onca yaşadığım şeye rağmen hep yanımda olan ama yalancı o adama...
aşkı gerçek gibiydi yanında çok huzurlu ve çok mutluydum ama bi rsorun dah vardı onunla olmaya başladığımdan beri çevremde ki çoğu kişiyi konuşmayı kesmişti sebebini sorsam da yakında öğrenirsin demişler di ve ilişkinin ikinci ayındaydık korkuyordum kaybetmekten korkuyordum gitmesinden
aslında herşeyden korkuyordum onun senini gözlerinde ki bakışı teninin sıcaklığını unutmaktan korkuyordum ona şans ver diyen iç sesim birden bire uzaklaş demeye başlamıştı sahi bir anda herşey neden bu denli bu kadar değişmişti ?
Gider miydi benden gidebilir miydim ondan bilmiyorum aklım karman çorman dı ve şuan tek hissetiğim şey kaybetme kokusunun aksine ona deliler gibi aşık olmamdı ve genç yaşta bu denli aşk bize zarar veririmiydi ?
herşeyi göze almıştım beklemeyi bile ne olursa olsun işin sonunda benim olacak onun olacağım düşüncesi ise aklımın br köşesin de duruyordu çok aşıktım hemde çok.
ailemle tanıştırmıştım onu bu kadar ilerlemişken asla gitmesine izin veremezdim büyüdüğüm aile ve yaşadığım hayat belliydi ve bu kadar çok severken giderse de kendime zarar veriri diye düşünüyordum daha ortada birşey yok ve mutluyken neden aklıma geliyordu ki şimdi bunlar ?
herşeye rağmen herkese rağmen sevmeye söz verdiğim adam dı artık o aklıma koymuştum benim olacaktı ve bunu ben başaracaktım olmaz diyen herkes sadece ve sadece bizi izleyip şaşırıp kalacaklardı.
iç sesime rağmen mantığıma rağmen bırakmayacaktım onu çünkü seviyordum ve eminim o da beni çok seviyordu beni bana bakışından en ufak dokunuşundan anlamıştım.
dokunmaya kıyamıyordu sanki en ufak hareketi zarar vermemeye çalışıyor gibiydi canım yansın istemiyordu hata yapmamaya çalışarak canımın yanmaması için çabalayarak seviyordu saçımı narin narin tutuyordu elimi.
kelimelerini seçerek konuşuyordu ve her buluşmada en sevdğim şeyleri alıyordu ben emin olsam da içimde hep birşeyler olacak hissi vardı ve umarım hiç birşey olmazdı....
. vote ve yorumlarınızı en önemlisi de desteğinizi unutmayın lütfen ❤️
