Tanrıça

t a n r ı ç a | f i n a l - i k i

Herkese merhaba, bu kısım diğer bölümlere nazaran daha uzun olacak çünkü gerek Tanrıça, gerek de içinde bulunduğumuz şu günlere bakacak olursak konuşacak çok şeyimiz var. Öncelikle bildiğiniz gibi ben her gün bölüm yayımlayan biriyim Tanrıça için fakat bu bölüm gecikti çünkü ülkemizin başkenti Ankara'da sivil insanların katliamına rağmen şen şakrak bir şekilde "İşte finalimiz!" moduna giremedim. #anKARA için susmak istemiyorum ben. İşten çıkıp evine dönen, akşam yemeğine giden ve daha birçok nedenden ötürü dışarıda olan o insanların; gayet normal olan günlerinin bir patlama sonucu ölümle bitmesine susmak istemiyorum. Terörizm, istediğini elde edemeyen kontrol manyakları tarafından yapılır ve daima sivil insanlara zarar gelir. Bu yüzden eğer terörizmi destekleyen varsa, bunu aniden bırakmalıdır; en azından kendini az da olsa insan görüyorsa. Zira anti-terörizm hiçbir zaman bir siyasi görüş olmamıştır. Sonuç olarak, Ankara'da hayatını kaybeden onca insan için; yapabileceğim tek şey şu anda oldukları yerde iyi olmalarını dilemek ve daha fazla insanın da bu duruma maruz kalmaması için susmamak. Bağırmak. Haykırmak.

İkinci konumuza gelirsek, Türkiye'nin halini arkada bıraktığımızdan ötürü Tanrıça'yla ilgili bir olgudan bahsedeceğim. Bildiğiniz gibi bu bizim final bölümümüz ve bu bölüm sonucu bir sonuç ortaya çıkacak: Ethan mı Drew mu? Bakın arkadaşlar, bölüm sonunda her ne olursa olsun şahsıma hakaret istemiyorum. Bu konuda tek istediğim şey bu; çünkü bana güvenin, iki tarafı da mutlu edeceğim en sonunda. Team Ethan da Team Drew da mutlu olacak. Bu bölümden sonra iki adet Epilog, sonra da YENİ NESİL geleceği için içinizi rahat tutabilirsiniz. Daha TANRIÇA-ÖLÜMCÜL VURGUN bitmedi yani. :))

Facebook grubumuz olan Tolga'nın hikayelerine hala gelmeyen varsa şayet, lütfen gelin... Instagram hesabım tolga.ra ve Facebook hesabım da Tolga Ra. Haydi, bekliyorum. <3

Ve lütfen, bu bölüm, final olduğu için; bu macera boyunca hissettiğiniz her şeyi yazın. Yorum istiyorum, lütfen.

Ölümcül Vurgun'un final bölümünün ikinci kısmı, karşınızda. Keyifli okumalar!

FİNAL, KISIM İKİ

Yol boyunca Claire'in gözlerini ve ağzını bağlamışlar, onu at arabasından ittirircesine indirdikten sonra da bir anda gözlerini açmışlardı.

Keskin ışık genç kızın gözlerini rahatsız etmesine ve elini gözüne siper etmesine sebep oldu. İlk başta görüşü o kadar bulanıktı ki nerede olduğunu anlayamamıştı ama her şey netleşince, bir çeşit arenada olduğunu anladı. Dört tarafına çevrilmiş tribünlere bakınca nefesinin kesildiğini hissetti. Tynse'teki tüm insanlar onun idamını izlemeye gelmiş gibiydi. Üzerinde diz çöktüğü toprak zeminde hareket etmeye çalışırken esen sert rüzgar, onun toz ve toprak içinde kalmasına sebep oldu. Perişan bir haldeydi ve tüm halk, sanki bir tiyatro gösterisi izlermiş gibi onun idamını izleyecekti.

Kafasını bin bir ağrı içerisinde sola çevirdiğinde, kendisiyle aynı kötü ifadeyi taşıyan Ethan'ı gördü. Her ne kadar genç kızın ciğerleri nefes almayı bırakmış ve kalbi sıkışmış olsa da onu görmek, az da olsa onu rahatlatmıştı. Yutkundu, Claire çok gergindi.

Tribünden biri arenaya doğru yürümeye başladığında Claire, kendisine doğru gelen ve arkasına güneşi almış bu kadın siluetinin Electra'ya ait olduğunu anladı. Gecenin altında lacivert, hatta siyah görünen saçları şimdi gün ışığının altında parlak bir maviydi ve bukleler havadaki rüzgarla beraber uçuşuyordu. Yüzünde hissiz bir ifade, gözlerinde ise Claire'e yöneltilmiş ölümcül bakışlar vardı. Ve bir anda Tanrıça'nın ardından bir beden daha çıktı, bu uzun ince bir erkek bedeniydi. Hafif yapılı bu vücudu Claire rahatlıkla tanıdı.

Andrew Hamilton...

Göğsüne oturan tanımlanamaz soyut varlık, onun nefes almasını zorlaştırıyordu. Gözlerine yaşların hücum ettiğini hissetti, muhtemelen şu anda yüzü kireç gibi beyaz kesilmişti. Karın bölgesi gerginlikle kasılıp duruyordu ve parmakları titriyordu. Fark etmemişti ama çoktan dişlerini de sıkmıştı.