Bir veda vaktine daha mı esir düştük?
Ey nazlı Nisan!
Yine kuşandın beyazlara ,
Şimdi yolculuk vakti uzaklara.
Ayrılıkmı düşürdün ey güzel!
payıma.
Beklemek mi düşürdün.
Vuslatı bekleyenler saltanatına?
Oysa mutluluktun benim için .
Toprağın ,eşsiz yeşilin ,güzelligin Cenneti anımsatır bana.
Yağmurlarında yıkadım hüzünlerimi.
Gökyüzüne degilmiki ebedi müptela.
Şu biçare ömrümde,
Ne çok borçlandım sana.
Yine gel !
Ama özletme bukadar.
Çünkü umudun adısın sen.
Kar ,tipi ,ayazdan sonra ,
Çiçek açtığını öğretensin sen.
İnsan insanda ziyan olduda.
Topraktan yaratılan insan yine toprakta can budu.
Şimdiden özledim seni.
Gidişin matemdir bana.
Sende can bulmuştu kurak topraklarım.
Kabuk bağlamıştı yaralarım.
Uyanmak için anlamı vardı Yarınların.
Hani gelinliğini giymişti ya ağaçların.
Dallarında cıvıl cıvıl kuşların.
Nasılda güzeldin,
Yok tarifin yok izahın.
Bilirimki!
Rahmetisin kullara yüce yaratanın.
Dilimde şükürsün .
Gönlümde şükür.
Bundandırki,
Başrolüsün sayısız tesbihatın.
30.04.2024
K.Ç
