"Sevgili Günlük,burada geçen günlerimi not almaya karar verdim.
İsmim,Vera.
21 yaşımdayım.
Normalde ümiversitede olmam gerekirken,buradayım...
Akıl hastanesinde...
Borderline ve ağır anksiyete teşhisiyle buradayım.
Ağır ilaçlar ve sakinleştirici iğnelerle birazcık uykudan vakit kaldıkça yaşayabiliyorum.
Tek çocuğum.
Yazarlık ise,bir zamanlar tek hayalimdi.
Aslına bakarsak,tüm bu olanlardan sonra bile hâlâ tek hayalim.
Yazarlık hayalim gibi tüm hayalleri hayatın çöpe atması gibi o da çöpe atıldı.
Tüm umutlarım silindi.
Artık sadece yapabildiğim en iyi şeyi yapmak yani yazarlığımı yazarak,içimdekileri anlatarak bu dünyadan gitmek istiyorum.
Gözlerimi açtığımda,yine bir sakinleştiricinin etkisindeydim.
Hayatın işleyişine sinirle güldüm.
Yaklaşık 1 aydır akıl hastanesindeyim.
Birazcık borderline kaptığım için.
Ailemden bahsetmek istemiyorum.
Sürekli kavga gürültü içerisinde büyüdüm.
Bu yüzden de bari benim yüzümden tartışmasınlar diye kendimi tamamen kapattım.
Yıllarca hiçbir şey yapmadım.
Yapamadım.
Okulda zorbalığa uğradım,gerçek dünyaya birazcık atılınca tacizlere...
Geçmişimin yükü beni mahvetti...
Her gün geçirdiğim krizler sonucunda en sonunda hastaneye kapatıldım.
Belki burada öleceğim.
Belki yok olup gideceğim.
Ama tek istediğim,
Bir gün bu satırların biri tarafından okunulması..."
