açıkcası bilmiyorum ama şu bir gerçek ki aşk çok can yakar ve bunun üstesinden gelebilir miyim ?
aylardan ağustos ayı oldu ve bu çocukla tam tamına bir aydır aralıksız kouşup görüşmeye başladık. her buluşma sonrası her konuşma sonrası bu evet bana ait benim için yaratılmış bu resmen benim diğer halim demeye başlamıştım ki her şeyimiz aynı ve aşırı uymaya başlamıştık evet seviyordum ama kaybedeceğimi bilerek ve ona göre yaklaşarak bu ilişkiye devam ediyordum hatamıydı bu bilmiyorum ama içimden bir ses güven diyordu bu sefer olacaktı ben mutlu olacak ve hayatım yeterince gerektiği kadar düzene girecekti.
aşık olmak mutlu olmak huzurlu olmak ve en önemlisi hayatımın düzene girmesni istiyordum evet problemli bir aile ve bitmeyen onca dert için de aşka zaman ayırabilirmiydim ki ?
kaldıramadığım onca dert içinde omuzlarımda ki çoğu yükün biri tarafından yardımla destek olup kaldırmasını istiyordum ve bencilce gelebilirdi ama yapıcak birşey yoktu.
derdimi derdi bilmesi gerekirdi aynı şekil benim de onun derdinin dermeni olmaya çalışmam gerekirdi ve içimde ki sese güvenerek bu ilişkiyi devam ettiriyordum açıkcası.
her derdimde ona koşuyordum ve asla yagılamadan yardım etmeye çalışıyor bana fikirler vermeye çalışıyordu ve tabi mutlu etmek için de ara sıra süprizleri ve güzel mesajları oluyordu sanırım doğru insanı bulmuştum....
. vote ve yorumlarınızı en önemlisi desteğinizi lütfen esirgemeyin❤️
