KÖRDÜĞÜM

9...Senin Yüzünden

MİRAYIN AĞZINDAN

Gözlerimin aşırı parlaklıktan acıması sonucu gözlerime işkence eden gün ışınlarıyla açtım. Gözlerimi açmamla kafamın içine sanki binlerce iğne batıyormuşçasına maruz kaldığım acı yüzünden yüzümü buruşturarak nerede olduğuma bakmıştım. Ağrıyan alnımı ovarak yattığım yerden doğrulmaya çalıştım. Gerçekten şuan neredeyim neler oldu ve buraya nasıl geldiğime dair hiçbir fikrim yoktu. Sadece tek hatırladığım herşeyi hafızamdan sılmek adına içtiğim ama sayını unuttuğum içki kadehleriydi ve sonrası karanlık. Biraz daha kendime kelince etrafı inceleyerek nerede olduğumu algılamaya çalıştım. Hertaraf beyaz olarak döşenmiş hastahaneleri andıran görüntü yüzünden suratım düşmüştü. Sanırım hastahaneler bende bir fobi olarak hayatımda yer etmeye başladı. İçeriden gelen su sesleri yüzünden endişelenerek yattığım yerden aceleyle kalmıştım. Ve anında beynıme hücum eden ağrı ağzımdan küfür kaçmasına neden olurken içeriden gelen su seslerinin durması ve aradan gecen saniyelerin ardından kapının açılarak adım seslerinin duyulması üzere yatağın yanındaki sehpanın üzerinde duran vazoyu elime almıştım. Şuan tek yapa bileceğim şey buydu. Ben elimdeki vazoyla korkar adımlarla banyoya yaklaşırken içeriden üzerinde sadece beline sarmış olduğu havluyla çıkan kişi karşısında şok olmuş bir şekilde donup kalmıştım. Elimdeki vazo elimden düşerek parçaları etrafa saçılırken bense geriye doğru bir adım atmıştım ve o da benimle birlikle bir adım bana yaklaşmıştı. Gittikce daha da geriye doğru adım atarak duvara kısılmıştım sonunda. Yüzüme damlayan su ve bana daha yakın oluşu içimdeki nefretin yeniden alevlenmesine neden oluyordu her seferinde. Gözlerimi kapatarak benden uzaklaşmasını dilerken yüzüme dokunan elleri yüzünden içim ürpermişti. Dokunması, sesi, hatta bana yaklaşması bile yeniden içimde aynı korku ve tiksinme hissinin gün yüzüne çıkmasına neden olmuştu. Hala ne yüzle yeniden karşıma çıktığını ve onunla da kalmayıp aynı yerde oluşumumuzu anlayamıyordum. Yüzümdeki elleri bir anda hareket edince gözlerimi açarak yüzüne bakmıştım. Dokunduğu yüzümün her yerinde karıncalanma hissi olurken içim korku ile doluyordu. Her yüzüne bakışımda içimi kaplayan nefret ve kin daha da çoğalarak patlayacak seviyeye ulaşmıştı. Ben ellerini çekmesini ve benden uzaklaşmasını beklerken elleri yüzümden omzuma kadar düşmeye başlamıştı. Ellerini iterek hızlıca ondan uzaklaştım ve yüzüne bakarak bağırmaya başladım.

M:" Sen, sen ne yaptığını sanıyorsun. Bana dokunmak hakkını sana kim verdi de bana dokunuyorsun! Sen neden yine karşıma çıktın, nereden geldin yine zaten cehenneme dönderdiğin hayatıma? Ne o? Yoksa kararttığın hayatımın nasıl olduğunu daha yakından izleyerek zevk almaya mı geldin?! Nasıl bir pisliksin sen! . Neden ben senden ve senin oyunlarından kurtulmaya çalışırken her seferinde tekrar karşıma çıkarak zaten mahvolan hayatımı yeniden darma dağın ediyorsun. Niye peşimi bırakmıyorsun neden'! Çık git artık hayatımdn. Artık ellerimden alâ bileceğin sevdiklerim de yok! "

A: " Kes sesini ve kiminle konuştuğuna dikkat et baş belası yoksa bu sefer canını daha fazla yakarım. Ben değil sen benim karşıma çıkıyorsun. Sen beni çağırıyorsun. Seni bırakıyorum ve bir bakıyorum yine başın belada ve ben her seferinde seni kurtarırken sen benden nefret ediyorsun"

M: "Kurtarmak mı? Allah aşkına sen şuan dediklerine kendin inanıyor musun? Sen mı beni kurtarıyorsun? Neden? Kimden kurtardın beni? Kurtardığını söylediğin şeylerin içine de beni sen itmedin mi? Şimdi neyin kahramanlığından bahsediyorsun? Gerçekten mi? sen beni kurtardığını mı zann ediyorsun ha! Baksana sen bana! Daha dikkatli bak. Kurtardığın şah eserine bak! "

A: " Sesinin tonuna dikkat et, o sesini bir keserim bir daha konuşamazsın. Evet seni kurtardığımı zann ediyorum eğer ben seni kurtarmamış olsaydım sen şuan hayatta olmazdın. Seni ve babanı Sarp'ın ellerinden almam için bana konum atarak yardım isteyen sendin Miray! Şuan bana diklenmeyi kes! Nefes alıyorsan, hayattaysan benim seni kurtardığım için yaşıyorsun"