demiştim ya hani en çok kimi seversen o gidermiş bu hep de böyle olmuştu zaten ama bu sefer buna inanmak istememiştim bu sefer olmasın demiştim bu sefer olmamasını dlemiştim ama olmuştu işte ya o gidecekti ya ben ama ikimz de gitmek bitirmek zorundaydık.
peki ya kalbim buna izin verecek miydi ? bilmiyorum çok bilinmelikler içindeydim.
kendime geldim ve mesajına cevap verdim sen evli misin çok bahanesi vardı bu mesajıma defalarca kez yanıt verdi kaybetmekten korktum dedi kaybetmekten sahi korkmuşmuydu * kaybetme korkusu olan insan bunu nasıl yapabilirdi ki buna inanmak istedim bhanelerine yalanlarına açıkcası tüm duygularım brbirine girmişti ne yapıaktım bilmiyorum fark ettim ki aslında ben hiç birşey biliyordum.
aklım farklı kalbim farklı konuşuyordu ve hepsi birbirine zıt bir şey söylüyordu.
engelledim hemen defalarca kez aradı açmaya cesaretim yoktu hele konuşmaya hiç yoktu çok seviyordum deliler gibi hemde ama kendime süre tanımam gerekiyordu ve aynı zaman da ona da duydum gördüm ama sevgim asla azalmadı hem neden azalsın ki benim bir suçum yoktu tüm suç onundu herşey onun yalanıyla başlayacaktı ve zaten başlamıştı.
ben onu temiz ve dürüst duygularla sevmiştim olmayıca olmuyordu tabi zorlamanın alemi yoktu zorlasaymıydım yoksa tamamen bitirsemiydim....
