo? Waarom? 

toen we vorig jaar uit elkaar gingen was ik hier kapot van. maar hoe jij nu met mij omgaat maakt mij nog veel meer kapot. 

je doet mij pijn, fysiek maar ook mentaal. 

ik wil dit niet meer. 

ja ik wil je niet kwijt, maar ik wil zo ook niet doorgaan. 

en met pijn in mijn hart laat ik je gaan. 

want ookal wil ik het niet aan je toegeven, ik hou nogsteeds van je. 


Matthyas


Met tranen in mijn ogen loop ik naar Raoul om de brief te laten lezen, en stiekem moet ik papa roelie ook wel een beetje trots maken natuurlijk. ik sta naast het bureau van Roel en hij kijkt gelijk om. ''hee mat, oh mat gaat ie?'' ik knik een beetje een veeg de tranen die ondertussen over mijn wangen lopen weg. ''ik heb uhm, milo een brief geschreven. Zou je de brief willen lezen?'' Raoul knikt en pakt hem aan. even is het stil. ''mat, ik zou dit aan hem geven als die terug is. Dan is het daarna ook voor je afgesloten'' ''ik wilde de brief eigenlijk door zijn brievenbus doen, ik ben gewoon een beetje bang om hem onder ogen te komen.'' ik krab een beetje aan het litteken boven mijn wenkbrauw. Raoul valt het ook op en pakt mijn beide handen vast, ''niet doen mat, je maakt het litteken alleen maar erger'' en daar heeft hij stiekem toch wel gelijk. 

Samen zitten we in de auto naar mijn huis, Raoul wilde mij niet alleen laten op dit moment omdat ik nu toch kwetsbaar ben. We staan voor de deur van milo zijn huis en ik  heb de brief door zijn brievenbus geduwd. ''ik ben trots op je maatje'' en Raoul trekt mij in een knuffel. 


''i still love you, i promise. Nothing happend in the way i wanted''

I miss you, i'm sorry | MitthyWhere stories live. Discover now