YANGIN

Bölüm 3

KAYIP

Sabah, kurduğum alarmın berbat sesiyle homurdanarak uyandım. Beş dakika daha, demek istedim ama yapamadım. Kalktım, yüzümü yıkayıp aynada kendime baktım. Aksi gibi çillerim daha da belirginleşmişti. Söylenerek bol pantolonumu ve bol sweatimi giydim. Hafif bir makyaj yaptım. Saçlarımı da örüp topuz yaptım. Kendimi iyi hissedene kadar öylece oturdum. Sonra kalktım, odadan çıktım. Kendimi otelden attığımda hava yeni aydınlanmıştı. Sonra bir taksiye bindim. Taksiciye gideceğim mobilyacının adını söyleyip telefonumu açtım. Ediz hikaye atmıştı. Baktığımda gece vakti dışarıdaydı. Bir partideydi sanırım. Yanında Eda da vardı. Sonra Eda'nın attığı hikayeye de baktım. Aynı fotoğraf vardı. Sinirlerime hakim olmaya çalışmadım bile. Hemen Ediz'e mesaj attım.
-Ayzaİnanç: Ediz neredesin?
Görüldü attı. Yazmaya bile yeltenmedi. Sonra telefonum titreşti. Açıp baktım.
-EdizTekin: Evdeyim Ayza sen?
-Ayzaİnanç: Taksideyim.
-EdizTekin: Neden?
-Ayzaİnanç: Eve gidiyorum.
-EdizTekin:Erken değil mi?
-Ayzaİnanç: Erken kalkan yol alırmış.
-EdizTekin: Bu kadar erken kalkmasaydın keşke. Uykusuz kalma.
-Ayzaİnanç: Benim uyku düzenimin seni ilgilendirdiğini düşünmüyorum.
-EdizTekin: Ne oldu neden bana trip atıyorsun?
-Ayzaİnanç: Düşün bakalım neden.
-EdizTekin: Bir şey mi yaptım?
-Ayzaİnanç: Yapmadın mı?
-EdizTekin: Ne yaptım?
-Ayzaİnanç: Düşün bakalım ne yapmış olabilirsin beni bu kadar sinirlendirecek?
-EdizTekin: Bilmem acaba yine ne yaptım?
-Ayzaİnanç: Sen düşün düşün, sen düşünüp bulana kadar ohooo, ben evi bitirip orada emekli hayatımı yaşar mezara girerim artık.
-EdizTekin: Ne yaptığımı söyle öğreneyim.
-Ayzaİnanç: Şu an senle ve Eda'nla uğraşabilecek durumda değilim. Hem işim var hem de çok yoruldum artık. Yeter.
-EdizTekin: AYZA CEVAP VER!
-Ayzaİnanç: Vermiyorum.
-EdizTekin: Ben ve Eda'm ha? Anladım, sen kıskandın yine. Yine kıskançlık krizlerine girdin Eda yanımda diye.
-Ayzaİnanç: Sence de normal değil mi? Sen beni en yakın arkadaşının suratına bakınca kıskanıyordun hatırlatırım.
-EdizTekin: Kıskançlığın yüzünden çıkarttığın kavgaya bak! Neymiş, Eda yanımdaymış.

Yalan söyleyerek kıskandırma operasyonu başlasın!

-Ayzaİnanç: Peki, sen de kıskanmaya devam et çünkü eskiden burada amcamla yaşarken arkadaşım olan biri bana çıkma teklifi etti. Bilmiyorum, belki kabul ederim. Ne dersin ha? Kudur.
-EdizTekin: Senin oradan arkadaşın mı vardı?
-Ayzaİnanç: Tabi ne sandın sen beni. Onlarca arkadaşım vardı ve şu an bana onlar destek çıkıyor. Otelde kalmayayım diye beni evine aldı mesela.
-EdizTekin: Kim aldı seni evine?

Bir isim sallamalıydım. Düşündüm ve sonunda buldum. Yalancı olacaktım, ehehe.

-Ayzaİnanç: Kim olacak, bana çıkma teklifi eden Yiğit.
-EdizTekin: Sen de gittin öyle mi?
-Ayzaİnanç: Evet, ne olacak?
-EdizTekin: Ya arkadaşım dediğin Yiğit arsızın teki çıkarsa ne olacak? Sana bir şey yapmasından korkmuyor musun? Sen gece uyurken mesela? Ya da sen duştayken, lavabodayken?
-Ayzaİnanç: Saçmalama Ediz, ayrıca neden korkayım? Birinin ya da bir "erkeğin" korumasına ihtiyacım yok. Kendimi koruyabilirim. Ayrıca Yiğit'in üstüne iftira da atma. O iyi biridir, karıncaya bile zarar vermez o. Ondan bana zarar gelmez. Gelecek olursa da çakarım ağzına bir tane, koyarım bacak arasına bir tekme, olur biter.
-EdizTekin: Çıkma teklifini önce ben ettim, Yiğit'in haberi olsun.
-Ayzaİnanç: Uzak mesafe ilişkisi yorarmış insanı. Belki ben de yorulurum. Bugün, yarın ya da başka bir zaman.
-EdizTekin: Saçmalama Ayza. Bizimkisi uzak mesafe ilişkisi değildi. Sen gittin.
-Ayzaİnanç: Ben gittiysem sen gelseydin ya o zaman.
-EdizTekin: Beni evine almazdın.
-Ayzaİnanç: Cidden, almazdım.
-EdizTekin: Bak gördün mü?! Beni, sevgilini evine almıyorsun ama en son yıllar önce gördüğün çocuğun evinde kalıyorsun.
-Ayzaİnanç: En son geçen ay gördüm, Ediz. -EdizTekin: Nasıl ya nasıl! O çocuk Antalya'da değil mi?
-Ayzaİnanç: Antalya'da yaşayan biri Ankara'ya düzenli olarak gidemez mi?
-EdizTekin: Neden düzenli olarak gelsin ki. Kesin seni görmek içindir. Bir daha gelmez kesin.
-Ayzaİnanç: Aptal mısın nesin? Orada yakınları var.
-EdizTekin: Yersen. Kesin seni görmek için gelip otelde kalıyordu. Sana da düzinelerce bahane uyduruyordu.
-Ayzaİnanç: Kafanda kurma işini çok abarttın. Roman da yaz istersen. Gerçi senin de bahane üretmen gerekirdi, hayret! Eda yok bunalıma girmiş, yok olmayan sevgilisinden ayrılmış falan falan derdin normalde. Ne oldu? Kâle almıyorsun herhalde artık.
-EdizTekin: Bunun kavgasını senle yapmayacağım.
-Ayzaİnanç: Kimle yapacaksın Eda'nla mı? Ayrıca kavgayı ben ederim, sen de kendini savunursun.
-EdizTekin: Kes artık Ayza. Uyuyacağım.
-Ayzaİnanç: Ok. Görüşmemek üzere.
Ve bas engeli. Bu ne ya? Bas engeli gitsin. Bu evi tamamlamadan onunla konuşmayacaktım. Onun dırdırlarıyla uğraşmayacaktım. Telefonumu kapattığımda taksi durdu. Taksi ücretini ödeyip kendimi taksiden dışarı attım. Tam karşıdaki mobilyacıya doğru yürümeye başladım. Yaya geçidinden karşıya geçiyordum ki lacivert bir araba tam yaya geçidinin önünde durdu. Bir küfür mırıldandım. Tam arabanın çevresinden geçmeye hazırlanırken arabadan bir el çıktı ve beni güçlü bir şekilde arabanın içine çekti. Direnmeye çalıştım, ayaklarımı arabanın lastiğine dayadım ve kendimi geri çektim. Ama olmadı, bir anda kendimi arabanın içinde buldum. Beni çeken kişi siyah maskeliydi. Siyah maskeli adam, ellerimi bir bez parçasıyla bağladı. O sırada karnına tekmemi geçirdim ve iki büklüm oldu. Bu sefer eğildi ve ayaklarımı da bağladı. İşte şimdi naneyi yedik diye düşünürken ağzımı da bir bezle kapattı. Bez eter kokuyordu. Koklamamak için nefesimi tuttum. Adam ön koltuğa geçti ve arabayı sürmeye başladı. Sessizdim, çünkü çığlık atarsam nefes alıp vermem gerekecekti. Adam dikiz aynasından bana baktı. "Nefes tutma konusunda annene çekmişsin, ilginç. Nasıl olsa nefes alacaksın."
Annemi nereden tanıyordu? Annemin iyi bir yüzücü olduğunu nereden biliyordu? Ben bile bilmiyordum amcamdan öğrenmiştim,hafızamı kaybetmiştim annem öldüğünde. Annemi ve babamı hiç hatırlamıyordum, fotoğrafları da babamın intihar ettiği evde babamla birlikte yanmıştı. Nefesimi daha fazla tutamazdım. Nefes almak zorunda kaldım ve bir süre sonra zihnim karanlığa gömüldü. Tamamen karanlığa...