Yolunu kaybetmiş yabancılarız,
Şu dünyada.
Elinde ne navigasyon Nede pusula,
Bir başınasın ıssız sokaklarda.
İstikamet cennet , ulaşmanın bir yolu vardır elbet.
Çare ararsın..
Yoldan geçenede sorulmazki,
Anlamaz halinden .
Umrundamı yüreğindeki korku.
Yada geldiğin yolun verdiği duygu.
Herkes haklıdır icabında.
aynı yoldan farklı hissiyatlarla geçmiş insanlarız biz.
Kime dert yansan,bulursun karşında feveran.
Bizim zamanımızda öylemiydi der durur .
Bir de bir kaç sitem bizde geçtik o yollardan.
İnce bir çizgide idam olur insanoğlu.
Degilmiki bu çagda Anlayış zor bir zanaat.
Kalpler diyorum birbirinden bukadar farklıyken.
Tek tipmiş gibi davranır ademoğlu.
Öyleleri de varki ben yaşadım herkes yaşasın kafası.
Kibir kokuyor insanların dünyası.
Şimdilerde Toz pembe hayaller dahi kurulmuyor.
Geçmişin tozu ,rengini kaybettirdi hayatın.
Göz gözü görmüyor.
Gönül gönüle değmiyor.
Sevginin adı var kendisi firari.
Günleri saymayı bıraktık,
Belkide unuttuk hayatı idameyi.
İşte böyle,
Günün sonunda ben kaleme fısıldarım,
Kalem kağıda .
Ben susarım,
O konuşur ,
Sussun isterim beyhude bir çabayla.
Sonra birkaç sitem ilişir noksanlığıma.
Ey benim mecruh kalemim ,
Bende icraat yok eyvallah
Senin olsun bari güzel kelimelerin .
Vuslattan başla mesela,
Mutluluktan dem vur.
Derdinde güzel olsun .
Hayallerinde .
Varsın ben susayım.
Ama sen konuş sonsuza.
09.04.2024
K.Ç
