Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
düzenlemedim haberiniz olsun şu an müsait değilim daha sonra düzenleyeceğim 💗💗
bölüm furkan'dan 😌
|||
Bir insan çoğu kez sevebilirdi, çoğu kez nefret edebilir, birisine çoğu kez merhamet duyabilir, çoğu kez acıyabilirdi fakat insan hayatında sadece bir kez aşık olurdu.
Aşk; öyle düşüncesiz, öyle merhametsiz bir duyguydu ki, kimde yeşerdiğini önemsemezdi. Meyve dolu bir ağacın dalında da filizlenebilirdi, yaşlanmış gövdesi pul pul dökülen bir ağacın kavuğunda da. Yalnızca kavuşmayı arzular gerisiyle ilgilenmezdi.
Aşkın karşılığı bende Mercan'dı. Aşk, onda yeşermişti. Geleceğimiz ne olacaktı, geleceği bırak bir dakika sonramız ne olacaktı bunu bile düşünmemiştim. Yalnızca onu düşünüyordum, onunla yatıp kalkıyordum, tüm hayatım o olmuştu. Hayatım Mercan'dan öncesi ve sonrası olarak ikiye ayrılmıştı. O hayatıma girmeden önce kimdim, neredeydim, neler yapıyordum bu bile zihnimden silinmişti. Hiçbir şeydim, Mercan'dan önce hiçbir şeydim.
Yalnızca o gelmişti ve tüm dünya benim olmuştu.
Sıkıntılı bir nefes vererek kafamı iki elim arasına alarak koltukta biraz daha öne eğildim. Kafam patlayacak gibiydi. Zihnimde birbirine değmeden geçip giden yüzlerce düşünce olsa da bir zaman sonra geriye kalan sadece Mercan oluyordu.
İlk defa aramıza soğukluk girmişti ve bu beni çok tedirgin ediyordu.
Olayın üzerinden yaklaşık altı saat gibi bir süre geçse de her şey bir saniye gibi bir sürede gerçekleşmişti. Konserde mesajını görüp her şeyi göze alarak oradan inip kırk beş dakikada Sakarya'dan dönmem ve Mercan'ı kapıda ağlarken görmem... Kafamı arkaya atarak gözlerimi sımsıkı kapattım ve o anları bir kez daha düşündüm.
Konser Anı
"Kendimi dağıttım problem bende mi?!"
Tüm herkes şarkıya eşlik ederken elimdeki mikrofonu havaya kaldırarak eski şarkılarımdan birisi olan Travma'yı daha yüksek sesle söylemeye devam ettim. Gözlerim de tam bu sırada kapalıydı, şarkı söylerken gözlerimi kapatmak daha iyi söylememe neden oluyordu.
Tabii son zamanlarda gözlerimi kapattığım esnada orada karanlık yerine bir çift göz beliriyordu. Bu bana eskisinden daha iyi hissettiriyordu.
Son kez nakaratı da söyleyerek şarkıyı bitirdim ve onlardan çığlık çığlığa bir alkış kazandım. Tüm kalabalığa gülümseyerek baktıktan sonra bir su molası vermek için sahnenin arka tarafına doğru ilerledim. Orası orkestranın olduğu bölümdü ve benim olduğum yerden daha karanlıktı. Kenardaki suyumu kafama diktiğimde yavaş yavaş bir sonraki söyleyeceğim şarkının introsunu çalmaya başlamışlardı.
